Stanisław Podzoba – Wikipedia, wolna encyklopedia

Stanisław Podzoba
Data urodzenia

2 stycznia 1940

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto Ostrzeszów 1968 bieg przełajowy
złoto Sanok 1970 bieg przełajowy
srebro Otwock 1967 bieg przełajowy
srebro Otwock 1969 bieg przełajowy
srebro Warszawa 1970 bieg na 5000 m
srebro Ostrzeszów 1971 bieg przełajowy
brąz Otwock 1966 bieg przełajowy
brąz Kraków 1969 bieg na 5000 m
brąz Warszawa 1970 bieg na 10 000 m

Stanisław Podzoba (ur. 2 stycznia 1940 w Wężerowie[1]) – polski lekkoatleta długodystansowiec.

Rozpoczął uprawianie lekkoatletyki podczas służby wojskowej w Elblągu[1]. W 2. połowie lat 60. i na początku lat 70. był czołowym długodystansowcem w Polsce. Na europejskich igrzyskach halowych w 1969 w Belgradzie zajął 8. miejsce w biegu na 3000 metrów. Na halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii odpadł w eliminacjach na tym samym dystansie.

Był mistrzem Polski w biegu przełajowym na 3 km w 1968 i na 7,5 km w 1970, wicemistrzem w biegu przełajowym na 3 km w 1967, na 8 km w 1969 i na 6 km w 1971, a także w biegu na 5000 metrów w 1970. Zdobył również brązowe medale mistrzostw Polski w biegu przełajowym na 3 km w 1966, w biegu na 5000 metrów w 1969 i w biegu na 10 000 metrów w 1970[2].

W latach 1969–1971 startował w pięciu meczach reprezentacji Polski w biegu na 10 000 m, odnosząc 2 zwycięstwa indywidualne.

Rekordy życiowe[3]:

Był zawodnikiem Cracovii. Po zakończeniu kariery pracował jako pracownik ochrony mienia Akademii Pedagogicznej w Krakowie[1]. Startuje w zawodach biegowych dla weteranów[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Czesław Michalski: O sporcie. Konspekt. 5 [dostęp 2010-12-24]. (pol.).
  2. Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 63, 73, 283 i 284. ISBN 978-83-61233-20-6.
  3. Bieganie.pl: Stanisław Podzoba. [dostęp 2010-12-24]. (pol.).
  4. Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994, s. 41. ISBN 83-902509-0-X.
  5. Roman Kieroński: Zwycięzcy biegu Leliwitów. NaszeMiasto.pl. Tarnów [dostęp 2010-12-24]. (pol.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki: 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X.
  • Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
  • Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.
  • Czesław Michalski: O sporcie. Konspekt. 5 [dostęp 2010-12-24]. (pol.).