Dom z reliktami kościoła cmentarnego pw. św. Agnieszki we Wrocławiu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dom z reliktami kościoła cmentarnego pw. św. Agnieszki
Symbol zabytku nr rej. A/2909/160 z 15.02.1962[1]
Ilustracja
Dom z reliktami kościoła cmentarnego pw. św. Agnieszki
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Miejscowość

Wrocław

Adres

Szewska 47

Typ budynku

kamienica

Rozpoczęcie budowy

ok. 1270

brak współrzędnych

Dom z reliktami kościoła cmentarnego pw. św. Agnieszki – kamienica znajdująca się przy ulicy Szewskiej 47 we Wrocławiu. Jej północne mury stanowią część dawnego kościoła pw. św. Agnieszki.

Historia parceli[edytuj | edytuj kod]

Pozostałości kościoła św. Agnieszki

W miejscu obecnej kamienicy i dalej na północ, na dawnych terenach książęcych, w XIII wieku znajdowała się kaplica pw. św. Jerzego. Pierwsze wzmianki o kaplicy pochodzą z 1282 roku[2], ale została wybudowana około 1270 roku[3]. Według Rafała Eysymontta początkowo budowla mogła być synagogą[3] i dopiero w 1253[2] lub w 1319[3] roku została przekazana zakonowi Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą[2]. W 1350 roku[2] kaplica została poświęcona św. Agnieszce, córce króla Czech, Przemysła Ottokara I, o czym świadczą pierwsze wzmianki w księgach miejskich[4]. W XIV wieku[2] lub w pierwszej połowie XV wieku[5] kaplica dworska została rozbudowana o jednofilarową nawę[2]. Bryła kościoła została uwieczniona na widoku Wrocławia autorstwa Barthela Weihnera z 1562 roku. W 1688 roku kościół został przekazany jezuitom[4]. Podczas wojny siedmioletniej w kościele znajdował się magazyn zboża. W 1775 roku do bryły kościoła dobudowano zakrystię. Kościół ostatecznie został zamknięty w 1811 roku z powodu zniszczeń w latach 1806–1807 i sekularyzacji zgromadzenia krzyżowców[4].

Według dokumentu z 1345 roku[2] lub 1364[4] przy kościele znajdował się cmentarz (wymieniony jako sente Jorgin Kirchof[2])[4]. Został on zamknięty w 1775 roku decyzją króla Fryderyka II, choć jako teren grzebalny mógł funkcjonować do 1810 roku. Ostatecznie zlikwidowany został w 1811 roku i przeszedł pod zarząd magistratu wrocławskiego[2].

Działkę zakupiła hrabina von Götzen, a następnie odkupił ją od niej krupiarz Johann Karnasch. W 1819 roku został rozebrany chór (prezbiterium) oraz sąsiadujący z nim budynek szkoły, a w ich miejsce wzniesiono nową dwutraktową kamienicę w układzie kalenicowym na planie litery „L”, o ośmioosiowej fasadzie utrzymanej w stylistyce biedermeieru[4][5].

Główny budynek kościoła wykorzystywany był jako magazyn[4] lub pełnił funkcję szkolnej świątyni[2]; został rozebrany w 1897[2] lub w 1899 roku[4][5].

Architektura[edytuj | edytuj kod]

Gotycki kościół pw. św. Agnieszki był jednonawową budowlą (po rozbudowie miała rzut krzyża łacińskiego), czteroprzęsłową z dwuprzęsłowym prezbiterium zamkniętym wielobocznie, węższym i niższym od nawy. Korpus był zaopatrzony w przypory. Prostokątna nawa miała długość 12,5 metra, a szerokość 9,1 metra. W zachodniej ścianie umieszczone było okno z trójdzielnym piaskowcowym maswerkiem. Dach, w okolicy styku nawy i prezbiterium, ozdabiała sygnaturka[4]. Całość sklepiona była sklepieniem trójpodporowym wspartym na jednym filarze. Z budynku zachowała się jedynie częściowo ściana północna i zachodnia[6][a], będąca ścianami XIX wiecznej kamienicy[4].

W 1908 kamienica została wyremontowana[7].

Po 1945[edytuj | edytuj kod]

W 1980 roku pozostałości po świątyni zostały poddane konserwacji[6]. W 2009 roku, podczas prac remontowych, w piwnicach kamienicy odkryto późnogotyckie nadproże portalu[4].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Eysmontt błędnie określa zachowane ściany na wschodnią i południową[4]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]