Konkurs Piosenki Eurowizji 2021 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Konkurs Piosenki Eurowizji 2021

Open Up^[1]

Informacje ogólne
Półfinały	18 maja 2021 20 maja 2021
Finał	22 maja 2021
Miejsce	Rotterdam Ahoy, Rotterdam (Holandia)
Nadawca	Nederlandse Publieke Omroep (NPO), Nederlandse Omroep Stichting (NOS), AVROTROS
Prowadzący	Edsilia Rombley Jan Smit Chantal Janzen Nikkie de Jager
Informacje dodatkowe
Reżyser	Marnix Kaart Marc Pos Daniel Jelinek
Producent wykonawczy	Sietse Bakker Astrid Dutrénit[2]
Kierownik wykonawczy	Martin Österdahl
Uczestnicy
Powrót	Bułgaria Ukraina
Rezygnacja	Armenia Czarnogóra Węgry
Dyskwalifikacja	Białoruś
Łącznie	39 reprezentacji
Mapa uczestników      Państwa uczestniczące w finale konkursu      Państwa, które nie zakwalifikowały się do finału      Państwa uczestniczące w przeszłości, ale nie w 2021
Głosowanie
Każdy kraj przyznaje po 1–8, 10 oraz 12 punktów dla dziesięciu najlepiej ocenionych piosenek, osobno w głosowaniu komisji jurorskich i telewidzów.
Zero punktów	Wielka Brytania
Zwycięzca	Włochy
Reprezentant	Måneskin
Piosenka	„Zitti e buoni”
Tekst i muzyka	Damiano David, Ethan Torchio, Thomas Raggi, Victoria De Angelis
Występ otwarcia Pierwszy półfinał Duncan Laurence – „Feel Something” Drugi półfinał Redo & Eefje de Visser – „Forward Unlimited” Finał Parada flag 26 krajów w finale przy secie DJ Pietera Gabriela
Występy interwałowe Pierwszy półfinał Davina Michelle, Thekla Reuten – „The Power of Water” Drugi półfinał Występ „Close Encounter of a Special Kind” tancerza baletowego Ahmeda Joudeha i BMX-era Deza Maarsena Finał Afrojack ft. Glennis Grace, Wulf – „Music Binds Us” „Rock The Roof” z udziałem Lenny Kuhr, Teach-In, Sandry Kim, Eleny Paprizou, Lordi oraz Mansa Zelmerlöwa Duncan Laurence – „Arcade” i „Stars” Spektakl taneczny „The Human Countdown”
Konkurs Piosenki Eurowizji
◄ 2020 2022 ►
Multimedia w Wikimedia Commons

65. Konkurs Piosenki Eurowizji odbył się 18, 20 i 22 maja 2021^[3] w hali Ahoy w Rotterdamie. Koncerty zorganizowała Europejska Unia Nadawców oraz holenderscy nadawcy publiczni: AVROTROS, Nederlandse Omroep Stichting (NOS) oraz Nederlandse Publieke Omroep (NPO)^[4]. Był to piąty konkurs, który odbył się w Holandii.

Finał konkursu wygrał zespół Måneskin, reprezentanci Włoch z piosenką „Zitti e buoni”, za którą otrzymali łącznie 524 punkty w głosowaniu jurorów i telewidzów.

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Miejsce organizacji konkursu[edytuj | edytuj kod]

Holenderska telewizja otrzymała prawa do organizacji 65. Konkursu Piosenki Eurowizji po konkursie w 2019, dzięki wygranej Duncana Laurence’a, reprezentanta Holandii^[5]. Nadawca miał początkowo zorganizować konkurs w 2020, został on jednak odwołany z powodu pandemii COVID-19. 16 maja 2020 podczas programu Światło dla Europy ogłoszono, że konkurs odbędzie się w Rotterdamie^[6]. Całkowity budżet konkursu wyniósł 22 miliony euro, z czego 3,7 miliona euro pozostało niewydane po konkursie. Dodatkowe pieniądze przeznaczono na scenariusze awaryjne, które ostatecznie odrzucono^[7].

Uroczysta ceremonia otwarcia konkursu odbyła się 16 maja w Rotterdam Cruise Terminal.

W przeciwieństwie do poprzednich lat, z powodu obostrzeń spowodowanych pandemią COVID-19 nie zorganizowano euroklubu (ang. EuroClub; miejsce imprez dla akredytowanych dziennikarzy i fanów). Wioska eurowizyjna (ang. Eurovision Village; miejsce na spotkania artystów i członków delegacji z fanami imprezy oraz akredytowanymi dziennikarzami) została zorganizowana on-line.

Wybór miejsca organizacji[edytuj | edytuj kod]

Po odwołaniu konkursu, który miał się odbyć w 2020 roku, EBU rozmowy z holenderskimi nadawcami publicznymi NPO, NOS i AVROTROS oraz miastem Rotterdam, które miało zorganizować poprzednioroczny konkurs, na temat możliwości zorganizowania konkursu w 2021^[8]. EBU wyznaczyła holenderskiej sieci telewizyjnej czas do końca kwietnia by potwierdzić Rotterdam jako miejsce organizacji konkursu, a jeżeli miasto odmówiłoby organizacji imprezy, do połowy maja na znalezienie alternatywnego miasta-gospodarza^[9]. W kwietniu 2020 rada miejska Rotterdamu zatwierdziła zwiększony budżet ilości 6,7 mln euro przeznaczony na wydarzenie^[10][11], potwierdzając swoją chęć organizacji konkursu. 16 maja 2020 podczas transmisji programu potwierdzono, że Rotterdam zorganizuje konkurs w arenie Ahoy^[6].

Przebieg konkursu[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2020 Europejska Unia Nadawców (EBU) ogłosiła, że Martin Österdahl zostanie nowym kierownikiem wykonawczym Konkursu Piosenki Eurowizji od 2021 oraz Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci od 2020^[12], zastępując Jon Ola Sanda. W przeszłości Österdahl był krajowym kierownikiem wykonawczym konkursów Eurowizji dla dorosłych w 2013 i 2016 oraz był członkiem grupy referencyjnej od 2012 do 2018^[13].

Kierownikami wykonawczymi konkursu z ramienia telewizji z Holandii byli Sietse Bakker i Astrit Dutrénit, w zastępstwie Inge van de Weerda, którego wyznaczono na tą posadę w 2020 roku^[14].

18 września 2020 ogłoszono, że prowadzącymi konkursu zostaną niedoszli prezenterzy z 2020: Edsilia Rombley, Chantal Janzen i Jan Smit; wraz z Nikkie de Jager, która miała rok wcześniej prowadzić transmisję internetową konkursu. Zmienione logo i branding, zaprojektowane przez agencję CLEVER°FRANKE, przedstawiono 4 grudnia 2020. Oprawę wizualną opisano jako „abstrakcyjną prezentację inspirowana mapą świata i wizualnie łącząca stolice [wówczas] 41 uczestniczących krajów z Rotterdamem^[15][16].”

Partnerem prezentacyjnym konkursu został producent kosmetyków do włosów Moroccanoil^[17].

Realizacja konkursu w czasie pandemii[edytuj | edytuj kod]

18 września 2020 EBU opublikowała podsumowanie scenariuszy organizacji konkursu^[18][19]:

Aspekt	Scenariusz A	Scenariusz B	Scenariusz C	Scenariusz D
Koncerty z Rotterdam Ahoy	Tak	Tak	Tak	Tak
Uczestnicy w Rotterdamie	Tak	Tak/większość	Nie	Nie
Publiczność w hali	Tak	0–80%	0–80%	Nie
Imprezy towarzyszące	Tak	Zaadaptowane	Zmniejszone	Nie
Dziennikarze na miejscu	1500	500 na miejscu 1500 wirtualnie	brak 1500 wirtualnie	brak 1500 wirtualnie

W lutym 2021 EBU i nadawcy-gospodarze konkursu stwierdzili, że wykluczyli organizację konkursu bez zachowania zasad reżimu sanitarnego, wykluczając tym samym scenariusz A^[18]. Zmieniono również scenariusz C, aby każdy artysta miał pozostać w swoim kraju.

