Andreas Kolset Stjernen (ur. 30 lipca 1988 w Levanger) – norweski skoczek narciarski. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018 oraz Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2018, srebrny medalista mistrzostw świata z 2017 w drużynie męskiej oraz brązowy z 2019 w drużynie mieszanej. Zdobywca Pucharu Świata w lotach 2017/2018, zwycięzca Pucharu Kontynentalnego 2011/2012. Syn Hroara Stjernena[1].
12 grudnia 2004 zadebiutował w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Brotterode, gdzie zajął 49. miejsce[2]. We wrześniu 2005 w Predazzo zadebiutował w zawodach FIS Cup, zdobywając równocześnie pierwsze punkty. W najlepszej trzydziestce Pucharu Kontynentalnego znalazł się po raz pierwszy 12 marca 2006 w Bischofshofen, zajmując 28. miejsce[3].
W mistrzostwach świata juniorów wystąpił trzykrotnie w latach 2005–2007. Najwyższym miejscem, jakie zajął indywidualnie, było 19. z 2006 roku. W drużynie dwukrotnie – w 2006 i 2007 – był piąty[4].
8 marca 2009 zajął 8. miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego. 15 marca otrzymał szansę na debiut w Pucharze Świata. Odpadł w kwalifikacjach do zawodów na mamuciej skoczni w Vikersund[5]. W sezonie 2009/2010 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata. 5 grudnia 2009 w Lillehammer, zajął 19. miejsce. Punkty zdobywał również w Sapporo (gdzie był 17.) i w Oslo. Kilkukrotnie zajął miejsce w najlepszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego. 30 stycznia 2010 w Iron Mountain był drugi[6]. 15 stycznia 2011 zajął 8. miejsce w zawodach Pucharu Świata w Sapporo. Poza tym występem jeszcze trzykrotnie zajął miejsca w trzeciej dziesiątce cyklu. W Pucharze Kontynentalnym dwukrotnie stał na podium: 19 lutego był 2. w Kranju, a 5 marca zwyciężył w Kuopio[7].
W Pucharze Kontynentalnym 2011/2012 regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. W styczniu dwukrotnie zwyciężył w Sapporo, a następnie zdobył tam punkty w Pucharze Świata. Między 17 a 19 lutego w Oslo trzykrotnie wygrał zawody Pucharu Kontynentalnego. W marcu startował już w Pucharze Świata, najwyższe, trzynaste, miejsce zajmując w tym samym mieście[8]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego 2011/2012[9].
Od początku sezonu 2012/2013 startował w Pucharze Świata. Do połowy stycznia 2013 najwyższym miejscem, jakie zajął, było 14. 26 stycznia wystartował w zawodach na mamuciej skoczni Vikersundbakken w Vikersund. Zajął w nich 4. miejsce, a dzień później był 8. Miejsca w pierwszej dziesiątce (czwarte i piąte) zajmował też tydzień później w Harrachowie[10]. 16 lutego 2013 na skoczni im. Heiniego Klopfera w Oberstdorfie po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując w zawodach 2. miejsce[11]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. Indywidualnie był 13. na skoczni normalnej i 18. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych zajął 4. miejsce[10]. Zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w lotach narciarskich 2012/2013. W Pucharze Świata był dziewiętnasty[12].
8 marca 2019 ogłosił decyzję, że po turnieju Raw Air zakończy sportową karierę[13]. Ostatecznie nie zdecydował się na występ podczas konkursów na Vikersundbakken w Vikersund. Jego ostatnim występem w Pucharze Świata był konkurs na skoczni Granåsen w Trondheim 14 marca 2019, gdzie zajął drugie miejsce[14].
Starty A. Stjernena na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
15. | 10 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | indywid. | 104,0 m | 103,5 m | 225,8 pkt | 33,5 pkt | Andreas Wellinger |
8. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | indywid. | 134,5 m | 131,5 m | 267,3 pkt | 18,4 pkt | Kamil Stoch |
1. | 19 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | druż.[a] | 133,0 m | 135,5 m | 1098,5 pkt (274,4 pkt) | – |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
13. | 23 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 98,0 m | 97,0 m | 233,6 pkt | 19,0 pkt | Anders Bardal |
18. | 28 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | indywid. | 125,0 m | 127,0 m | 268,9 pkt | 26,9 pkt | Kamil Stoch |
4. | 2 marca | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | druż.[b] | 125,5 m | 125,0 m | 1117,3 pkt (282,8 pkt) | 18,6 pkt | Austria |
17. | 25 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 95,0 m | 95,0 m | 241,8 pkt | 29,0 pkt | Stefan Kraft |
5. | 26 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | druż. mix.[c] | 91,5 m | 91,0 m | 877,8 pkt (241,7 pkt) | 157,7 pkt | Niemcy |
4. | 2 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | indywid. | 129,5 m | 129,0 m | 276,1 pkt | 3,2 pkt | Stefan Kraft |
2. | 4 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż.[d] | 127,5 m | 125,5 m | 1078,5 pkt (280,3 pkt) | 25,7 pkt | Polska |
29. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 124,5 m | 102,0 m | 185,5 pkt | 93,9 pkt | Markus Eisenbichler |
5. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[e] | 123,5 m | 120,5 m | 900,2 pkt (223,4 pkt) | 87,3 pkt | Niemcy |
