Olha Saładucha – Wikipedia, wolna encyklopedia

Olha Saładucha
Ilustracja
Olha Saładucha podczas mistrzostw świata w Moskwie (2013)
Data i miejsce urodzenia

4 czerwca 1983
Donieck

Wzrost

176 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Ukraina
Igrzyska olimpijskie
brąz Londyn 2012 trójskok
Mistrzostwa świata
złoto Daegu 2011 trójskok
brąz Moskwa 2013 trójskok
Halowe mistrzostwa świata
srebro Sopot 2014 trójskok
Mistrzostwa Europy
złoto Barcelona 2010 trójskok
złoto Helsinki 2012 trójskok
złoto Zurych 2014 trójskok
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Göteborg 2013 trójskok
brąz Glasgow 2019 trójskok

Olha Wałerijiwna Saładucha (ukr. Ольга Валеріївна Саладуха; ur. 4 czerwca 1983 w Doniecku[1]) – ukraińska lekkoatletka specjalizująca się w trójskoku, mistrzyni świata i europy, medalistka igrzysk olimpijskich, posłanka do Rady Najwyższej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Zajęła się trenowaniem trójskoku. Zdobywała medale mistrzostw Ukrainy, a międzynarodową karierę zaczęła od zajęcia dziewiątego miejsca w mistrzostwach świata juniorów młodszych w 1999. Dwa lata później uplasowała się na tej samej pozycji w czasie mistrzostw Europy juniorów, a w 2002 była piąta na juniorskich mistrzostw świata. Tuż za podium ukończyła start w młodzieżowych mistrzostwach Europy w 2005, w ówczesnym sezonie została także wicemistrzynią uniwersjady. Na mistrzostwach Europy w Göteborgu była czwarta (2006), a w 2007 zwyciężyła w uniwersjadzie. Reprezentowała Ukrainę na igrzyskach olimpijskich w Pekinie, podczas których uplasowała się na dziewiątym miejscu w finale. Zwyciężczyni trójskoku podczas mistrzostw Europy w Barcelonie (2010). W 2011 została mistrzynią świata. W tymże roku została zwyciężczynią łącznej punktacji Diamentowej Ligi 2011 w trójskoku[2]. W 2012 obroniła mistrzostwo Europy oraz zdobyła brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Londynie. W 2013 sięgnęła po złoto halowych mistrzostw Europy w Göteborgu. W tym samym roku została brązową medalistką mistrzostw świata w Moskwie. W 2014 zdobyła srebro halowych mistrzostw świata w Sopocie, także wywalczyła swoje trzecie złoto mistrzostw Europy. W 2019 była trzecia na halowych mistrzostwach Europy w Glasgow. Uczestniczyła w pucharze Europy i drużynowych mistrzostwach Europy.

W 2012 wybrana została lekkoatletką roku na Ukrainie[3].

Rekordy życiowe: stadion – 14,99 (29 czerwca 2012, Helsinki); hala – 14,88 (3 marca 2013, Göteborg – wynik stał się rekordem Ukrainy).

Pozostała działalność[edytuj | edytuj kod]

Kształciła się w instytucie zdrowia, wychowania fizycznego i sportu w Doniecku[1]. W wyborach parlamentarnych w 2019 z ramienia partii Sługa Ludu uzyskała mandat posłanki do Rady Najwyższej IX kadencji[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Zamężna z kolarzem Denysem Kostiukiem[4].

Wyniki[edytuj | edytuj kod]

Rok Impreza Miejsce Pozycja Rezultat
1999 Mistrzostwa świata juniorów młodszych Polska Bydgoszcz 9. miejsce 12,76
2001 Mistrzostwa Europy juniorów Włochy Grosseto 9. miejsce 13,07
2002 Mistrzostwa świata juniorów Jamajka Kingston 5. miejsce 13,17
2005 Młodzieżowe mistrzostwa Europy Niemcy Erfurt 4. miejsce 13,93
2005 Uniwersjada Turcja Izmir 2. miejsce 13,96
2006 Superliga pucharu Europy Hiszpania Malaga 1. miejsce 14,10
2006 Mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg 4. miejsce 14,38
2006 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Niemcy Stuttgart 6. miejsce 14,04
2006 Puchar świata Grecja Ateny 6. miejsce 14,16
2007 Superliga pucharu Europy Niemcy Monachium 4. miejsce 14,24
2007 Uniwersjada Tajlandia Bangkok 1. miejsce 14,79
2007 Mistrzostwa świata Japonia Osaka 7. miejsce 14,60
2008 Superliga pucharu Europy Francja Annecy 1. miejsce 14,73
2008 Igrzyska olimpijskie Pekin 9. miejsce 14,70
2008 Światowy finał lekkoatletyczny IAAF Niemcy Stuttgart 6. miejsce 14,40
2010 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Norwegia Bergen 1. miejsce 14,39
2010 Mistrzostwa Europy Hiszpania Barcelona 1. miejsce 14,81
2010 Puchar interkontynentalny Chorwacja Split 2. miejsce 14,70
2011 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Szwecja Sztokholm 1. miejsce 14,85
2011 Mistrzostwa świata Korea Południowa Daegu 1. miejsce 14,94
2012 Mistrzostwa Europy Finlandia Helsinki 1. miejsce 14,99
2012 Igrzyska olimpijskie Wielka Brytania Londyn 3. miejsce 14,79
2013 Halowe mistrzostwa Europy Szwecja Göteborg 1. miejsce 14,88
2013 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Wielka Brytania Gateshead 1. miejsce 14,49
2013 Mistrzostwa świata Rosja Moskwa 3. miejsce 14,65
2014 Halowe mistrzostwa świata Polska Sopot 2. miejsce 14,45
2014 Mistrzostwa Europy Szwajcaria Zurych 1. miejsce 14,73
2014 Puchar interkontynentalny Maroko Marrakesz 3. miejsce 14,26
2015 Mistrzostwa świata Pekin 6. miejsce 14,41
2016 Mistrzostwa Europy Holandia Amsterdam 6. miejsce 14,23
2016 Igrzyska olimpijskie Brazylia Rio de Janeiro el. – 18. miejsce 13,97
2017 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Francja Lille 6. miejsce 13,62
2018 Mistrzostwa Europy Niemcy Berlin el. – 13. miejsce 14,04
2019 Halowe mistrzostwa Europy Wielka Brytania Glasgow 3. miejsce 14,47
2019 Superliga drużynowych mistrzostw Europy Polska Bydgoszcz 4. miejsce 14,11
2019 Mistrzostwa świata Katar Doha 5. miejsce 14,52
2021 Igrzyska olimpijskie Japonia Tokio el. – 20. miejsce 13,91

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Саладуха Ольга Валеріївна [online], dovidka.com.ua [dostęp 2023-04-05] (ukr.).
  2. Spectacular conclusion to 2011 Diamond Race in Brussels – Samsung Diamond League, FINAL, iaaf.org, 16 września 2011 [zarchiwizowane 2011-09-24] (ang.).
  3. Saladukha and Pyatnytsya are 2012 Ukrainian Athletes of the Year, european-athletics.org, 21 grudnia 2012 [zarchiwizowane 2013-04-02] (ang.).
  4. Shanghai 2015: Compact Media Information Sheets [online], diamondleague.com, 2015 [dostęp 2016-03-20] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Olha Saladukha, worldathletics.org [zarchiwizowane 2021-01-23] (ang.).
  • Olha Saladukha, [w:] tilastopaja.info [dostęp 2020-03-26] (ang.).
  • Olha Saladukha, sports-reference.com [zarchiwizowane 2011-09-03] (ang.).