Protokół BHP dla konkursu został opublikowany 2 marca 2021, tym samym potwierdzając, że konkurs odbędzie się w scenariuszu jak najbardziej zbliżonym do scenariuszu B, z możliwymi zmianami w niektórych polach^[20].

W kwietniu 2021 ogłoszono, że jeżeli sytuacja pandemiczna się nie pogorszy, na każdym z trzech koncertów i sześciu prób będzie mogła uczestniczyć publiczność, a ostateczna decyzja w tej sprawie zapadnie pod koniec miesiąca^[21][22]. 29 kwietnia potwierdzono, iż na konkursie pojawi się publiczność do 3500 osób, co stanowi 20% pojemności Ahoy Areny^[19].

Piosenki i występy[edytuj | edytuj kod]

W tym roku po raz pierwszy w historii dozwolono delegacjom na użycie wcześniej nagranych chórków, co motywowano przepisami oraz chęcią zmniejszenia liczby osób, które wylecą z każdą delegacją na konkurs. Korzystanie z wcześniej nagranych wokali towarzyszących było całkowicie opcjonalne – delegacje mogły zdecydować się na użycie wokalistów wspierających, zarówno na scenie, jak i poza nią, lub połączyć chórki na żywo z tymi nagranymi przedtem^[23][24][25]. 20 marca 2020 EBU ogłosiła, że grupa referencyjna zdecydowała się na zakazanie udziału w konkursie utworów wybranych do rywalizacji w poprzednim roku, zgodnie z regulaminem Konkursu Piosenki Eurowizji, który głosi, że aby piosenka mogła wziąć udział w konkursie, nie może zostać wydana przed 1 września roku poprzedzającego konkurs^[26].

18 listopada 2020 Europejska Unia Nadawców ujawniła, że jako środek gwarantujący wszystkim uczestnikom możliwość wzięcia udziału w konkursie, każdy nadawca krajowy ma obowiązek stworzyć przed konkursem nagranie zapasowe (ang. live-on-tape), które będzie można wykorzystać, jeśli uczestnik nie będzie miał możliwości znaleźć się na scenie w Rotterdamie lub zostanie poddany kwarantannie po przyjeździe^[27]. Ujawniono również zestaw wytycznych dotyczących produkcji, aby zapewnić rzetelność i integralność nagrań^[27]. Większość krajów zrealizowała nagrania zapasowe w swoich krajach, z wyjątkiem Chorwacji, Cypru, Grecji, Malty i Mołdawii, które skorzystały z miejsca nagrań nadawcy z Bułgarii^[28]; Macedonii Północnej, która sporzystała z miejsca nagrań nadawcy z Serbii; oraz Niemiec, które skorzystały z miejsca nagrań nadawcy z Litwy^[29]. Nagrania zapasowe, z wyjątkiem tych z Wielkiej Brytanii i Irlandii, zostały zaprezentowane i uhonorowane w programie Eurovision Song Celebration^[30].

Projekt sceny konkursowej i pocztówek[edytuj | edytuj kod]

Podczas ogłoszenia terminów wydarzenia Sietse Bakker, producent wykonawczy konkursu oświadczył, iż projekt sceny konkursowej z 2020 roku zostanie również wykorzystany w konkursie 2021^[31][32]. Projekt sceny został zaprojektowany przez niemieckiego projektanta Floriana Wiedera, który zaprojektował także sceny konkursowe w latach 2011–2012, 2015 i od 2017. 12 lutego 2021 Europejska Unia Nadawców ogłosiła, że projekt sceny zostanie dostosowany do zasad ochrony przed COVID-19. Z projektu usunięto wcześniej planowaną konstrukcję tzw. green roomu, rozprowadzając go na powierzchnię podłogową hali, na której znaleźć się miała stojąca publiczność^[33].

Koncept pocztówek został ujawniony 1 grudnia 2020 w oparciu o slogan konkursu „Open Up”, ale w odejściu od pierwotnej koncepcji stworzonej dla pocztówek konkursowych w 2020^[34]. Przez ograniczenia spowodowane pandemią COVID-19, „pocztówki” zostały nagrane bez udziału artystów^[35]. Każda z nich przedstawia instalację – niewielki domek z jedym pomieszczeniem^[35][34]. Dekoracje domków mają nawiązywać do życiorysu, zainteresowań i osobowości każdego z kolejnych wykonawców^[35][36]. Przygotowane wcześniej hologramy artystów zostały dodane do nagrań w postprodukcji.

Goście specjalni[edytuj | edytuj kod]

4 maja 2021 EBU podała informację o występach gości specjalnych. Pierwszy półfinał otworzył Duncan Laurence, wykonując „Feel Something”^[37]. W występie interwałowym wystąpiła piosenkarka Davina Michelle i aktorka Thekla Reuten w pokazie zatytułowanym „The Power of Water”^[38][39]. Drugi półfinał otworzyli breakdancer Redo i piosenkarka i autorka tekstów Eefje de Visser z występem „Forward Unlimited”^[40][41]. Tancerz baletowy Ahmadem Joudeh i BMX-er Dezem Maarsen wystąpili podczas interwału w pokazie „Close Encounter of a Special Kind”^[42]. W finale wystąpili m.in. Afrojack ft. Glennis Grace i Wulf^[43][44], Duncan Laurence^[45][46] oraz Lenny Kuhr, Teach-In, Sandra Kim, Elena Paparizou, Lordi oraz Måns Zelmerlöw podczas pokazu „Rock the Roof”^[47].

Kolejność występów[edytuj | edytuj kod]

 Zobacz też: Konkurs Piosenki Eurowizji 2020#Losowanie półfinałów i kolejność występów.

17 listopada 2020 Europejska Unia Nadawców ogłosiła, że półfinały będą miały ten sam skład krajów, jaki miały mieć w 2020 roku. EBU postanowiła również utrzymać holenderską pozycję 23 w klasyfikacji finałowej.

Szczegółowa kolejność występów w półfinałach została ustalona przez produkcję i podana do wiadomości publicznej 30 marca.

Próby[edytuj | edytuj kod]

Większość artystów pojawiła się na próbach przed konkursem. Do Rotterdamu nie mogła przyjechać jedynie delegacja australijska, co spowodowane było zaostrzeniem restrykcji związanych z pandemią COVID-19 w Australii.

W dniach 8–11 maja odbyły się pierwsze próby techniczne półfinalistów, zaś od 12 do 14 maja odbywały się drugie próby^[48][49]. Państwa automatycznie awansujące do finału (Wielka Piątka i gospodarz – Holandia) miały swoje pierwsze próby 13, a drugie 15 maja^[49]. W czasie pierwszych prób każda delegacja miała przydzielone 30 minut, natomiast podczas drugich – 20 minut.

Dzień przed każdym z kolejnych koncertów (17, 19 maja – półfinały i 21 maja – finał) odbyły się po dwie próby kostiumowe, z czego podczas jednej (tzw. próby jurorskiej) występy były oceniane przez jurorów i przyznane zostały punkty jurorskie^[49]. Natomiast w dni koncertów odbyły się próby generalne^[49].

Kontrowersje i incydenty[edytuj | edytuj kod]

Podteksty polityczne[edytuj | edytuj kod]

Po publikacji utworu „Ja nauczu tiebia (I’ll Teach You)” pojawiły się wezwania do dyskwalifikacji kraju ze względu na „oczywisty podtekst polityczny”^[50]. Szwedzka partia polityczna Liberalerna i Białoruska Fundacja Solidarności Kulturalnej wezwały do wykluczenia Białorusi z konkursu^[51][52]. Wiele internetowych portali na temat Eurowizji postanowiło ograniczyć zakres informacji przekazywany o udziale kraju w konkursie oraz reakcji na utwór^[53][54].

