نمل - ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
نمل | |||||
---|---|---|---|---|---|
دستهبندی | مکی | ||||
اطلاعات آماری | |||||
ترتیب در قرآن | ۴۸ | ||||
جزء | ۱۹ و ۲۰ | ||||
شمار آیهها | ۹۳ | ||||
شمار واژهها | ۱۱۶۵ | ||||
شمار حرفها | ۴۶۷۹ | ||||
متن سوره | |||||
|
|
سوره نمل سوره ۲۷ از قرآن است و ۹۳ آیه دارد. همانند دیگر سورههای مکی، این سوره بیشتر بر اعتقادات پایهای اسلام مانند مبدأ و معاد متمرکز است و از قرآن، وحی و نشانههای خدا در جهان سخن میگوید. همچنین، این سوره داستان پنج پیامبر را بازگو میکند. داستان سلیمان، ملکهٔ سبا، و سخن گفتن سلیمان با مورچهها در این سوره منشأ نامگذاری آن است. این سوره با نوید شروع شده و با انذار پایان مییابد.این سوره تنها سوره ای است که دو بسم الله الرحمن الرحیم دارد.[۱]
منابع
[ویرایش]- ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ جمعی از نویسندگان (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. ج. ۱۵. دارالکتب الاسلامیه. ص. ص ۳۹۱–۳۹۲سوره نمل، مقدمه
پیوند به بیرون
[ویرایش]در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نمل موجود است.
متن مربوطه در ویکینبشته: ترجمه قرآن (قمشهای)/نمل