Kościół św. Floriana w Krakowie – Wikipedia, wolna encyklopedia
A-74 z 10 kwietnia 1931[1] | |||||||||
kościół parafialny | |||||||||
Kościół widziany z pl. Matejki (z zachodu). | |||||||||
Państwo | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Województwo | |||||||||
Miejscowość | |||||||||
Adres | ul. Kurniki 2 | ||||||||
Wyznanie | |||||||||
Kościół | |||||||||
Parafia | |||||||||
bazylika mniejsza • nadający tytuł | od 1999 | ||||||||
Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Krakowa | |||||||||
Położenie na mapie Polski | |||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego | |||||||||
50°04′03,3″N 19°56′35,0″E/50,067583 19,943056 | |||||||||
Strona internetowa |
Kościół św. Floriana – kościół parafialny, rzymskokatolicki, uniwersytecka kolegiata znajdująca się w Krakowie przy ul. Kurniki 2 na rogu ul. Warszawskiej i placu Matejki.
Jego lokalizację legenda łączy ze sprowadzeniem relikwii św. Floriana do Polski. Według tradycji w tym miejscu w 1184 stanęły woły wiozące szczątki świętego i nie ruszyły dopóty, dopóki nie zdecydowano się postawić tam świątyni dedykowanej temu męczennikowi[3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwotny kościół powstał pomiędzy rokiem 1185 a 1216. Kolegiatę konsekrował biskup krakowski i kronikarz, Wincenty Kadłubek[2]
Obecna świątynia pochodzi z XVII wieku[3]. Powstała po pożarze kościoła podczas oblężenia Krakowa przez Szwedów, gdy Stefan Czarniecki nakazał spalić przedmieścia Krakowa. Gruntowną przebudowę świątyni w stylu barokowym przeprowadzono w latach 1657–1684 dzięki wsparciu finansowemu biskupa krakowskiego Andrzeja Trzebickiego i Akademii Krakowskiej. Konsekracji świątyni dokonał w 1686 biskup krakowski Mikołaj Oborski.
Po następnym pożarze i uszkodzeniach podczas walk konfederatów barskich, w latach 1755–1779 prowadzono kolejne prace – dobudowano nowe kaplice przy fasadzie zachodniej: Krzyża Świętego i Matki Boskiej Bolesnej, ołtarze boczne oraz elementy wyposażenia wnętrza. Kościół konsekrowano w 1779.
W latach 1902–1914 przeprowadzona została restauracja i modernizacja kościoła według projektu architektów Józefa Kryłowskiego i odpowiedzialnego za wyposażenie wnętrza Franciszka Mączyńskiego[2].
W 1439 tutejszym kanonikiem i kantorem został Jan Kanty. Proboszczem (prepozytem kapituły) w latach 1617–1641 był Marcin Wadowita. W 1667 przez pewien czas spoczywały tutaj szczątki królowej Ludwiki Marii Gonzagi, żony Jana Kazimierza. W 1818 złożono tu trumnę ze szczątkami Tadeusza Kościuszki. W kościele tym w 1900 Stanisław Wyspiański poślubił Teofilę Pytkównę[4]. Od 17 sierpnia 1949 roku do końca sierpnia 1951 roku w świątyni tej pracował jako wikariusz ks. Karol Wojtyła – późniejszy Jan Paweł II[5]. Tenże papież w 1999 nadał kościołowi św. Floriana tytuł bazyliki mniejszej, a odwiedził to miejsce podczas pielgrzymki do Polski 18 sierpnia 2002 roku. 4 maja 2011 roku kardynał Stanisław Dziwisz reaktywował kapitułę kolegiacką przy kościele św. Floriana.
- Wnętrze kościoła
- Figura św. Floriana na fasadzie kościoła
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 23 lipca 2024 [dostęp 2023-12-02] .
- ↑ a b c Historia. swflorian.net [dostęp 2019-11-21]
- ↑ a b Kościół św. Floriana. polskaniezwykla.pl [dostęp 2019-11-21]
- ↑ Michał Rożek: Podwójne śluby Wyspiańskiego. dziennikpolski24.pl, 2007-09-29. [dostęp 2019-11-21].
- ↑ Magdalena Dobrzyniak: Ks. Karol Wojtyła – wikary u św. Floriana. 2019-10-16. [dostęp 2019-11-21].