11 marca EBU wydało oświadczenie, w którym po przeanalizowaniu zgłoszenia doszło do wniosku, że „piosenka jest niezgodna z niepolitycznym charakterem konkursu”, oraz że zgłoszenie nie kwalifikuje się do udziału w konkursie. Tym samym ogłoszono, iż kraj musi zmienić tekst, lub napisać nowy, kwalifikujący się do udziału utwór^[55]. 13 marca prezydent Białorusi Alaksandr Łukaszenka oświadczył, iż nakazał stacji BTRC wybór nowego utworu na konkurs zamiast modyfikowania tekstu oryginalnej piosenki^[56]. 26 marca nadawca zgłosił do udziału w konkursie utwór „Pesnia pro zajcew” autorstwa Hałasy ZMiesta, piosenka jednak została ponownie zdyskwalifikowana z tych samych powodów, co poprzednia, przez co Białoruś została pozbawiona udziału w konkursie^[57][58].

W związku z eskalacją konfliktu o Górski Karabach z udziału w konkursie wycofała się Armenia. Przedstawicielką Azerbejdżanu została natomiast Efendi, która miała reprezentować kraj w 2020 roku. Podczas walk między Azerami i Ormianami na profilu Efendi na mediach społecznościowych pojawiły się wpisy, w których młoda wokalistka otwarcie poparła Azerów^[59][60]. Została oskarżona o łamanie regulaminu konkursu poprzez branie udziału w szerzeniu nienawiści. Władze EBU nie ustosunkowały się jednak w żaden sposób do utworzonej petycji dot. dyskwalifikacji Azerbejdżanu.

Reakcje na piosenki Cypru, Macedonii Północnej i Rosji[edytuj | edytuj kod]

Wybór piosenki „El Diablo” przez cypryjskiego nadawcę wywołał liczne protesty w kraju oraz zamieszki pod siedzibą telewizji^[61]. Cypryjski Kościół Prawosławny zarzucił artystce propagowanie satanizmu oraz wypowiedział się prośbą o wycofanie artystki z konkursu^[62]. Cypryjski nadawca CyBC ogłosił jednak, iż Elena pozostanie reprezentantką kraju w konkursie. Ponadto krótko po premierze pojawiły się oskarżenia o plagiat zarówno dotyczący samego utworu, jak i teledysku^[63]. Początek piosenki ma przypominać przebój Rity Ory „Anywhere”, a w refrenie pojawiają się silne inspiracje utworem „Bad Romance” Lady Gagi. Teledysk natomiast łudząco przypomina klip do piosenki „Love Me Land” Zary Larsson. Cypryjską artystkę żartobliwie skrytykował zwycięzca Eurowizji 2019 Duncan Laurence, kiedy zapytany o swoich faworytów powiedział, że piosenka przypominająca utwór Zary Larsson jest tą, która wygrać nie powinna^[64]. Kilka dni później niderlandzki artysta zaprzeczył jednak jakoby jego wypowiedź miała nawiązywać do piosenki Eleny i przeprosił za nieporozumienie^[65].

Po premierze utworu Wasila „Here I Stand” pojawiły się kontrowersje związane z teledyskiem. Na początku klipu w tle pojawia się tryptyk w kolorach: białym, zielonym i czerwonym, co przez fanów z Macedonii Północnej zostało odczytane jako odwrócona flaga Bułgarii^[66]. Relacje między Bułgarią a Macedonią Północną są napięte, co jest związane m.in. z tym, że bułgarskie rządy od lat kwestionują odrębność narodu i języka macedońskiego. Dodatkowo fanów podburzał fakt, że Wasil Garwanljew posiada bułgarskie obywatelstwo i pojawiały się głosy, że tryptyk miał być zwykłą prowokacją. Utworzono petycję, której celem było zablokowanie udziału Wasila w Eurowizji 2021. Sytuacji przyjrzała się specjalna komisja powołana przez macedońskiego nadawcę. Ostatecznie sytuacja uspokoiła się, dokonano edycji teledysku i wycięto kontrowersyjny fragment, piosenkarz przeprosił fanów na mediach społecznościowych a telewizja ogłosiła, że Wasil będzie jednak reprezentował Macedonię Północną w konkursie^[67].

Rosyjskie preselekcje zwyciężyła Maniża z piosenką „Russian Woman” i szybko wybór spotkał się z krytyką rosyjskiego środowiska konserwatywnego^[68]. Utwór artystki ma przesłanie silnie feministyczne, a sama artystka otwarcie przeciwstawia się seksizmowi, wspiera społeczność LGBTQ+ i do Rosji wyemigrowała z Tadżykistanu. Piosenkarka wyznała w wywiadzie z brytyjską stacją BBC, że spadła na nią fala hejtu i dostaje groźby śmierci^[68].

Zakażenia i podejrzenia zakażeń COVID-19[edytuj | edytuj kod]

Wokalistka ukraińskiego zespołu Go_A – Kateryna Pawlenko zgłosiła rankiem 12 maja złe samopoczucie. Zgodnie z protokołem bezpieczeństwa została skierowana na test na COVID-19. W związku z zaistniałą sytuacją Kateryna nie mogła wystąpić na drugiej próbie ukraińskiej delegacji, na której zamiast niej pojawiła się zastępcza wokalistka Emmie van Stijn^[69][70][71]. Ponadto Ukrainka nie pojawiła się także na konferencji prasowej po zakończeniu prób. W godzinach wieczornych w mediach pojawiły się doniesienia o negatywnym wyniku testu, co później zostało potwierdzone przez EBU i przez samą artystkę^[72][73]. Negatywny wynik oznaczał dla ukraińskiej delegacji powrót wokalistki na scenę na kolejną próbę oraz na występ w pierwszym półfinale konkursu 18 maja. Van Stijn spotkała się z pozytywnymi reakcjami za występ i została zaproszona do zasiadania z ukraińską delegacją w green roomie podczas pierwszego półfinału^[74].

Podczas rutynowej kontroli 15 maja u jednego z członków polskiej delegacji wykryto COVID-19^[75]. Był to pierwszy przypadek koronawirusa wśród delegacji od początku prób. W związku z tym Rafał Brzozowski oraz pozostali członkowie reprezentacji trafili na izolację i nie mogli uczestniczyć w uroczystej ceremonii otwarcia konkursu zaplanowanej na 16 maja^[76][77]. W dzień ceremonii analogiczna sytuacja spotkała delegację islandzką i Daði og Gagnamagnið również nie pojawiła się podczas uroczystego otwarcia^[78]. Ponadto na uroczystości nie pojawiły się reprezentacje Malty i Rumunii, mimo braku pozytywnych wyników testów^[78]. Delegacje te mieszkały w jednym hotelu z Islandczykami i Polakami, a decyzja o poddaniu ich kwarantannie była podyktowana zachowaniem środków ostrożności.

19 maja potwierdzono, że członek islandzkiej grupy Daði og Gagnamagnið został zakażony wirusem SARS-Cov-2, w wyniku czego grupa wycofała się z występów na żywo. Zamiast tego w drugim półfinale i finale został wyemitowany materiał z ich próby w Rotterdam Ahoy^[79][80]. Polska delegacja została natomiast zwolniona z izolacji i Rafał wystąpił na żywo^[81].

W dniu drugiego półfinału konkursu ogłoszono, że Duncan Laurence uzyskał pozytywny wynik testu na koronawirusa, tym samym nie mógł wystąpić na żywo w finale. Podczas wydarzenia miał wykonać zwycięską piosenkę z 2019 „Arcade” i swój nowy singiel „Stars”^[82][83]. Zamiast tego wyemitowano wcześniej nagrany materiał z jego występu interwałowego^[84].

Awarie i wpadki podczas występów Irlandii, San Marino i Mołdawii[edytuj | edytuj kod]

Podczas przygotowań do występu reprezentującej Irlandię Lesley Roy w pierwszym półfinale awarii uległa jedna z kamer, co spowodowało opóźnienie po pokazaniu pocztówki. Jedna z prowadzących – Chantal Janzen – została zmuszona do improwizacji w green roomie podczas transmisji na żywo, aby wypełnić czas^[85].

