47 Gwardyjska Dywizja Strzelecka – Wikipedia, wolna encyklopedia

47 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
47-я гвардейская стрелковая дивизия
	Historia
Państwo	ZSRR
Sformowanie	1942
Rozformowanie	1945
	Tradycje
Rodowód	154 Dywizja Piechoty
	Dowódcy
Pierwszy	Jakow Fokanow
Ostatni	Wasilij Szugajew
	Działania zbrojne
	II wojna światowa operacja wiślańsko-odrzańska; operacja berlińska;
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	Armia Czerwona
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	4 Gwardyjski Korpus Strzelecki

47 Gwardyjska Dywizja Strzelecka (ros. 47-я гвардейская стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwonej.

Dywizja powstała 20 października 1942 na bazie 154 Dywizji Piechoty^[1]. Jej szlak bojowy prowadził z Odessy przez Dęblin, Garwolin, Rawę Mazowiecką, Konin i Kostrzyn nad Odrą^[2]. Następnie 47 Gwardyjska Dywizja Strzelecka uczestniczyła w zdobyciu Berlina, wchodząc w skład 4 Gwardyjskiego Korpusu Strzeleckiego z 8 Gwardyjskiej Armii^[3]. Do oficerów 47 Gwardyjskiej Dywizji Strzeleckiej zgłosili się parlamentariusze armii niemieckiej, wśród których był płk Theodor von Dufving, szef sztabu LVI Korpusu Pancernego, upoważniony do rozmów o kapitulacji Berlina^[4].

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

Jakow Fokanow (20.10.1942 - 21.12.1942)
gen. mjr Fiodor Ostaszenko (20.10.1942 - 06.01.1944)
gen. mjr Siergiej Bobruk (05.01.1944 - 25.03.1944)
płk Wasilij Szugajew (26.03.1944 - 29.08.1944)
gen. mjr Sabir Rachimow (03.09.1944 - 22.10.1944)
gen. mjr Wasilij Szugajew (23.10.1944 — 09.05.1945)^[1]