Rejencja kaliska – Wikipedia, wolna encyklopedia

Rejencja kaliska (niem. Regierungsbezirk Kalisch) – niemiecka jednostka administracyjna istniejąca w latach 1939–1941 jako jedna z rejencji (okręgów) Kraju Warty.

Historia[edytuj | edytuj kod]

 Osobny artykuł: Wysiedlenia Polaków z rejencji kaliskiej i łódzkiej.

Rejencja powstała w 1939, po napaści na Polskę i objęła te tereny województwa łódzkiego, które wcielono do Rzeszy oraz cztery powiaty przedwojennego województwa poznańskiego (kaliski, kępiński, ostrowski i turecki). W styczniu 1940 stolica rejencji przeniesiona została do Łodzi, jednak dopiero w lutym 1941 utworzono rejencję łódzką w miejsce kaliskiej.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

Miasta wydzielone

• Kalisch
• Litzmannstadt

Powiaty[edytuj | edytuj kod]

• Landkreis Kalisch (kaliski)
• Landkreis Kempen (kępiński)
• Landkreis Lask (łaski z siedzibą w Pabianitz) – łącznie ze skrawkiem powiatu piotrkowskiego (Bełchatów)
• Landkreis Lentschütz (łęczycki z siedzibą w Brunnstadt)
• Landkreis Litzmannstadt (łódzki) – łącznie ze skrawkami powiatu brzezińskiego (Brzeziny, Stryków)
• Landkreis Ostrowo (ostrowski)
• Landkreis Schieratz (sieradzki)
• Landkreis Turek (turecki)
• Landkreis Welun (wieluński)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Wysiedlenia, wypędzenia i ucieczki 1939-1959. Atlas ziem Polski, wyd. Demart, Warszawa 2008.