Obręcz kosza – Wikipedia, wolna encyklopedia

Widok obręczy z góry z wymiarami.
Obręcz kosza.
Jeden ze sposobów mocowania siatki.

Obręcz kosza – element wyposażenia boiska do koszykówki[1], fragment konstrukcji do koszykówki[2]. Obręcz zawieszona jest nad podłogą na wysokości 305 cm[3]. Przepisy jednak dopuszczają różnice wysokości wynoszące maksymalnie ±6 mm[3].

Obręcz kosza jest konstrukcją stalową[4], pozbawioną otworów większych niż 8 mm (jest to zabezpieczenie przed włożeniem palca)[5]. Tworzy ją pręt o średnicy ok. 16–20 mm[4]. Wewnętrzna średnica obręczy powinna mieć wymiary ok. 450–459 mm[4]. Wewnętrzny punkt obręczy, znajdujący się najbliżej tablicy kosza, dzieli odległość od tablicy, wynosząca 15,1 cm[6]. Wymagany jest pomarańczowy kolor obręczy (według Natural Colour System ma być to: 0080-Y70R, 0090-Y70R, 1080-Y70R)[4].

Do obręczy w 12 miejscach przymocowana jest siatka[5][7]. Mocowanie wykonane jest w ten sposób, by nie zawierało ostrych krawędzi, niebezpiecznych otworów, a w zawodach najwyższej rangi niedopuszczalne są także haki[5]. Siatka wykonana jest z białego sznurka[7]. Wykonana jest tak, aby na moment zatrzymywać piłkę wpadającą do kosza[7]. Górna część siatki jest półsztywna[8]. Cała siatka ma długość 40–45 cm[7].

Obecnie na zawodach wysokiej rangi (takich jak np. m.in. turnieje olimpijskie, mistrzostwa świata U-17 i U-19, oficjalne FIBA i wysokiej rangi zawody w federacjach krajowych[9]) obowiązkowe jest używanie tzw. obręczy uchylnych, z kolei na pozostałych zawodach jest to wyraźnie zalecane przez przepisy[10].

Obręcz kosza jest przymocowana do tablicy w taki sposób, by siły przyłożone do obręczy nie przekładały się na tablicę[11].

Właściwości odbicia i sprężystości obręczy i systemu podtrzymującego, mają być tak dobrane, aby pochłaniać energię w przedziale 35–50% całkowitej energii uderzenia, a różnica tych właściwości, między dwoma koszami na jednym boisku, nie może być większa niż 5%[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]