Jan Dekert (biskup) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Dekert
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 grudnia 1786
Warszawa

Data i miejsce śmierci

19 listopada 1861
Warszawa

Miejsce pochówku

cmentarz Powązkowski w Warszawie

Biskup pomocniczy warszawski
Okres sprawowania

1859–1861

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Nominacja biskupia

27 września 1858

Sakra biskupia

16 stycznia 1859

Faksymile
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

16 stycznia 1859

Konsekrator

Antoni Melchior Fijałkowski

Współkonsekratorzy

Jan Michał Marszewski
Piotr Paweł Szymański

Jan Dekert (ur. 7 grudnia 1786 w Warszawie, zm. 19 listopada 1861 tamże) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy warszawski w latach 1859–1861.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem prezydenta Warszawy Jana Dekerta i jego drugiej żony Antoniny z Blikowskich. Nobilitowany w dzieciństwie w uznaniu zasług ojca. Po ukończeniu Collegium Nobilium rozpoczął studia teologiczne w Seminarium Duchownym misjonarzy św. Wincentego à Paulo, których nie ukończył. Przez 5 lat był na Litwie nauczycielem prywatnym. Studiował w Warszawie, Wiedniu i Rzymie, gdzie w 1825 przyjął święcenia kapłańskie. Asesor konsystorza warszawskiego w latach 1828–1833, kanonik kapituły warszawskiej w 1828, w 1838 jej archidiakon, a w 1857 dziekan[1].

27 września 1858 papież Pius IX mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji warszawskiej i biskupem tytularnym Halikarnasu. Sakrę biskupią przyjął 16 stycznia 1859.

Znany był z działalności charytatywnej. Był działaczem Towarzystwa Dobroczynności i Rady Opiekuńczej Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych. Wziął udział w pogrzebie pięciu poległych, sprzeciwiał się żądaniom władz rosyjskich mianowania nowego administratora archidiecezji warszawskiej na miejsce aresztowanego księdza Antoniego Białobrzeskiego[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie 23 listopada 1861[3][4][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Z. Badowski. Konsystorz Generalny Archidiecezji Warszawskiej w latach 1818–1863. „Prawo Kanoniczne”. Nr 36/1–2, s. 204, 1993. ISSN 0551-911X. 
  2. Powstanie styczniowe i zesłańcy syberyjscy. Katalog fotografii ze zbiorów Muzeum Historycznego m. st. Warszawy, t. I, Warszawa 2004, s. 66.
  3. Program pogrzebu. „Pszczoła”. Nr 274, s. 2, 20 listopada 1861. 
  4. Relacja. „Kurjer Warszawski”. Nr 277, s. 1413, 11 (23) listopada 1861. 
  5. Aleja katakumbowa, grób 165/166. Cmentarz Stare Powązki: Ian Dekert, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2019-05-28].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Szenic S., Cmentarz Powązkowski 1851–1890, Warszawa 1982.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]