آیه فطرت - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

آیه فطرت
ورقی از قرآن خطی متعلق به قرن هجدهم که در آن، آیه فطرت مشهود است
مشخصات قرآنی
نام آیهآیه فطرت
نام سورهروم
شماره آیه۳۰
محل نزولمکه
شأن نزولندارد
شماره جزء۳۰
شماره حزب۴۱
اختلاف درتفسیر
اطلاعات دیگر
شماره کلمه۲۲
شماره حرف۱۱۳
حروف مقطعهندارد

آیه فطرت، آیه ۳۰ سوره روم است.

متن عربی و ترجمه آیه

[ویرایش]

فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفًا ۚ فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا ۚ لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ۚ ذَٰلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یَعْلَمُونَ (ترجمه: پس حق گرایانه، به سوی این آیین روی آور،[با همان] فطرتی که خدا مردم را بر آن سرشته است. تغییری در آفرینش خدا نیست. آیین پایدار همین است ولیکن بیشتر مردم نمی دانند.)[۳۰–۳۰]

این آیه به وجود فطرت در انسان اشاره می‌کند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

مطالعه بیش‌تر

[ویرایش]
  • سکینه نعمتی (۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۵«بررسی آیه فطرت»، رسالت، ش. ۵۸۶۳، ص. ۱۷