55 Dywizja Strzelecka (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

55 Dywizja Strzelecka
55-я стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

wrzesień 1925

Rozformowanie

27 grudnia 1941

Działania zbrojne
II wojna światowa
agresja ZSRR na Polskę
front wschodni
Organizacja
Dyslokacja

Zachodni Okręg Wojskowy

Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

55 Dywizja Strzelecka (ros. 60-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.

działania dywizji[edytuj | edytuj kod]

Dywizja Strzelców – przybyła z Orłowskiego Wojennego Okręgu.
W 1939 brała udział w agresji na Polskę w składzie 23 Korpusu Strzeleckiego[1]. Pozostała w Zachodnim Specjalnym Wojennym Okręgu. Uczestniczyła też w okupacji Litwy.

W czerwcu 1941 roku wchodziła w skład 47 Korpusu Strzeleckiego, Okręgu Zachodniego.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

W jej skład wchodziły:

  • 107 Pułk Strzelecki
  • 111 Pułk Strzelecki
  • 228 Pułk Strzelecki
  • 84 Pułk Artylerii
  • 141 Pułk Artylerii,
  • 314 samodzielny batalion czołgów[2]
  • batalion przeciwpancerny,
  • batalion artylerii przeciwlotniczej,
  • batalion zwiadu,
  • batalion saperów
  • inne służby.

55 Dywizja Strzelecka od 20.00 22 czerwca 1941 został przetransportowana drogą lądową, w dwóch kolumnach z Słucka na trasie Słuck, Kopylów, Baranowicze, Słonim, Brzoza.

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

  • kombrig S. K. Nikołajewicz (był w 1939)[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]