French
DeutschJaskinia Stara – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Plan jaskini | |
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość | 86 m |
| Głębokość | 3 m |
| Deniwelacja | 3 m |
| Wysokość otworów | 199, 202 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny | 0 m |
| Ekspozycja otworów | ku NW, ku N, ku górze, ku W |
| Data odkrycia | znana od dawna |
| Ochrona i dostępność | niedostępna turystycznie |
| Kod | (nr inwentarzowy PIG) N-2.29 |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie Polski  | |
 50°25′12″N 20°40′20″E/50,420000 20,672222 | |
Jaskinia Stara (Jaskinia Partyzantów) – jaskinia na terenie Niecki Nidziańskiej. Ma cztery otwory wejściowe położone w Dolinie Skorocickiej (Niecka Solecka), na północny wschód od Skorocic, w pobliżu Jaskini Górnej, Jaskini Dzwonów i Jaskini z Potokiem, na wysokościach 199 i 202 m n.p.m.[1]. Długość jaskini wynosi 86 metrów, a jej deniwelacja 3 metry[2][3].
Jaskinia znajduje się na terenie rezerwatu przyrody „Skorocice” i jest nieudostępniona turystycznie.
Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]
Jaskinię stanowią dwa, prawie równoległe korytarze. Wszystkie cztery otwory wejściowe prowadzą do niewielkiego korytarza, przez którego większą część płynie Potok Skorocicki. Korytarz ten zaczyna się i kończy w dużych otworach wejściowych (północnym i południowym) znajdujących się we wnękach skalnych. Potok przepływa między jednym z otworów środkowych, a dużym otworem południowym. W pobliżu dużego otworu północnego z korytarza odchodzi niewielki ciąg prowadzący do drugiego, obszernego i równoległego korytarza. Na lewo prowadzi on do niewielkiej studzienki, z której można dostać się do 5-metrowego korytarzyka, na prawo zaś, po kilkunastu metrach, rozdziela się na dwa krótkie korytarzyki i niewielką studzienkę[2].
Przyroda[edytuj | edytuj kod]
W jaskini można spotkać małe stalaktyty i polewy naciekowe. Zamieszkują ją nietoperze i lisy[2].
Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]
Jaskinia była znana od dawna. W czasie II wojny światowej była schronieniem dla partyzantów, stąd jej druga nazwa. Jej opis i plan sporządzili J. Gubała i A. Kasza w 1999 roku[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Głazek, Jan Urban, Jacek Gubała, Andrzej Kasza - Dolina Skorocicka - dolina krasowa i największy zespół jaskiń w gipsach Niecki Nidziańskiej, 36. Sympozjum Speleologiczne, Pińczów, 2002
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2017-12-21] (pol.).
- ↑ Jaskinie – kwartalnik Polskiego Związku Alpinizmu. Nr 3 (16)/1999. ISSN 1234-4345