Kolonia Ostrowicka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Kolonia Ostrowicka
wieś
Ilustracja
Kolonia Ostrowicka, widok na krajową „dziewięćdziesiątkę jedynkę”
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

tczewski

Gmina

Gniew

Liczba ludności (2011)

598[2]

Strefa numeracyjna

58

Kod pocztowy

83-135[3]

Tablice rejestracyjne

GTC

SIMC

0161269

Położenie na mapie gminy Gniew
Mapa konturowa gminy Gniew, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kolonia Ostrowicka”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Kolonia Ostrowicka”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Kolonia Ostrowicka”
Położenie na mapie powiatu tczewskiego
Mapa konturowa powiatu tczewskiego, na dole znajduje się punkt z opisem „Kolonia Ostrowicka”
Ziemia53°44′00″N 18°44′03″E/53,733333 18,734167[1]

Kolonia Ostrowicka (niem. Colonie Österwitt, daw. Kolonia Ostrowite) – wieś kociewska w Polsce, położona w województwie pomorskim, w powiecie tczewskim, w gminie Gniew przy skrzyżowaniu drogi krajowej nr 91 z drogą wojewódzką nr 231. Wieś jest siedzibą sołectwa w którego skład wchodzą również miejscowości Dąbrówka, Ostrowite i Stary Młyn. Leży 6 km na zachód od Opalenia. Jest to wieś zwarta i wielodrożna. Położona jest na wysoczyźnie pojeziernej.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Integralne części wsi[edytuj | edytuj kod]

Integralne części wsi Kolonia Ostrowicka[4][5]
SIMC Nazwa Rodzaj
0161275 Stary Młyn osada

Historia[edytuj | edytuj kod]

Do Kolonii Ostrowickiej w XVI–XVIII wieku przybywali osadnicy olenderscy, ale masowe zagospodarowanie gruntów majątku nastąpiło w wyniku ich parcelacji i (na przełomie XIX i XX wieku) zaczęło wykształcać się nowe osiedle o nazwie Kolonia Ostrowicka. We wsi był młyn wodny. Wybudowano szkołę powszechną 3-klasową. W okresie międzywojennym Kolonia osiągnęła liczbę 1000 mieszkańców (w tym 4 rodziny niemieckie), powstały placówki usługowe i sklepy. We wsi i wśród przejezdnych stała się znana "Murowana Karczma" (dziś "Pod Kasztanem") z salą zebrań i sceną, której właścicielem był Antoni Leczkowski (1924 r.). Działało Stowarzyszenie Młodzieży Męskiej i Żeńskiej, koło Powstańców i Wojaków, organizacja Przysposobienia Wojskowego, czy Ochotnicza Straż Pożarna, której naczelnikiem był Molus (1937 r.).

W pierwszych miesiącach okupacji niemieckiej w 1939 r. zostali zamordowani przez hitlerowców: Edward Chyliński, Franciszek Chyła (kleryk), Bernard i Jan Glinieccy, Kazimierz Hallagiera, Leon Materna, Leon Ordon, Benedykt Sajdowski, Bronisław Smolewski (Stutthof, 1941) i Wodkowski (senior). W grudniu 1939 r. powstała lokalna grupa NSDAP pod kierownictwem E. von Kriesa. W październiku 1943 r. gmina Kolonia Ostrowicka liczyła 2948 ha powierzchni i 3401 mieszkańców. 19 lutego 1945 Kolonia Ostrowicka została wyzwolona spod okupacji przez wojska radzieckie.

Po wyzwoleniu przy szkole podstawowej powstała Szkoła Przysposobienia Rolniczego (po 1957 r.). 22 maja 1975 r. wieś sołecka Kolonia Ostrowicka została wyłączona z gminy Nowe i przeszła w skład gminy Opalenie. Zbudowano pawilon handlowy spożywczo-przemysłowy (1977 r.), powstał sklep dziewiarski i m.in. kiosk "Ruchu". W znacznym stopniu w czynie społecznym została zbudowana nowa remiza OSP (1980 r.). W 1977 r. zawiązała się Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna "Tęcza", która w 1983 r. połączyła się z RSP "Zwycięstwo" w Rudnie. Powstał też nowy młyn.

Zabytki[edytuj | edytuj kod]

  • zespół dworsko-parkowy z końca XVIII wieku
  • młyn z XIX-XX wieku
  • Karczma pod Kasztanem
  • dom mieszkalny z 1911
  • figura Jezusa zbudowana w 1922

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 95078
  2. Wieś Kolonia Ostrowicka w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-10-30], liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 490 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  5. GUS. Rejestr TERYT