Rejencja łódzka – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rejencja łódzka (niem. Regierungsbezirk Litzmannstadt) – niemiecka jednostka administracyjna istniejąca w latach 1941–1945 jako jedna z rejencji (okręgów) Kraju Warty.

Historia[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Wysiedlenia Polaków z rejencji kaliskiej i łódzkiej.

Rejencja powstała w lutym 1941, po przemianowaniu dotychczasowej rejencji kaliskiej, już rok wcześniej miasto Łódź (Litzmannstadt) stało się stolicą rejencji, więc zmiana nazwy rejencji nawiązywała do niemieckiej nazwy jej stolicy.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

Miasta wydzielone[edytuj | edytuj kod]

• Kalisch
• Litzmannstadt

Powiaty[edytuj | edytuj kod]

• Landkreis Kalisch (kaliski)
• Landkreis Kempen (kępiński)
• Landkreis Lask (łaski z siedzibą w Pabianitz) – łącznie ze skrawkiem przedwojennego powiatu piotrkowskiego (Bełchatów)
• Landkreis Lentschütz (łęczycki z siedzibą w Brunnstadt)
• Landkreis Litzmannstadt (łódzki) – łącznie ze skrawkami przedwojennego powiatu brzezińskiego (Brzeziny, Stryków)
• Landkreis Ostrowo (ostrowski)
• Landkreis Schieratz (sieradzki)
• Landkreis Turek (turecki)
• Landkreis Welun (wieluński)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Wysiedlenia, wypędzenia i ucieczki 1939-1959. Atlas ziem Polski, wyd. Demart, Warszawa 2008.