French
DeutschBazylika św. Anny w Kodniu – Wikipedia, wolna encyklopedia
 A/54 z dnia 08.08.1956 r. i z 18.11.1966 r. | |||||||
| bazylika mniejsza, sanktuarium | |||||||
 | |||||||
| Państwo | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||
| Miejscowość | |||||||
| Wyznanie | |||||||
| Kościół | |||||||
| Parafia | |||||||
| Wezwanie | |||||||
| Przedmioty szczególnego kultu | |||||||
| Cudowne wizerunki | |||||||
| |||||||
Położenie na mapie gminy Kodeń  | |||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |||||||
Położenie na mapie powiatu bialskiego  | |||||||
 51°54′49,86″N 23°36′27,85″E/51,913850 23,607736 | |||||||
| Strona internetowa | |||||||
Bazylika św. Anny w Kodniu – kościół parafialny parafii rzymskokatolickiej pw. Świętej Anny w Kodniu. Godność bazyliki mniejszej kościół posiada od 1973. Znajduje się na trasie Szlaku Renesansu Lubelskiego.
Historia i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]
Kościół został wzniesiony w latach 1629–1635[1] w stylu późnego renesansu w miejscu wcześniejszego, drewnianego kościoła z 1599. Budowę prowadził murator lubelski J. Cangerle. W 1657 roku kościół złupili Szwedzi ściągając ołowiany dach i kradnąc dzwony. W roku 1680 miał miejsce pożar kościoła i miasta, ale już w 1686 w związku z zakończeniem odbudowy i jej przebudowy (wieża zachodnia), świątynię ponownie konsekrowano. Barokowa fasada pochodzi z 1709 roku.
W 1709 roku papież Klemens XI wydaje bullę, ustanawiającą kościół św. Anny kolegiatą. Po koronacji obrazu Matki Bożej koronami papieskimi w roku 1723 Kodeń stał się Sanktuarium Matki Bożej Kodeńskiej[2].
Od 6 kwietnia 1875 kościół zamieniono na cerkiew prawosławną, którą pozostawał do roku 1917 (w tym samym roku zdjęto z wież prawosławne kopuły). Po odrodzeniu Polski była to ponownie świątynia rzymskokatolicka. W roku 1927 biskup Przeździecki, biskup diecezjalny siedlecki przekazał opiekę nad kościołem Misjonarzom Oblatom Maryi Niepokalanej. W 1941 w czasie działań wojennych związanych z przekraczaniem Bugu przez Niemców w bazylice miał miejsce pożar.
Wewnątrz świątyni znajduje się owalna kopuła z dekoracją stiukową. Większość wyposażenia jest nowa (dawne uległo po 1875 rozproszeniu). W ołtarzu głównym (1875–1928 znajdował się w Opiniogórze) widnieje otoczony kultem obraz Matki Boskiej Kodeńskiej, zwanej Królową i Matką Podlasia. Obraz ten, wraz z kilkudziesięcioma portretami członków rodziny Sapiehów, znajdował się pierwotnie w kaplicy południowej, pełniącej wówczas rolę rodowego panteonu[3]. Ołtarze boczne zostały wykonane w latach 1932–1947 przez Mariana Kiersnowskiego i jego syna Stefana. Wewnątrz kościoła, na ołtarzu św. Szczepana znajdują się relikwie – czaszka uważana za głowę św. Feliksa, papieża.
Kościół otoczony jest ogrodzeniem z bramką, za ogrodzeniem stoi dzwonnica z XVIII wieku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jako data zakończenia budowy podawany jest też rok 1640.
- ↑ Historia sanktuarium na stronach parafii kodeńskiej
- ↑ Tadeusz Chrzanowski, „Kresy, czyli obszar tęsknot”, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2010, s. 122.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Z. Świechowski, Budowle renesansowe w Kodniu, „Biuletyn Historii Sztuki” XXXVI, 1954, s. 153–161.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Archiwalia związane z bazyliką w bibliotece Polona