52 Gwardyjska Dywizja Strzelecka – Wikipedia, wolna encyklopedia

52 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
52-я гвардейская стрелковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

27 listopada 1941

Rozformowanie

5 kwietnia 1946

Nazwa wyróżniająca

Rysko-Berlińska

Tradycje
Rodowód

63 Dywizja Strzelecka

Dowódcy
Pierwszy

Niestor Kozin

Działania zbrojne
Front wschodni (II wojna światowa)
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

21 Armia
6 Gwardyjska Armia
3 Armia Uderzeniowa
1 Armia Uderzeniowa
3 Armia Uderzeniowa

Skład

151 Gw. Pułk Strzelecki
153 Gw. Pułk Strzelecki
155 Gw. Pułk Strzelecki
124 Gw. Pułk Artylerii

Odznaczenia
Order Suworowa II stopnia Order Kutuzowa II stopnia

52 Gwardyjska Dywizja Strzelecka (ros. 52-я гвардейская стрелковая дивизия) – związek taktyczny (dywizja) Armii Czerwonej.

Historia i szlak bojowy[edytuj | edytuj kod]

27 listopada 1942, 63 Dywizja Strzelecka otrzymała miano gwardyjskiej, jako 52 Gwardyjska Dywizja Strzelecka.

W czasie walk na „łuku kurskim” w lipcu 1943 52GwDS przemieszczała się wzdłuż szosy ObojańBiełgorod.

W 1944 w ramach operacji nadbałtyckiej dywizja ta wyróżniła się w ofensywie na Rygę i sforsowaniu Dźwiny, za co otrzymała honorowy tytuł dywizji ryskiej[1].

W 1945 przeszła przez Pomorze zachodnie, przystępując do ostatecznego uderzenia na Berlin. Zdobyła Letschin, skąd weszła do stolicy Rzeszy[2]. W ostatnich dniach wojny wzięła do niewoli 7000 żołnierzy niemieckich, za co otrzymała swój drugi honorowy tytuł – berlińska[3].

Dowódcy dywizji[edytuj | edytuj kod]

52 GwDS dowodzili kolejno:

Imię Nazwisko Ranga Okres
Niestor Kozin pułkownik 27.11.1942 – 21.01.1943
Iwan Niekrasow pułkownik 09.05.1943 – 17.11.1943
Bogdan Kołczigin(inne języki) generał-major 25.11.1943 – 25.12.1943
Nikołaj Simonow pułkownik 26.12.1943 – 23.09.1944
Niestor Kozin generał-major 24.09.1944 – 31.05.1945

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. И. Сталин: Приказ ВГК № 0353 от 31 октября 1944 года.
  2. Емельянов, Широкоумов: Журнал боевых действий 52 гв.сд. 1945.
  3. И. Сталин: Приказ ВГК № 0111 от 11 июня 1945 года.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]