2 Gwardyjska Dywizja Strzelecka – Wikipedia, wolna encyklopedia
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie | 18 września 1941 |
Rozformowanie | 29 grudnia 1953 |
Nazwa wyróżniająca | |
Tradycje | |
Nadanie sztandaru | 28 stycznia 1942 |
Rodowód | |
Kontynuacja | |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa (front wschodni) | |
Organizacja | |
Numer | в/ч пп 23626 |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Rodzaj wojsk | |
Odznaczenia | |
2 Gwardyjska Dywizja Strzelecka (ros. 2-я гвардейская стрелковая дивизия) – związek taktyczny (dywizja) Armii Czerwonej.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Decyzją Ludowego Komisarza Obrony №308, 127 Dywizja Strzelecka za zasługi w bitwie pod Smoleńskiem otrzymała miano gwardyjskiej, jako 2 Gwardyjska Dywizja Strzelecka[1].
28 stycznia 1942 komisarz M. P. Małanin w imieniu Rady Najwyższej ZSRR przekazał żołnierzom 2GwDS Sztandar Gwardii[2]. Następnego dnia dywizja została skierowana pod Rostów nad Donem. Wobec niemieckiej operacji Fall Blau broniła Nalczyku i Piatigorska, walcząc nad rzeką Baksan. Po przejściu do kontrofensywy, w 1943 odbiła Jessentuki i Czerkiesk. Wzięła udział w ofensywie na półwysep tamański, za co zyskała honorowy tytuł dywizji tamańskiej, oraz w desancie na Krym wyładowana na północ od miasta Kercz przez marynarzy Flotylli Azowskiej[3].
W maju 1944 włączona w skład 2 Gwardyjskiej Armii pod Dorogobużem. Wzięła udział w Operacji „Bagration” (białoruskiej) uderzając na kierunku litewskim. Do kwietnia 1945 angażowała się w starcia z niemieckimi jednostkami na wybrzeżu bałtyckim. Wojnę zakończyła w Primorsku (lit. Žuvininkai, niem. Fischhausen).
Jesienią 1945 wycofana do Moskwy, w maju 1946 brała udział w defiladzie na placu Czerwonym[4] .
Dowódcy
[edytuj | edytuj kod]2GwDS dowodzili kolejno:
Nazwisko, imię | Ranga | Okres |
---|---|---|
Akimienko, Adrian Zacharowicz | pułkownik | 18.09.1941 — 13.02.1942 |
Niewierow, Konstantin Pawłowicz | pułkownik | 14.02.1942 — 14.08.1942 |
Zacharow, Fiodor Wasiljewicz | generał major | 15.08.1942 — 13.10.1943 |
Turczinski, Adam Pietrowicz | generał major | 14.10.1943 — 24.03.1944 |
Samochwałow, Nikita Siergiejewicz | pułkownik | 25.03.1944 — 10.02.1945 |
Maksimowicz, Iosif Antonowicz | generał major | 11.02.1945 — 05.1945 |
Gogolicyn, Gieorgij Aleksiejewicz | generał major | 10.1945 — 04.1946 |
Michajłow, Dienis Wasiljewicz | generał major | 04.1946 — 02.1947 |
Komarow, Władimir Nikołajewicz | generał major | 02.1947 — 1950 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ И. СТАЛИН, Б. ШАПОШНИКОВ: Приказ Народного Комиссара Обороны Союза ССР № 308 от 18 сентября 1941 г..
- ↑ Tieriechow 1972 ↓, s. 87–89.
- ↑ Tieriechow 1972 ↓, s. 89–104.
- ↑ Fiedosiejew 2009 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- 2-я гвардейская стрелковая дивизия. Справочник на сайте клуба «Память» Воронежского госуниверситета. (ros.).
- 2-я гвардейская стрелковая дивизия. [dostęp 2019-03-24]. (ros.).
- Siemion Fiedosiejew. В музее второй гвардейской. „Техника и вооружение”, maj 2009. (ros.).
- А. Tieriechow: Гвардейская Таманская. Воениздат, 1972. (ros.).
- Robert Poirier, Albert Conner: Red Army order of battle in the Great Patriotic War. 1985. (ang.).