Lekkoatletyka na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1904 – skok o tyczce – Wikipedia, wolna encyklopedia

Letnie Igrzyska Olimpijskie 1904
Lekkoatletyka
Skok o tyczce
mężczyzn
Złoty medal Złoty medal

Stany Zjednoczone Charles Dvorak

Srebrny medal Srebrny medal

Stany Zjednoczone LeRoy Samse

Brązowy medal Brązowy medal

Stany Zjednoczone Louis Wilkins


Skok o tyczce podczas igrzysk olimpijskich w 1904 w Saint Louis rozegrano 3 września 1904 na stadionie Francis Field należącym do Washington University. Startowało 7 lekkoatletów z 2 państw. Rozegrano tylko finał.

Rekordy[edytuj | edytuj kod]

Lekkoatletyka na
Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1904
Konkurencje biegowe
60 m   mężczyźni
100 m mężczyźni
200 m mężczyźni
400 m mężczyźni
800 m mężczyźni
1500 m mężczyźni
maraton mężczyźni
110 m przez płotki mężczyźni
200 m przez płotki mężczyźni
400 m przez płotki mężczyźni
2590 m z przeszkodami mężczyźni
4 mile drużynowo mężczyźni
Konkurencje techniczne
skok wzwyż mężczyźni
skok o tyczce mężczyźni
skok w dal mężczyźni
trójskok mężczyźni
skok wzwyż z miejsca mężczyźni
skok w dal z miejsca mężczyźni
trójskok z miejsca mężczyźni
pchnięcie kulą mężczyźni
rzut dyskiem mężczyźni
rzut młotem mężczyźni
rzut ciężarem mężczyźni
Wieloboje
trójbój mężczyźni
all-around mężczyźni
Rekord świata 3,69[1] Stany Zjednoczone Norman Dole Berkeley (USA) 23 kwietnia 1904[2]
Francja Fernand Gonder Paryż (Francja) 26 czerwca 1904[2]
Rekord olimpijski 3,30 Stany Zjednoczone Welles Hoyt Ateny (Grecja) 10 kwietnia 1896
Stany Zjednoczone Irving Baxter Paryż (Francja) 15 lipca 1900

Finał[edytuj | edytuj kod]

lp Imię i nazwisko Wiek Reprezentacja Wynik Uwagi
1 Charles Dvorak 25  Stany Zjednoczone 3,50 OR
2 LeRoy Samse 20  Stany Zjednoczone 3,35
3 Louis Wilkins 21  Stany Zjednoczone 3,35
4 Ward McLanahan 21  Stany Zjednoczone 3,35
5 Claude Allen 19  Stany Zjednoczone 3,35
6 Walter Dray 18  Stany Zjednoczone nn
7 Paul Weinstein 26  Cesarstwo Niemieckie nn

Wysokość 3,35 m pokonało 5 zawodników, Spośród nich tylko Charles Dvorak pokonał dwie następne wysokości i ustanowił rekord olimpijski. Miejsca czterech pozostałych zawodników zostały ustalone w dwóch fazach dogrywki. Dla Dvoraka mistrzostwo olimpijskie było rewanżem za konkurs na poprzednich igrzyskach, kiedy to opuścił stadion sądząc, że konkurs nie będzie rozegrany w niedzielę.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. nieoficjalny
  2. a b Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 162 [dostęp 2021-06-27] (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]