Ștefan Golescu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ștefan Golescu
Ilustracja
Data urodzenia

1809

Data śmierci

1874

Premier Rumunii
Okres

od 26 listopada 1867
do 12 maja 1868

Poprzednik

Nicolae Crețulescu

Następca

Nicolae Golescu

Ștefan Golescu (ur. 1809, zm. 1874) – rumuński polityk z Wołoszczyzny, premier Rumunii od 26 listopada 1867 do 12 maja 1868 roku.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w bojarskiej rodzinie w Golești, studiował wraz z braćmi (Nicolae i Radu) w Szwajcarii. Po powrocie przyłączył się do Armii Wołoskiej i został majorem w 1836 roku. Wraz z bratem dołączył także do Stowarzyszenia Filharmonicznego, wbrew nazwie organizacji zbliżonej do masonerii.

Zaangażowany był w organizowanie rewolucji wołoskiej w 1848 roku; 9 czerwca 1848 roku został członkiem rządu prowincjonalnego, zajmując stanowisko ministra sprawiedliwości.

W czasie tworzenia nowej konstytucji, Golescu wspierał pomysły Nicolae Bălcescu dotyczące powszechnych wyborów, podczas gdy jego brat Nicolae opowiadał się za bardziej ograniczonym prawem do głosowania. Ștefan brał udział w delegacji wysłanej do Stambułu w celu negocjacji na temat kształtu nowej konstytucji podejmowanych z Imperium Osmańskim, panującym wówczas nad Wołoszczyzną.

Ștefan Golescu był członkiem wołoskiego zgromadzenia, które wybrało Aleksandra Jana Cuzę na księcia Wołoszczyzny i Mołdawii w 1859 roku. Potem był on członkiem Narodowej Partii Liberalnej pod przywództwem Iona Brătianu i z jej ramienia pełnił stanowisko szefa rządu Rumunii.