25. | 1 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | indywid. | 96,5 m | 92,5 m | 191,6 pkt | 26,7 pkt | Dawid Kubacki |
3. | 2 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | druż. mix.[f] | 91,5 m | 102,0 m | 938,4 pkt (227,1 pkt) | 73,8 pkt | Niemcy |
Starty A. Stjernena na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Starty A. Stjernena na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
6. | 23 marca | 2005 | Rovaniemi | Ounasvaara | K-90 | HS-100 | druż.[i] | 77,5 m | 83,5 m | 844,5 pkt (184,0 pkt) | 137,5 pkt | Słowenia |
19. | 2 lutego | 2006 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | indywid. | 96,5 m | 97,0 m | 214,8 pkt | 44,8 pkt | Gregor Schlierenzauer |
5. | 4 lutego | 2006 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | druż.[j] | 98,5 m | 92,5 m | 832,6 pkt (210,3 pkt) | 98,0 pkt | Austria |
44. | 15 marca | 2007 | Planica | Srednija velikanka | K-90 | HS-100 | ind. | 82,5 m | – | 94,0 pkt | 174,0 pkt | Roman Koudelka |
5. | 17 marca | 2007 | Planica | Srednija velikanka | K-90 | HS-100 | druż.[k] | 93,0 m | 94,0 m | 929,0 pkt (242,0 pkt) | 52,0 pkt | Słowenia |
Sezon PŚ | 1. miejsce | 2. miejsce | 3. miejsce | Razem |
2008/2009 | – | – | – | – |
2009/2010 | – | – | – | – |
2010/2011 | – | – | – | – |
2011/2012 | – | – | – | – |
2012/2013 | – | 1 | – | 1 |
2013/2014 | – | – | – | – |
2014/2015 | – | – | – | – |
2015/2016 | – | – | 2 | 2 |
2016/2017 | – | 1 | – | 1 |
2017/2018 | 1 | 1 | – | 2 |
2018/2019 | – | 1 | 1 | 2 |
Suma | 1 | 4 | 3 | 8 |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 16 lutego | 2013 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-185 | HS-213 | 205,5 m | 212,0 m | 409,0 pkt | 2. | 0,3 pkt | Richard Freitag |
2. | 5 grudnia | 2015 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | 96,0 m | – | 127,8 pkt | 3. | 1,9 pkt | Severin Freund |
3. | 14 lutego | 2016 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-225 | 249,0 m | 231,0 m | 459,7 pkt | 3. | 9,3 pkt | Peter Prevc |
4. | 16 marca | 2017 | Trondheim | Granåsen | K-124 | HS-140 | 138,5 m | 138,0 m | 294,3 pkt | 2. | 7,7 pkt | Stefan Kraft |
5. | 13 stycznia | 2018 | Bad Mitterndorf | Kulm | K-200 | HS-235 | 229,0 m | 226,0 m | 407,6 pkt | 1. | – |
6. | 18 marca | 2018 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | 239,0 m | 235,0 m | 438,9 pkt | 2. | 5,4 pkt | Robert Johansson |
7. | 4 stycznia | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | 131,0 m | 126,0 m | 242,7 pkt | 3. | 24,3 pkt | Ryōyū Kobayashi |
8. | 14 marca | 2019 | Trondheim | Granåsen | K-124 | HS-138 | 137,0 m | 137,0 m | 288,0 pkt | 2. | 10,4 pkt | Ryōyū Kobayashi |
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok Q[l] | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 15 sierpnia | 2014 | Courchevel | Tremplin du Praz | K-120 | HS-132 | 131,5 m | 132,5 m | 126,0 m | 375,5 pkt |
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok Q[l] | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Miejsce | Strata | Zwycięzca |
1. | 15 sierpnia | 2014 | Courchevel | Tremplin du Praz | K-120 | HS-132 | 131,5 m | 132,5 m | 126,0 m | 375,5 pkt | 1. | – |
Sezon | Miejsce |
2011 | 33.[18] |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 5 marca | 2011 | Kuopio | Puijo | K-120 | HS-127 | 127,0 m | 121,5 m | 239,8 pkt |
2. | 20 stycznia | 2012 | Sapporo | Miyanomori | K-90 | HS-100 | 97,0 m | 94,5 m | 250,0 pkt |
3. | 22 stycznia | 2012 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | 124,5 m | 125,0 m | 244,1 pkt |
4. | 17 lutego | 2012 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | 106,0 m | 103,0 m | 268,0 pkt |
5. | 18 lutego | 2012 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | 93,0 m | 94,0 m | 220,5 pkt |
6. | 19 lutego | 2012 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | 105,0 m | 105,5 m | 269,0 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 30 stycznia | 2010 | Iron Mountain | Pine Mountain Jump | K-120 | HS-133 | 141,0 m | 133,0 m | 286,2 pkt | 2. | 4,0 pkt | Manuel Fettner |
2. | 19 lutego | 2011 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | 109,0 m | 104,0 m | 255,9 pkt | 2. | 7,1 pkt | Dejan Judež |
3. | 5 marca | 2011 | Kuopio | Puijo | K-120 | HS-127 | 127,0 m | 121,5 m | 239,8 pkt | 1. | – |
4. | 15 stycznia | 2012 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 134,0 m | 127,5 m | 245,2 pkt | 3. | 18,4 pkt | Manuel Fettner |
5. | 20 stycznia | 2012 | Sapporo | Miyanomori | K-90 | HS-100 | 97,0 m | 94,5 m | 250,0 pkt | 1. | – |
6. | 22 stycznia | 2012 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | 124,5 m | 125,0 m | 244,1 pkt | 1. | – |
7. | 17 lutego | 2012 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | 106,0 m | 103,0 m | 268,0 pkt | 1. | – |
8. | 18 lutego | 2012 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | 93,0 m | 94,0 m | 220,5 pkt | 1. | – |
9. | 19 lutego | 2012 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | 105,0 m | 105,5 m | 269,0 pkt | 1. | – |
10. | 26 lutego | 2012 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 133,0 m | – | 137,9 pkt | 2. | 1,0 pkt | Marco Grigoli |