21 maja odbyła się próba jurorska, podczas której swoje punkty przyznawali jurorzy. W trakcie występu San Marino wystąpiła awaria obrotowej platformy – nie została ona zatrzymana i Senhit wraz z tancerzami musieli zeskoczyć z szybko poruszającego się podestu. Incydent ten stanowił spore zagrożenie dla artystów, ponieważ podczas zeskoku z kilkudziesięciocentymetrowej platformy mogli zostać przez nią uderzeni lub przeciągnięci po scenie. W związku z tym nadawca sanmaryński – RTV złożył oficjalną skargę i pozwolił delegacji na wycofanie się z konkursu^[86]. Senhit jednak postanowiła wystąpić w finale. Za niebezpieczną sytuację przeprosił kierownik wykonawczy konkursu, Martin Österdahl. Podczas występu w finale wszystko przebiegło pomyślnie.

W trakcie występu Mołdawii w finale, wokalistka Natalia Gordienko upuściła mikrofon i przez moment śpiewała bez niego^[87][88]. Dzięki szybkiej reakcji jednego z tancerzy mikrofon powrócił do rąk mołdawskiej piosenkarki i dalsza część występu przebiegała bezproblemowo.

Kontrowersje wokół włoskiego zespołu[edytuj | edytuj kod]

Tekst włoskiej piosenki „Zitti e buoni” w pierwotnej wersji zawierał dwa słowa uznawane za wulgarne, które na potrzeby Eurowizji zostały zamienione, aby utwór mógł być zgodny z regulaminem^[89]. Jednak podczas zwycięskiego wykonania, które Måneskin zaprezentował po ogłoszeniu wyników, włoski zespół zaśpiewał piosenkę z oryginalnym tekstem.

W czasie koncertu finałowego zostało pokazane ujęcie z kamery w green roomie, na którym widać wokalistę włoskiego zespołu Måneskin – Damiano Davida, pochylającego się nad stołem. Niedługo później pojawiły się oskarżenia wobec artysty o zażywanie narkotyków^[90]. Podczas konferencji po zakończeniu konkursu Damiano całkowicie zaprzeczył oskarżeniom oraz stwierdził, że była to pomyłka i we włoskim green roomie potłukła się szklanka, a David pochylając się sprzątał stłuczone szkło^[91]. Taka informacja pojawiła się również w wydanym dzień później oświadczeniu EBU. Wokalista zapowiedział również, że po powrocie do kraju przejdzie dobrowolnie test narkotykowy, co również potwierdziła Europejska Unia Nadawców^[92]. Dodatkowo w tym samym oświadczeniu pojawiła się informacja, że po zakończeniu konkursu we włoskim green roomie rzeczywiście znaleziono resztki szkła. Wsparcie wokaliście okazał włoski nadawca – Rai^[93]. 24 maja przeprowadzony został zapowiadany test narkotykowy, który potwierdził, że Damiano David nie zażywał narkotyków podczas konkursu – wynik testu był negatywny^[94][95].

Problemy z głosowaniem w Holandii[edytuj | edytuj kod]

22 maja na mediach społecznościowych pojawiały się informacje o problemach z głosowaniem zgłaszane przez holenderskich telewidzów. Wielu z nich informowało, że po wysłaniu głosu nie otrzymali wiadomości zwrotnej, a potwierdzenie głosu przychodziło dopiero kilka godzin po finale z informacją, że głos został wysłany po zakończeniu głosowania^[96]. Następnego dnia sprawę skomentowała Europejska Unia Nadawców, która stwierdziła, że był to problem z jedną z holenderskich sieci telefonicznych niezależny od organizatorów^[97]. Mimo problemów wyniki głosowania telewidzów z Holandii pozostały wiążące.

Kraje uczestniczące[edytuj | edytuj kod]

Do udziału w konkursie w 2021 roku oryginalnie zgłosiło się 41 delegacji. Do konkursu powróciły dwa państwa, które nie uczestniczyły w 2019 roku: Ukraina i Bułgaria, a wycofały się Węgry i Czarnogóra. Już po publikacji oficjalnej listy uczestników z konkursu wycofała się Armenia, a Białoruś została zdyskwalifikowana.

Powracający artyści[edytuj | edytuj kod]

Po anulowaniu konkursu w 2020 roku, ze względu na pandemię COVID-19 wielu nadawców ogłosiło, że do następnego konkursu przystąpią ci sami artyści. W tej sytuacji kolejny raz utwory przedstawili: Ana Soklič, Benny Cristo, Blas Cantó, Daði og Gagnamagnið, Destiny, Eden Alene, Efendi, Gjon′s Tears, Go_A, Hooverphonic, Hurricane, James Newman, Jeangu Macrooy, Lesley Roy, Montaigne, Natalia Gordienko, Roxen, Samanta Tīna, Senhit, Stefania, Tornike Kippiani, Victoria i Vincent Bueno^[98][99]. Nadawcy z Litwy i Estonii poprowadzili preselekcje, które zwyciężone zostały przez niedoszłych reprezentantów krajów z poprzedniego roku – The Roop oraz Uku Suviste.

Ponadto niektórzy artyści pojawiali się na konkursach w poprzednich latach. Reprezentantka San Marino – Senhit uczestniczyła w konkursie w 2011. Mołdawię reprezentowała Natalia Gordienko, która wystąpiła w barwach kraju w 2006. W skład serbskiego zespołu Hurricane wchodzą: Sanja Vučić, która solowo reprezentowała Serbię w 2016 oraz Ksenija Knežević, która była chórzystką podczas występu swojego ojca Kneza w 2015 w barwach Czarnogóry. Ponadto Vincent Bueno był chórzystą podczas występu Nathana Trenta podczas Eurowizji 2017, natomiast Wasil Garwanljew wsparł wokalnię Tamarę Todewską podczas konkursu w 2019.

W konkursie wzięli udział również byli uczestnicy Konkursu Piosenki Eurowizji dla Dzieci. W barwach Malty wystąpiła Destiny, zwyciężczyni konkursu w 2015 oraz chórzystka wspierająca Micheli Pace w finale Eurowizji 2019. Przedstawicielką Grecji była Stefania Liberakakis, członkini zespołu Kisses reprezentującego Holandię w konkursie dla dzieci w 2016.

Uczestnicy i wyniki[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy półfinał[edytuj | edytuj kod]

• Pierwszy półfinał odbył się 18 maja 2021 o godzinie 21:00 (CEST).
• Podczas półfinału możliwość głosowania mieli mieszkańcy krajów rywalizujących w tym koncercie, a także państw-finalistów: Niemiec, Włoch i Holandii^[100].
• Do finału zakwalifikowało się dziesięć krajów z największą liczbą punktów zdobytych w głosowaniu jurorów i telewidzów.

Uczestnicy pierwszego półfinału Konkursu Piosenki Eurowizji 2021^[101]

Lp.	Kraj	Wykonawca	Utwór	Język	Miejsce	Punkty
1	Litwa	The Roop	„Discoteque”	angielski	4	203
2	Słowenia	Ana Soklič	„Amen”	angielski	13	44
3	Rosja	Maniża	„Russian Woman”	rosyjski, angielski	3	225
4	Szwecja	Tusse	„Voices”	angielski	7	142
5	Australia[a]	Montaigne	„Technicolour”	angielski	14	28
6	Macedonia Północna	Wasil	„Here I Stand”	angielski	15	23
7	Irlandia	Lesley Roy	„Maps”	angielski	16	20
8	Cypr	Elena Tsangrinu	„El Diablo”	angielski[b]	6	170
9	Norwegia	Tix	„Fallen Angel”	angielski	10	115
10	Chorwacja	Albina	„Tick-Tock”	angielski, chorwacki	11	110
11	Belgia	Hooverphonic	„The Wrong Place”	angielski	9	117
12	Izrael	Eden Alene	„Set Me Free”	angielski[c]	5	192
13	Rumunia	Roxen	„Amnesia”	angielski	12	85
14	Azerbejdżan	Efendi	„Mata Hari”	angielski[d]	8	138
15	Ukraina	Go_A	„Szum” (Шум)	ukraiński	2	267
16	Malta	Destiny	„Je me casse”	angielski	1	325

