عینک آفتابی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عینک آفتابی یک نوع پوشش برای محافظت از چشم در برابر نور خورشید است و با توجه به نوع کاربری آن جنس عدسی و لایه‌های مختلف به کار رفته در آن متفاوت است. معمولاً جنس عدسی‌های عینک آفتابی از لایه‌های زیر تشکیل شده‌است:

• یک لایه رنگی که معمولاً بخشی از نور خورشید را جذب کرده و مابقی را عبور می‌دهد.
• یک فیلتر پولاریزه‌کننده که نور شدید منعکس شده از یک سطح را فیلتر می‌کند و از آسیب به چشم تا حدود زیادی جلوگیری می‌کند.
• یک لایه فتوکرومیک که با توجه به ترکیب شیمیایی نقره که در آن قرار گرفته‌است و واکنش آن با هالوژن باعث تیرگی آن در محیطهای روشن و براق شدن آن در محیط‌های کم نور می‌شود.
• لایه آینه‌ای که باعث کاهش شدت نور ورودی به چشم می‌شود.
• یک لایه ضد خش که معمولاً یک لایه کربنی است از خش برداشتن عدسی جلوگیری می‌کند.
• لایه ضد انعکاس که نور منعکس شده را خنثی می‌کند.
• لایه جذب‌کننده اشعه ماوراء بنفش که میزان خاصی از آن می‌تواند تا حدودی از ورود این اشعه به چشم جلوگیری می‌کند.

اولین عینک آفتابی در دوره قاجاریه و با شروع سفرهای برون مرزی ناصرالدین شاه به ایران وارد شد و می‌توان از او به عنوان اولین فرد دارای عینک آفتابی در ایران نام برد. عینک آفتابی در سالهای بعد در دوران پهلوی و پس از هجوم متفقین به ایران رواج بیشتری پیدا کرد.

در سالهای اخیر با تغییر فرهنگ مردم ایران و همچنین ورود انواع عینک‌های آفتابی به کشور حجم استفاده از این کالا رواج پیدا کرده و به غیر از موارد پزشکی در صنعت مد و فشن نیز جای خود را باز کرده‌است. ورود نمایندگی‌ها و واسطه‌های برندهای مختلف سبب آشنایی بیشتر مردم با عینک آفتابی شده‌است و بخش‌های مختلف بازار را تحت تأثیر قرار داده‌است. پس از فروش عینک در مغازه‌ها و استقبال مردم از این کالا فروشگاه‌های آنلاین هم به فروش این کالا روی آورده‌اند.

• جدول زمانی اختراع‌ها در ایالات متحده آمریکا (۱۸۹۰–۱۹۴۵)

• ویکی‌پدیای انگلیسی

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ عینک آفتابی موجود است.

این یک مقالهٔ خرد مد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.