LVII Korpus Pancerny (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

LVII Korpus Pancerny (niem. LVII. Panzerkorps) – jeden z niemieckich korpusów pancernych, uczestniczył w ataku na Związek Radziecki.

Jednostkę sformowano 15 lutego 1940 roku w Augsburgu jako LVII Korpus Zmotoryzowany. Został on jednak 21 czerwca 1942 roku przemianowany na LVII Korpus Pancerny (LVII KPanc.). Korpus uczestniczył w 1941 roku w ataku na Związek Radziecki, gdzie na jego terytorium walczył przeciw Armii Czerwonej aż do 1944 roku^[2]. 26 stycznia 1945 roku LVII KPanc. polecono obsadzić odcinek frontu Wrocław-Głogów, w tym czasie w jego skład wchodziły: 408 DZap., 178 ZapDPanc i 103 BPanc, a on sam podlegał dowództwu Grupy Armii A^[3]. W rejonie Budziszyna wojska LVII KPanc dokonały nieudanego zwrotu zaczepnego mającego za zadanie odtworzyć ciągłą linię frontu^[4].

Dowódcy korpusu[edytuj | edytuj kod]

• gen. Friedrich Kirchner od 21.06.1942
• gen. Hans-Karl Freiherr von Esebeck od 30.11.1943
• gen. Friedrich Kirchner od 19.02.1944
• gen. Franz Beyer od 25.05.1944
• gen. Friedrich Kirchner od 2.06.1944^[5]

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład w czerwcu 1944 roku^[1]:

• 14 Dywizja Pancerna
• 13 Dywizja Piechoty (rumuńska)
• 46 Dywizja Piechoty
• 1 Dywizja Piechoty (rumuńska)

Skład 31 sierpnia 1944 roku^[6]:

• 4 Dywizja Górska
• 46 Dywizja Piechoty
• 20 Dywizja Piechoty (grupa bojowa)
• 76 Dywizja Piechoty (grupa bojowa)

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska pancerne. Warszawa: 2010. ISBN 978-8311-11725-9.
• Tadeusz Sawicki: Niemieckie wojska lądowe na froncie wschodnim. Warszawa: 1987. ISBN 83-01-06556-7.