Legenda:

     Kraje zakwalifikowane do finału

Wyniki jurorów i telewidzów[102]
Miejsce	Telewidzowie	Punkty	Jurorzy	Punkty
1	Ukraina	164	Malta	174
2	Malta	151	Rosja	117
3	Litwa	137	Ukraina	103
4	Rosja	108	Izrael	99
5	Izrael	93	Cypr	92
6	Azerbejdżan	91	Szwecja	91
7	Cypr	78	Belgia	70
8	Norwegia	77	Litwa	66
9	Chorwacja	53	Rumunia	58
10	Szwecja	51	Chorwacja	57
11	Belgia	47	Azerbejdżan	47
12	Rumunia	27	Norwegia	38
13	Macedonia Północna	11	Słowenia	36
14	Słowenia	8	Australia	26
15	Irlandia	4	Irlandia	16
16	Australia	2	Macedonia Północna	12

Tabela punktacyjna pierwszego półfinału

Jurorzy      Telewidzowie		Kraje głosujące
	Litwa	203	66			2	7	2		5	3		6	2	12	8		1	4	4	7	3
			137			7	10	8	4	12	12	12	3	8	5	6	3	12	7	12	8	8
	Słowenia	44	36						3		6	4			3	7	4	4	5
			8						3				5
	Rosja	225	117		10		6	7	7	8	8	3	8	12	6	5	12		1	7	5	12
			108	8	7		3	7	8	1	7	4	10	2	12	5	8	6	2	6	7	5
	Szwecja	142	91	3		7		6	1	1	7	10	1	6	5	4	6	3	10	12	4	5
			51	5	2	2				4	3	10		7	2		1	3	10			2
	Australia	28	26	8		1							2			2		12		1
			2			1												1
	Macedonia Północna	23	12		4					2						6
			11		8								1			2
	Irlandia	20	16				1	3			2	1		3			3		2		1
			4	1				2												1
	Cypr	170	92	4	12	8	4	10	4	4		5	10		10	3		2	8	5	3
			78	4	1	5	4	6	6	6		3	6	3	6	4	4	4	12	1	2	1
	Norwegia	115	38	2	3		8	1	2	3				7	2						6	4
			77	6	6	6	12	3		2	1		2	6	4	3	10	2	6	4	1	3
	Chorwacja	110	57	1	7	3	3		8	10	5			1	1	1	5	8	3	2	2
			53		12		2	5	12	7	2	1			3		2			7
	Belgia	117	70	10	5	6	2				4		4		7		2	10			10	10
			47	10	4	3	5		2			2			1	1		5		3	4	7
	Izrael	192	99	7	2	10	10	8	12		1	8	7	4			1	6		3	12	8
			93	2	1	4	6	4		5	10	5	4	4		10	12	7	5	5	3	6
	Rumunia	85	58	5							10	2	3	5			7	7	12	6		1
			27							3	5			1			5		3		10
	Azerbejdżan	138	47		8	4	3	5	6	7		6							6			2
			91	3	3	10	1	1	7		4	6	8	5	7	7		10	8	2	5	4
	Ukraina	267	103	12	1	5	5	4	5	6		7	5	10	4	10	8		7	8		6
			164	12	10	12	7	12	5	8	6	7	12	10	8	12	7		4	10	12	10
	Malta	325	174	6	6	12	12	12	10	12	12	12	12	8	8	12	10	5		10	8	7
			151	7	5	8	8	10	10	10	8	8	7	12	10	8	6	8		8	6	12

Drugi półfinał[edytuj | edytuj kod]

• Drugi półfinał odbył się 20 maja 2021 o godzinie 21:00 (CEST).
• Podczas półfinału możliwość głosowania mieli mieszkańcy krajów rywalizujących w tym koncercie, a także państw-finalistów: Hiszpanii, Francji i Wielkiej Brytanii^[100].
• Do finału zakwalifikowało się dziesięć krajów z największą liczbą punktów zdobytych w głosowaniu jurorów i telewidzów.

Uczestnicy drugiego półfinału Konkursu Piosenki Eurowizji 2021^[103]

Lp.	Kraj	Wykonawca	Utwór	Język	Miejsce	Punkty
1	San Marino	Senhit feat. Flo Rida	„Adrenalina”	angielski	9	118
2	Estonia	Uku Suviste	„The Lucky One”	angielski	13	58
3	Czechy	Benny Cristo	„Omaga”	angielski[e]	15	23
4	Grecja	Stefania	„Last Dance”	angielski	6	184
5	Austria	Vincent Bueno	„Amen”	angielski	12	66
6	Polska	Rafał	„The Ride”	angielski	14	35
7	Mołdawia	Natalia Gordienko	„Sugar”	angielski	7	179
8	Islandia[f]	Daði og Gagnamagnið	„10 Years”	angielski	2	288
9	Serbia	Hurricane	„Loco Loco”	serbski	8	124
10	Gruzja	Tornike Kipiani	„You”	angielski	16	16
11	Albania	Anxhela Peristeri	„Karma”	albański	10	112
12	Portugalia	The Black Mamba	„Love Is On My Side”	angielski	4	239
13	Bułgaria	Victoria	„Growing Up Is Getting Old”	angielski	3	250
14	Finlandia	Blind Channel	„Dark Side”	angielski	5	234
15	Łotwa	Samanta Tīna	„The Moon Is Rising”	angielski	17	14
16	Szwajcaria	Gjon’s Tears	„Tout I’univers”	francuski	1	291
17	Dania	Fyr & Flamme	„Øve os på hinanden”	duński	11	89

Legenda:

     Kraje zakwalifikowane do finału

Wyniki jurorów i telewidzów[104]
Miejsce	Telewidzowie	Punkty	Jurorzy	Punkty
1	Finlandia	150	Szwajcaria	156
2	Islandia	148	Bułgaria	149
3	Szwajcaria	135	Islandia	140
4	Mołdawia	123	Portugalia	128
5	Portugalia	111	Grecja	104
6	Bułgaria	101	Finlandia	84
7	Dania	80	San Marino	76
8	Grecja	80	Albania	74
9	Serbia	68	Serbia	56
10	San Marino	42	Mołdawia	56
11	Albania	38	Austria	53
12	Estonia	29	Estonia	29
13	Polska	17	Czechy	23
14	Gruzja	15	Polska	18
15	Austria	13	Dania	9
16	Łotwa	10	Łotwa	4
17	Czechy	0	Gruzja	1

Tabela punktacyjna drugiego półfinału

Jurorzy      Telewidzowie		Kraje głosujące
	San Marino	118	76		1	2	10	1	10	10	3	2	1	8		2	2	2	2	5	8	3	4
			42		4		2		2		3	3	12	7			1			2		4	2
	Estonia	58	29				1		4	3		1	3		1	7		3	3			1	2
			29			1				3						1	7	10	1	6
	Czechy	23	23				4			1			6		5	5					2
			0
	Grecja	184	104	10	3	5			12	8	7	8		10	3	10	6		1	2	12	7
			80	5		2				12	5	8	10	10	10	8	2	1	2	3		1	1
	Austria	66	53		4						4	3	5	7	2	6	5	1	7	3		6
			13								2			3					4	4
	Polska	35	18	12			2									3				1
			17					1		7	1										1		7
	Mołdawia	179	56	8			12	2	7			4		3		12		4			1		3
			123	12	12	12	12	6	7		6	12			12		5	12			12	3
	Islandia	288	140	1	8	10	7	10	3	6		12	7	4	10		8	12	8	8	6	8	12
			148	8	7	10	5	10	10	6		7	7	1	7	6	12	7	7	12	6	8	12
	Serbia	124	56	4	5	4	3	6			2		2	5	4		3		4		5	4	5
			68	7		5	4	12	1	1			1	4	2	10		12		7	2
	Gruzja	16	1													1
			15		3				3						3	2		3		1
	Albania	112	74	7	2	1	6	3	6	5	5				8	4	4	5	5	10		2	1
			38	2			10	2		2		1	2		1	4	3		8		3
	Portugalia	239	128	2	6	12	5	7	1	2	8	7	10	1		8	7	8	10	4	10	10	10
			111	3	5	4	3	7	5	4	8	4		6		5	6	5	10	8	10	12	6
	Bułgaria	250	149	5	10	7	8	8	5	12	10	10	8	2	12		12	6	12	6	4	5	7
			101	4	2	6	6	4	4	5	4	6	8	8	5		4	2	3	5	5	10	10
	Finlandia	234	84	3	7	6		5	2		6	6	4	6	6			7	6	7	7		6
			150	10	10	8	8	5	12	8	10	10	6	5	6	12		8	6	10	2	6	8
	Łotwa	14	4							4
			10		1								5										4
	Szwajcaria	291	156	6	12	8		12	8	7	12	5	12	12	7		10	10		12	3	12	8
			135	6	6	7	7	8	8	10	7	5	3	12	8	7	10	6		7	8	7	3
	Dania	89	9			3		4			1						1
			80	1	8	3	1	3	6		12	2	4	2	4	3	8	4	5		4	5	5

