Zofia Szmydt – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zofia Jadwiga Szmydt
Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1923
Warszawa

Data i miejsce śmierci

26 listopada 2010
Warszawa

profesor nauk matematycznych
Specjalność: równania różniczkowe
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Doktorat

1949
Uniwersytet Jagielloński

Profesura

1961

Nauczyciel akadmicki
Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński
Uniwersytet Warszawski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Grób Zofii Szmydt na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Zofia Jadwiga Szmydt (ur. 29 lipca 1923 w Warszawie, zm. 26 listopada 2010 tamże) – polska matematyk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie Józefa Szmydta (1885–1960), rolnika z wyższym wykształceniem, pracującego w dobrach Komarów na Wileńszczyźnie[1], i Zofii z Gąsiorowskich. Miała siostrę Marię Danutę (1920–2011), późniejszą Gniewiewską[2]. W latach 1929–1940 uczęszczała do szkoły powszechnej oraz Gimnazjum i Liceum im. Cecylii Plater-Zyberkówny w Warszawie. Studia matematyczne rozpoczęła na tajnych kompletach Uniwersytetu Warszawskiego, razem z rodziną został wysiedlona z Warszawy po powstaniu warszawskim i zamieszkała w Krakowie.

W 1946 ukończyła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, uzyskując stopień magistra filozofii w zakresie matematyki. W 1949 na UJ otrzymała stopień naukowy doktora filozofii na podstawie rozprawy O całkach pierwszych równania różniczkowego napisanej pod kierunkiem Tadeusza Ważewskiego. Do 1952 pracowała na UJ, od 1949 do 1971 była pracownikiem Oddziału Krakowskiego Instytutu Matematycznego PAN. W 1954 mianowano ją docentem. W 1958 uzyskała stopień doktora nauk na podstawie rozprawy Problemy graniczne nowego typu dla równań różniczkowych cząstkowych hiperbolicznych. W 1961 została mianowana profesorem nadzwyczajnym. W 1971 została pracownikiem Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1981–1984 pełniła funkcję kierownika Studiów Doktoranckich na wydziałach matematyki, informatyki i mechaniki UW.[1] W 1984 otrzymała tytuł profesora zwyczajnego, w 1993 przeszła na emeryturę.

W swoich badaniach naukowych zajmowała się teorią równań różniczkowych, teorią potencjału i teorią dystrybucji. W 1972 opublikowała książkę Transformacje Fouriera i równania różniczkowe liniowe.

Zmarła w Warszawie, pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 263-5-23)[3].

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

W 1956 otrzymała Nagrodę im. Stefana Banacha, w 1973 nagrodę indywidualną I stopnia Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki. W 1973 została także odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Stanisław Domoradzki, Szmydt Zofia Jadwiga [online], Giganci Nauki [dostęp 2024-03-13] (pol.).
  2. Maria Danuta Szmydt M.J. Minakowski, Genealogia Potomków Sejmu Wielkiego [dostęp 2024-03-13].
  3. Cmentarz Stare Powązki: Józef Szmydt, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Roman Duda: Matematycy XIX i XX wieku związani z Polską. Wrocław: Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, 2012, s. 470. ISBN 978-83-229-3316-9.
  • Grzegorz Łysik: Zofia Szmydt (1923–2010): Wiadomości Matematyczne 51 (2), 2015, 283–297.