VII Korpus Pancerny (III Rzesza) – Wikipedia, wolna encyklopedia

VII Korpus Pancerny
VII. Panzerkorps
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1944

Rozformowanie

1945

Dowódcy
Pierwszy

gen. wojsk panc. Mortimer von Kessel

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Rodzaj wojsk

wojska pancerne

Skład

patrz tekst

VII Korpus Pancerny (niem. VII. Panzerkorps) – niemiecki korpus pancerny z okresu II wojny światowej

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Korpus został zorganizowany rozkazem z dnia 18 grudnia 1944 roku w składzie Grupy Armii „Środek” poprzez przekształcenie sztabu 49 Dywizji Piechoty na terenie Prus Wschodnich.

W lutym 1945 roku wszedł w skład 2 Armii Grupy Armii „Wisła” i walczy na terenie Prus Wschodnich. W czasie walk ponosi ciężkie straty i w marcu zostaje wycofany do odwodu OKH, gdzie pozostaje do końca wojny.

Dowódca

[edytuj | edytuj kod]
  • gen. wojsk panc. Mortimer von Kessel (1944 – 1945)

Skład korpusu

[edytuj | edytuj kod]
Jednostki korpuśne
  • 407 dowództwo artylerii (Arko 407)
  • 47 korpuśny batalion łączności (Korps-Nachrichten-Abteilung 47)
  • 407 korpuśny batalion zaopatrzenia (Korps-Nachschubtruppen 407)
Styczeń 1945
Marzec 1945