Finał[edytuj | edytuj kod]

• Finał odbył się 22 maja 2021 o godzinie 21:00 (CEST).
• Podczas koncertu wystąpili przedstawiciele 26 krajów, w tym 20 uczestników półfinału, przedstawiciele krajów tzw. „Wielkiej Piątki” (tj. Francji, Hiszpanii, Niemiec, Wielkiej Brytanii i Włoch) oraz reprezentant gospodarza (Holandii).
• O wynikach zdecydowali jurorzy i telewidzowie ze wszystkich krajów rywalizujących w konkursie.

Uczestnicy finału Konkursu Piosenki Eurowizji 2021^[105]

Lp.	Kraj	Wykonawca	Utwór	Język	Miejsce	Punkty
1	Cypr	Elena Tsangrinu	„El Diablo”	angielski[b]	16	94
2	Albania	Anxhela Peristeri	„Karma”	albański	21	57
3	Izrael	Eden Alene	„Set Me Free”	angielski[c]	17	93
4	Belgia	Hooverphonic	„The Wrong Place”	angielski	19	74
5	Rosja	Maniża	„Russian Woman”	rosyjski, angielski	9	204
6	Malta	Destiny	„Je me casse”	angielski	7	255
7	Portugalia	The Black Mamba	„Love Is On My Side”	angielski	12	153
8	Serbia	Hurricane	„Loco Loco”	serbski	15	102
9	Wielka Brytania	James Newman	„Embers”	angielski	26	0
10	Grecja	Stefania	„Last Dance”	angielski	10	170
11	Szwajcaria	Gjon’s Tears	„Tout I’univers”	francuski	3	432
12	Islandia[f]	Daði og Gagnamagnið	„10 Years”	angielski	4	378
13	Hiszpania	Blas Cantó	„Voy A Quedarme”	hiszpański	24	6
14	Mołdawia	Natalia Gordienko	„Sugar”	angielski	13	115
15	Niemcy	Jendrik	„I Don’t Feel Hate”	angielski[g]	25	3
16	Finlandia	Blind Channel	„Dark Side”	angielski	6	301
17	Bułgaria	Victoria	„Growing Up Is Getting Old”	angielski	11	170
18	Litwa	The Roop	„Discoteque”	angielski	8	220
19	Ukraina	Go_A	„Szum” (Шум)	ukraiński	5	364
20	Francja	Barbara Pravi	„Voilà”	francuski	2	499
21	Azerbejdżan	Efendi	„Mata Hari”	angielski[d]	20	65
22	Norwegia	Tix	„Fallen Angel”	angielski	18	75
23	Holandia	Jeangu Macrooy	„Birth Of A New Age”	angielski, sranan tongo	23	11
24	Włochy	Måneskin	„Zitti e buoni”	włoski	1	524
25	Szwecja	Tusse	„Voices”	angielski	14	109
26	San Marino	Senhit feat. Flo Rida	„Adrenalina”	angielski	22	50

Wyniki jurorów i telewidzów[106]
Miejsce	Telewidzowie	Punkty	Jurorzy	Punkty
1	Włochy	318	Szwajcaria	267
2	Ukraina	267	Francja	248
3	Francja	251	Malta	208
4	Finlandia	218	Włochy	206
5	Islandia	180	Islandia	198
6	Szwajcaria	165	Bułgaria	140
7	Litwa	165	Portugalia	126
8	Rosja	100	Rosja	104
9	Serbia	82	Ukraina	97
10	Grecja	79	Grecja	91
11	Szwecja	63	Finlandia	83
12	Mołdawia	62	Izrael	73
13	Norwegia	60	Belgia	71
14	Malta	47	Litwa	55
15	Cypr	44	Mołdawia	53
16	Albania	35	Cypr	50
17	Azerbejdżan	33	Szwecja	46
18	Bułgaria	30	San Marino	37
19	Portugalia	27	Azerbejdżan	32
20	Izrael	20	Albania	22
21	San Marino	13	Serbia	20
22	Belgia	3	Norwegia	15
23	Wielka Brytania	0	Holandia	11
24	Hiszpania	0	Hiszpania	6
25	Niemcy	0	Niemcy	3
26	Holandia	0	Wielka Brytania	0

Tabela punktacyjna finału

Jurorzy      Telewidzowie		Kraje głosujące
	Cypr	94	50		7	3		2	4				12			6	1	7					2							4									2
			44		2			12	2		2		12																8										6
	Albania	45	22						12																	1			2				7
			35									7	7														10					1							10
	Izrael	93	73					5			2	6				3				3	1	7	5		8	4	4	4				5		1					8	6		1
			20	2																			5	12																	1
	Belgia	74	71	4		6		3		5		1	3								7	6	6	3		6	5	1					3				3			3		6
			3																		2	1
	Rosja	204	104	6		7	7			10			2	3	2		10	2	4				10	12		8		3		1		4	2					1	1	1		8
			100	3		10				1	6		1				12	5	1	7	4	4		6			7		1			3	5		6	4		10	1	2		1
	Malta	255	208	10	8	5	5	4		4			6	6	1	8	7	8	1	5	3	5		7	12	7	7	12	7	12	4	3	7	4	1	1	10	2	5	4	12	5
			47	1		5	2					6	3		3	3									3	1		2		8	2			2			4				2
	Portugalia	153	126	1			1		7		5	7		7	10	5	2			6	6	2	8	2			6				7	1	12		5	8				8	10
			27											8	2	1							8			6											2
	Serbia	102	20		1																											7							12
			82						4					12				3		5			3				4	1		2	12	12							12			12
	Wielka Brytania	0	0
			0
	Grecja	170	91	12	6			7	6		3				4	1	8		2	8			12	10	1				8													3
			79	12	8					2	3						7			2						10			7				8			12						8
	Szwajcaria	432	267	2	12	12	12	1	10	7	1	8			12	10	3	10	12		8	8	7		7	5		5	4	10	10	8	5	12	12	10	5	12	6	7	7	7
			165		12	6	4	5		6	1	1	4		6	7	4	2	7	3	6	7	6	4	2	7		5	3	5	5	5	3	6	2		3	4	7	7	5	5
	Islandia	378	198				3			8	7	10		5		7	5	3	8		4	4	3		2	10	8	7		8	12	10	8	10	8	6	8	10	4	10		10
			180			1	5	1	5	3	5	10		5		5		6	12		3	6	4		10	8	6	10		12	10	4	7	12	3	1	10	5		8		3
	Hiszpania	6	6									2								4
			0
Jurorzy      Telewidzowie		Kraje głosujące
	Mołdawia	115	53					12					10							12				8					5												6
			62		7			3		8									2				7	1			2		6				12			2					12
	Niemcy	3	3																												2										1
			0
	Finlandia	301	83	3	3		8		2		10	4		1	5					1							10		1		1		1	8	7			4		2	8	4
			218	4	3	4	6	8	7	5	7	7	6	4	12	2	5	8		8	7	8	1	5	6	4	8	12	4	3	4	6	4	7	12		5	8	2	6	6	4
	Bułgaria	170	140	5		1	6	6		12	6	5	8	10	8	4	12		10		2			1	6				3	2	5		4	6	6	4	1	5			2
			30	7	5							8				8													2
	Litwa	220	55			10								4		2		1	3								12		6			2		2	3	4	6
			165	5		3	7	2	6			12		1	4	4	2	12	5			10			12	3	5	7		6	3		1	4	10	10	12	12		4	3
	Ukraina	364	97			4	10		5	2			1		3			5			12			6	3	3	1	8		5					4	7	6	7			5
			267	6	4	12	10	7	1	10	8	4	5	2	8	6	10	4	10	6	12		12	8	5	5	12	4	5	10	7	8	10	1	5	6	8	6	4	12	7	7
	Francja	499	248	7	10	8			3	6	12	12	5	12	6	12	4	12	7	7	5	10		4	4	12	3	6	12	7	8	6	10		10		12	3	7		4	2
			251	8	6	8	12	6	3	12	10	5	8	6	7	12	6	10	6	10	8	5		2	4	12	1	6	10	4	6	7	2	3	7	5	7	3	5	5	8	6
	Azerbejdżan	65	32		2	2		8						2			6					3				2										5	2
			33			2		4			4		2				1			4		3			1							2				3			3		4
	Norwegia	75	15																			1					2	2						3			7
			60				1		10			2			1			1	4		5			7				8		1	1			8	4			2		3		2
	Holandia	11	11							1										2										3	3					2
			0
	Włochy	524	206	8	4		2	10		3	8		4	8	7			6	6	10	10	12			5			10	10	6	6	12	6		3	12		8	10	5	3	12
			318	10	10	7	8	10	12	7	12	3	10	10	5	10	8	7	8	12	10	12	10	10	7	2		3	12	7	8	10	6	5	8	8	6	7	8	10	10	10
	Szwecja	109	46				4		8		4							4	5				1	5	10									2					3
			63		1		3		8	4				3	10		3		3	1	1	2	2		8									10	1		1	1		1
	San Marino	50	37		5				1			3	7										4											5						12
			13																					3			3									7

