Roman Korynt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Roman Korynt

Pełne imię i nazwisko	Roman Jan Korynt
Data i miejsce urodzenia	12 października 1929 Tczew
Data śmierci	15 lipca 2018
Wzrost	176 cm
Pozycja	obrońca, pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1946–1949 Grom Gdynia 1949 Gedania Gdańsk 1949–1950 Lublinianka/OWKS Lublin 1950–1952 CWKS Warszawa 15 (0) 1953–1967 Budowlani/Lechia Gdańsk 329 (9)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1952–1959  Polska 34 (0)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Odznaczenia

Roman Jan Korynt (ur. 12 października 1929 w Tczewie, zm. 15 lipca 2018^[1]) – polski piłkarz, obrońca, reprezentant Polski, ojciec Tomasza Korynta.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jego rodzice byli Polakami, pochodzili z Kociewia, ojciec był potomkiem greckich emigrantów^[2]. Przed rozpoczęciem kariery piłkarskiej trenował boks.

Kluby:

• Grom Gdynia (1946–1949),
• Gedania Gdańsk (1949),
• KS Lublinianka (1949–1950),
• Legia Warszawa (1950–1952),
• Lechia Gdańsk (1953–1967).

W Legii tylko udowodnił swój talent, który w pełni prezentował dopiero w Lechii. Po odbyciu służby wojskowej powrócił do Gdańska. Chciał grać w tamtejszej Gedanii, ale na badaniach okazało się, że ma słaby wzrok, więc złożył propozycję gry w Lechii.

Został pochowany na Gdyńskim Cmentarzu Komunalnym w Kosakowie^[3].

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

• Mistrz Wybrzeża w boksie w wagach lekkiej i półśredniej (1946–1947)
• Finalista Pucharu Polski (1955).
• 3. miejsce w ekstraklasie (1956).
• Laureat Złotych Butów w plebiscycie Sportu (1959 i 1960)

Reprezentacja Polski[edytuj | edytuj kod]

lp.	Data	Miejsce	Przeciwnik	Wynik	Rozgrywki	Grał	Uwagi
1.	25 maja 1952	Bukareszt	Rumunia	0:1	towarzyski	90'
2.	15 czerwca 1952	Warszawa	Węgry	1:5	towarzyski	do 46'
3.	13 września 1953	Sofia	Bułgaria	2:2	towarzyski	od 46'
4.	8 sierpnia 1954	Warszawa	Bułgaria	2:2	towarzyski	90'
5.	29 maja 1955	Bukareszt	Rumunia	2:2	towarzyski	90'
6.	26 czerwca 1955	Sofia	Bułgaria	1:1	towarzyski	90'
7.	11 września 1955	Helsinki	Finlandia	3:1	towarzyski	90'
8.	30 maja 1956	Oslo	Norwegia	0:0	towarzyski	90'
9.	15 lipca 1956	Budapeszt	Węgry	1:4	towarzyski	90'
10.	22 lipca 1956	Chorzów	NRD	0:2	towarzyski	90'
11.	26 sierpnia 1956	Wrocław	Bułgaria	1:2	towarzyski	90'
12.	28 października 1956	Warszawa	Norwegia	5:3	towarzyski	90'
13.	4 listopada 1956	Kraków	Finlandia	5:0	towarzyski	90'	kpt.
14.	16 listopada 1956	Stambuł	Turcja	1:1	towarzyski	90'
15.	19 maja 1957	Warszawa	Turcja	0:1	towarzyski	90'
16.	23 czerwca 1957	Moskwa	ZSRR	0:3	el. MŚ 1958	90'	kpt.
17.	5 lipca 1957	Helsinki	Finlandia	3:1	el. MŚ 1958	90'	kpt.
18.	20 października 1957	Chorzów	ZSRR	2:1	el. MŚ 1958	90'
19.	3 listopada 1957	Warszawa	Finlandia	4:0	el. MŚ 1958	90'
20.	24 listopada 1957	Lipsk	ZSRR	0:2	el. MŚ 1958	90'
21.	11 maja 1958	Chorzów	Irlandia	2:2	towarzyski	90'
22.	25 maja 1958	Kopenhaga	Dania	2:3	towarzyski	od 40'
23.	1 czerwca 1958	Warszawa	Szkocja	1:2	towarzyski	90'
24.	28 czerwca 1958	Rostock	NRD	1:1	towarzyski	90'
25.	14 września 1958	Chorzów	Węgry	1:3	towarzyski	do 64'
26.	5 października 1958	Dublin	Irlandia	2:2	towarzyski	90'
27.	20 maja 1959	Hamburg	Niemcy	1:1	towarzyski	od 38'
28.	21 czerwca 1959	Wrocław	Izrael	7:2	towarzyski	90'	kpt.
29.	28 czerwca 1959	Chorzów	Hiszpania	2:4	el. ME 1960	90'
30.	30 sierpnia 1959	Warszawa	Rumunia	2:3	towarzyski	90'
31.	14 października 1959	Madryt	Hiszpania	0:3	el. ME 1960	90'
32.	18 października 1959	Helsinki	Finlandia	3:1	el. IO 1960	90'
33.	8 listopada 1959	Chorzów	Finlandia	6:2	el. IO 1960	90'
34.	29 listopada 1959	Ramat Gan	Izrael	1:1	towarzyski	90'

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[4]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2001)^[5]
• Złoty Krzyż Zasługi (1995)^[6]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie (1945-1962). 100 lat prawdziwej historii (3), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017