Pozostałe nagrody[edytuj | edytuj kod]

Nagrody im. Marcela Bezençona[edytuj | edytuj kod]

W 2021 po raz kolejny przyznane zostały tzw. Nagrody im. Marcela Bezençona, czyli wyróżnienia przyznawane od 2002 dla najlepszych piosenek biorących udział w koncercie finałowym, sygnowane nazwiskiem twórcy konkursu – Marcela Bezençona. Pomysłodawcami statuetek byli szwedzcy piosenkarze Christer Björkman i Richard Herrey z zespołu Herreys^[107].

Nagrody podzielone są na trzy kategorie^[107]:

• Nagroda Dziennikarzy (zwycięzcę wybierają akredytowani dziennikarze)
• Nagroda Artystyczna (zwycięzcę wybierają komentatorzy konkursu)
• Nagroda Kompozytorska (zwycięzcę wybierają kompozytorzy biorący udział w konkursie).

W 2021 nagrody otrzymali^[108]:

Kategoria	Kraj	Piosenka	Wykonawca	Autor(zy)
Nagroda Dziennikarzy	Francja	„Voilà”	Barbara Pravi	Barbara Pravi Antoine „Igit” Barrau Lili Poe
Nagroda Artystyczna
Nagroda Kompozytorów	Szwajcaria	„Tout I’univers”	Gjon’s Tears	Gjon Muharremaj Nina Sampermans Wouter Hardy Xavier Michel

Faworyt OGAE[edytuj | edytuj kod]

Od 2007 corocznie, przed każdym konkursem, większość oddziałów Stowarzyszenia Miłośników Konkursu Piosenki Eurowizji (OGAE)^[109][110], zrzeszającej 44 krajowych fanklubów Konkursu Piosenki Eurowizji^[111], przeprowadza głosowanie, w którym głosuje na wszystkie piosenki zgłoszone do danej edycji (z wyłączeniem propozycji krajowej), przy użyciu tak zwanego systemu eurowizyjnego (to znaczy 1–8, 10 i 12 punktów dla dziesięciu ulubionych utworów)^[109].

W 2021 faworytem OGAE do zwycięstwa została Malta i reprezentująca ją Destiny z piosenką „Je me casse”^[112]:

Lp.	Kraj	Wykonawca	Utwór	Punkty OGAE
1	Malta	Destiny	„Je me casse”	363
2	Szwajcaria	Gjon’s Tears	„Tout I’univers”	358
3	Francja	Barbara Pravi	„Voilà”	318
4	Litwa	The Roop	„Discoteque”	301
5	Cypr	Elena Tsagrinu	„El Diablo”	238

Nagroda im. Barbary Dex[edytuj | edytuj kod]

Nagroda im. Barbary Dex to internetowy plebiscyt, w którym od 1997 przyznawany jest tytuł najgorzej ubranego uczestnika konkursu, a od 2021 dla uczestnika ubranego najbardziej charakterystycznie. Jego pomysłodawcami są Edwin van Thillo i Rob Paardekam^[113]. W 2021 odbywa się za pośrednictwem belgijskiego portalu songfestival.be. Głosowanie trwało od 23 do 30 maja^[114]. Wzięła w nim udział rekordowa liczba internautów (4870 oddanych głosów).

Zwycięzcą został Tix, reprezentant Norwegii, który był ubrany w strój anioła – miał na sobie srebrny, brokatowy kombinezon oraz biały, futrzany płaszcz, na plecach miał białe skrzydła, na szyi złoty łańcuch, na czole białą przepaskę z brokatowym napisem TIX, nadgarstki miał przymocowane łańcuchami do sceny, a na oczach miał przeciwsłoneczne okulary^[115][116]. Drugie miejsce zajęła reprezentantka Rumunii, Roxen, a trzecie miejsce zajęła reprezentantka Chorwacji, Albina^[115].

Międzynarodowi nadawcy oraz głosowanie[edytuj | edytuj kod]

Sekretarze[edytuj | edytuj kod]

Poniższy spis uwzględnia poszczególne nazwiska osób, które podawały punkty od jury każdego poszczególnego państwa w finale konkursu^[117].

Nadawcy publiczni i komentatorzy[edytuj | edytuj kod]

Poniższy spis uwzględnia nazwiska komentatorów poszczególnych nadawców publicznych transmitujących widowisko.

Kraje uczestniczące

Kraje nieuczestniczące

•  Kanada – (Omni Television)^[168]
•  Kazachstan – Kaldybek Zhajsanbaj i Mahabbat Esen (Khabar Agency)^[169]
•  Kosowo – (RTK)^[170]
•  Słowacja – Daniel Baláž, Lucia Haverlík, Pavol Hubinák i Juraj Malíček (Rádio FM)^[171]
•  Stany Zjednoczone – (Peacock^[172]), Ewan Spence i Ross Middleton (WJFP-FM^[173])
•  Surinam – (ATV)^[174]

Oglądalność[edytuj | edytuj kod]

Transmisję z 65. Konkursu Piosenki Eurowizji obejrzało łącznie ok. 183 mln telewidzów na świecie^[175]. Według danych Nielsen Audience Meauserement między 21:00 a 0:56 w Polsce koncert finałowy śledziło w TVP 1,48 miliona osób, co dało nadawcy 15,89% udziału w rynku^[176]. Drugi półfinał śledziło średnio 2,54 miliona widzów, co przełożyło się na 21,07% udziału w rynku, a podczas szczytowego momentu konkurs na żywo w TVP śledziło 2,97 miliona widzów^[176]. Pierwszy półfinał konkursu na antenach TVP 1 i TVP Polonia śledziło 1,44 miliona widzów^[176].

Największa widownia konkursu znajdowała się w Niemczech, gdzie konkurs obejrzało 7,7 miliona osób^[176]. W Wielkiej Brytanii konkurs obejrzało 7,4 miliona osób, a we Francji – 5,5 miliona osób^[176]. W Holandii finał konkursu zgromadził 5,4 miliona widzów, a we Włoszech – 4,5 miliona widzów^[176]. W Hiszpanii finał konkursu oglądało 4 miliony osób, a w Szwecji – 2,9 miliona osób^[176]. W Serbii konkurs oglądało 2,5 miliona telewidzów, a w Grecji – 2 miliony^[176]. W Norwegii konkurs oglądało 1,4 miliona telewidzów^[176]. Finał konkursu zgromadził również 1,4 miliona telewidzów w Finlandii oraz 1,2 miliona telewidzów w Portugalii^[176].

Pozostałe kraje[edytuj | edytuj kod]

Możliwość wzięcia udziału w 65. Konkursie Piosenki Eurowizji mieli nadawcy publiczni z aktywnym członkostwem w EBU. Organizacja skierowała zaproszenie do udziału w konkursie do wszystkich 56 aktywnych członków. W przeciwieństwie do poprzednich lat, telewizja z Australii, będąca członkiem stowarzyszonym EBU, nie potrzebowała zaproszenia na konkurs w 2021, ponieważ uzyskała pozwolenie na udział do 2023^[177].

Aktywni członkowie EBU[edytuj | edytuj kod]

•  Andora – w listopadzie 2019 partia rządząca krajem Demokraci na rzecz Andory oznajmiła, że kraj może powrócić do udziału w konkursie tylko jeśli najpierw będzie mógł wstępnie ocenić koszty uczestnictwa^[178]. 20 maja 2020 roku piosenkarka Susanne Georgi, która reprezentowała kraj w konkursie w 2009 ogłosiła, iż posiada sponsora, który mógłby pomóc w powrocie kraju na konkurs^[179], jednak 2 czerwca nadawca publiczny Ràdio i Televisió d’Andorra (RTVA) potwierdził, iż kraj nie powróci w 2021 roku^[180]. Mimo tego wyrażono wówczas możliwą zgodę na powrót w 2022 roku, jeżeli pandemia wirusa SARS-CoV-2 się zakończy^[181].

•  Armenia – początkowo kraj znajdował się na liście krajów uczestniczących, zgodnie z ogłoszeniem Europejskiej Unii Nadawców opublikowanym 26 października 2020 roku^[182]. 5 marca 2021 roku armeński nadawca zrezygnował z udziału w konkursie, w związku z eskalacją konfliktu w Górskim Karabachu w listopadzie 2020 roku^[183].
•  Białoruś – mając zamiar startować w konkursie w 2020, Białoruś początkowo potwierdziła swój udział. 9 marca ogłoszono, iż kraj będzie reprezentować zespół Hałasy ZMiesta z utworem „Ja Nauczu Tiebia (I’ll Teach You)”. Dwa dni później EBU wydało oficjalne ogłoszenie, w którym przekazało, iż utwór jest niezgodny z zasadami, a białoruski nadawca BTRC miał czas do końca marca do wybrania lub stworzenia nowego utworu. Kraj został zdyskwalifikowany 26 marca z powodu braku możliwości nadesłania utworu zgodnego z zasadami konkursu^[58].
•  Bośnia i Hercegowina – w październiku 2020 roku bośniacki nadawca Bosanskohercegovačka radiotelevizija (BHRT) potwierdził, że państwo nie powróci do udziału w 2021 roku z powodu trwających od kilku lat problemów finansowych oraz nieopłaconych sankcji narzuconych przez Europejską Unię Nadawców^[184].
•  Czarnogóra – w październiku 2020 roku członkini rady Radiotelevizija Crne Gore (RTCG) Bojana Jokić zamieściła w platformie Facebook post o treści „Uraduję Was zanim zrobią to media – także w 2021 roku nie skompromitujemy się na Eurowizji”, czym według bałkańskich mediów rzekomo miała potwierdzić dalszą pauzę kraju co do udziału w konkursie^[185]. Szybko jednak go skasowała, lecz media zaczęły go komentować^[186]. Pozostali członkowie rady wyrazili swoje niezadowolenie z opublikowanego postu członkini rady nazywając go hańbą. Skomentowali go; Nie wiemy kogo reprezentuje ta osoba, ale wiemy, że każdego miesiąca zarabia średnie wynagrodzenie pracownika RTCG za, jak widać, taki stosunek do obywateli Czarnogóry, którzy są podatnikami RTCG”^[187]. W związku z zajściem artyści i piosenkarze z Czarnogóry wystosowali do nadawcy apel o powrót do udziału w 2021 roku, którego treść to; „My, muzycy, którzy godnie reprezentowali swój kraj zdobywając nagrody na licznych festiwalach, którzy wspierali wykonawców i kompozytorów, którzy stworzyli utwory rozpoznawalne w regionie i poza nim apelujemy. Jeśli mowa o Eurowizji, to nigdy się nie wstydziliśmy, bo jako mały kraj dwukrotnie byliśmy w finale w ciągu ostatnich dziesięciu lat i nigdy nie byliśmy ostatni”^[188]. 12 października 2020 roku stacja RTCG potwierdziła, że nie planuje powrotu do udziału w 2021^[189].
•  Luksemburg – w czerwcu 2020 roku luksemburski nadawca RTL Télé Lëtzebuerg oznajmił, że Luksemburg nie weźmie udziału w 2021 roku, gdyż stacja nie skupia się na transmitowaniu produkcji muzycznych, a udział kraju w konkursie doprowadziłby nadawcę do obciążeń finansowych^[190].
•  Maroko – w odpowiedzi na pogłoski, iż Europejska Unia Nadawców rozmawiała z Marokiem na temat udziału w konkursie, Karim Sbai, dyrektor ds. Komunikacji Marokańskiej nadawcy SNRT ogłosił, iż decyzja o udziale tego kraju w konkursie jeszcze nie zapadła^[191]. Ostatecznie kraj nie znalazł się na liście państw uczestniczących^[192].
•  Monako – monakijski nadawca Télé Monte Carlo (TMC) potwierdził we wrześniu 2020 roku, że nie będzie uczestniczył w 2021 roku^[193].
•  Słowacja – w sierpniu 2020 roku nadawca RTVS ogłosił, iż szanse na udział kraju w konkursie są bardzo niskie oraz na pewno nadawca nie weźmie udziału w konkursie w 2021^[194].
•  Turcja – w maju 2020 roku Faruk Kaymakci, turecki wiceminister spraw zagranicznych i dyrektor dot. spraw Unii Europejskiej oświadczył, że ma nadzieję zobaczyć swój kraj na Konkursie Piosenki Eurowizji^[195]. Mimo tego kraj nie znalazł się na liście państw uczestniczących^[192].

Członkowie stowarzyszeni EBU[edytuj | edytuj kod]

•  Kazachstan – w sierpniu 2020 roku EBU oznajmiło, że nie ma planów zaproszenia Kazachstanu do udziału w konkursie^[196].

Kandydaci do członkostwa EBU[edytuj | edytuj kod]

•  Kosowo – w sierpniu 2020 roku EBU oznajmiło, że nie ma planów zaproszenia Kosowa do udziału w konkursie^[196].
•  Liechtenstein – krajowy nadawca 1FLTV potwierdził, że nie zadebiutuje w konkursie w 2021 roku^[197]. Nadawca starał się wziąć udział w przeszłości, jednak, z powodu nagłej śmierci dyrektora telewizji, Petera Kölbela plany te zakończyły się fiaskiem^[198]. Mimo tego kraj potrzebowałby również wsparcia rządu Liechtensteinu, aby móc ponieść koszty zostania członkiem EBU i uiszczenia opłaty za udział w konkursie.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Konkurs Piosenki Eurowizji dla Dzieci 2021
• Chór Roku Eurowizji 2021

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]