Pius Paschke – Wikipedia, wolna encyklopedia

Pius Paschke

Data i miejsce urodzenia	20 maja 1990 Monachium
Klub	WSV Kiefersfelden
Debiut w PŚ	21 grudnia 2013 w Engelbergu (47. miejsce)
Pierwsze punkty w PŚ	14 lutego 2015 w Vikersund (29. miejsce)
Pierwsze podium w PŚ	25 listopada 2023 w Ruce (2. miejsce)
Pierwsze zwycięstwo w PŚ	16 grudnia 2023 w Engelbergu
Rekord życiowy	234,0 m na Letalnicy w Planicy (23 marca 2022)[1]
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy Mistrzostwa świata złoto Oberstdorf 2021 duża druż. Mistrzostwa świata w lotach srebro Planica 2020 drużynowo brąz Tauplitz 2024 drużynowo
Inne nagrody
Letni Puchar Kontynentalny 1. miejsce 2023 3. miejsce 2017 3. miejsce 2019
Multimedia w Wikimedia Commons

Pius Paschke (ur. 20 maja 1990 w Monachium^[2]) – niemiecki skoczek narciarski, reprezentant klubu WSV Kiefersfelden. Drużynowy złoty medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 oraz srebrny (2020) i brązowy (2024) medalista mistrzostw świata w lotach narciarskich. Medalista mistrzostw kraju.

Przebieg kariery[edytuj | edytuj kod]

Do 2017[edytuj | edytuj kod]

W zawodach FIS Cup zadebiutował we wrześniu 2007 w Oberwiesenthal, zajmując 42. miejsce. W lipcu 2008 w tej samej miejscowości zdobył pierwsze punkty cyklu po zajęciu 11. miejsca. Miejsce w najlepszej dziesiątce FIS Cup zajął po raz pierwszy w styczniu 2010 w Lauschy^[3]. 13 marca 2010 po raz pierwszy w karierze wystartował w Pucharze Kontynentalnym. W zawodach w Ruce zajął 38. miejsce. Pierwsze punkty zdobył we wrześniu tego samego roku w Ałmaty, po zajęciu 23. pozycji^[4].

W Pucharze Świata zadebiutował 21 grudnia 2013 w Engelbergu, zajmując 47. miejsce. 11 stycznia 2014 w Courchevel po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, zajmując 2. pozycję^[5]. W październiku 2014 w Klingenthal zajął 30. miejsce w debiucie w Letnim Grand Prix. W sezonie 2014/2015 trzykrotnie zakończył konkursy Pucharu Kontynentalnego w pierwszej trójce. 14 lutego 2015 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata, zajmując 29. miejsce w Vikersund^[6]. W grudniu tego samego roku powtórzył ten wynik w konkursie Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie^[7].

Lata 2017–2019[edytuj | edytuj kod]

Trzykrotnie zwyciężał w konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2017^[8]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął trzecie miejsce^[9]. W otwierającym sezon 2017/2018 Pucharu Świata konkursie w Wiśle zajął 12. pozycję. Tydzień później zawody w Ruce zakończył na 14. miejscu indywidualnie i 2. w drużynie. W grudniowych zawodach cyklu zajmował głównie lokaty w trzeciej dziesiątce, a w konkursach w ramach Turnieju Czterech Skoczni nie zdobywał punktów. Od lutego 2018 startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, w najlepszym występie zajmując 3. miejsce. W marcu jeszcze trzykrotnie zdobył punkty Pucharu Świata^[8] i w klasyfikacji generalnej cyklu na koniec sezonu znalazł się na 30. miejscu z 90 punktami^[10].

W Letnim Grand Prix 2018 najwyżej klasyfikowany był na 11. miejscu, we wrześniu w Râșnovie. W sezonie 2018/2019 w Pucharze Świata punkty zdobył raz – był 21. w zawodach 67. Turnieju Czterech Skoczni w Oberstdorfie. Czterokrotnie zajmował miejsca na podium Pucharu Kontynentalnego^[11].

Sezon 2019/2020[edytuj | edytuj kod]

W ramach Letniego Pucharu Kontynentalnego 2019 dwukrotnie zajmował 2. i trzykrotnie 3. miejsce^[12]. Cały cykl ukończył na 3. pozycji w klasyfikacji generalnej^[9]. W sezonie zimowym 2019/2020 wystąpił we wszystkich konkursach Pucharu Świata, regularnie zdobywając punkty. W najlepszym występie, 11 stycznia 2020 w Predazzo zajął 8. lokatę. Trzy inne konkursy zakończył na 10. miejscu, stawał też na podium zawodów drużynowych w Lahti i Oslo^[12]. W klasyfikacji generalnej sezon 2019/2020 Pucharu Świata zakończył na 21. pozycji z 353 punktami^[10].

Sezon 2020/2021[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata zajmował głównie miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był w rozgrywanych w grudniu 2020 pierwszym konkursie w Niżnym Tagile i drugim w Engelbergu – zajął w obu 5. pozycję. Również w grudniu, w wieku 30 lat, zadebiutował na imprezie mistrzowskiej. Na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020 indywidualnie zajął 11. miejsce, a w drużynie, startując wraz z Constantinem Schmidem, Markusem Eisenbichlerem i Karlem Geigerem, zdobył srebrny medal. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, na których indywidualnie był 11. na skoczni normalnej i 18. na dużej, a w drużynie męskiej, wraz z Severinem Freundem, Eisenbichlerem i Geigerem, zdobył złoty medal^[13]. Puchar Świata 2020/2021 zakończył na 15. lokacie w klasyfikacji generalnej z 514 punktami^[10].

Sezon 2021/2022[edytuj | edytuj kod]

W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najlepsze wyniki osiągał w listopadowych i grudniowych zawodach, gdy trzykrotnie kończył zawody indywidualne w pierwszej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był na 7. pozycji, w zawodach w Ruce oraz Wiśle. Po konkursie w Bischofshofen 8 stycznia 2022 nie zdobywał już punktów cyklu, ale kontynuował starty aż do końca lutego i zawodów w Lahti^[14]. Sezon zakończył na 33. miejscu w klasyfikacji generalnej ze 174 punktami^[10]. Wystartował na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, na których zajął 28. pozycję w konkursie indywidualnym na skoczni dużej^[14].

Sezon 2022/2023[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 2022 zajął 9. miejsce w zawodach Letniego Grand Prix w Wiśle. W początkowej części sezonu zimowego 2022/2023 występował w Pucharze Świata, w listopadzie i grudniu 2022 zajmując głównie miejsca w drugiej dziesiątce. Najwyżej w sezonie sklasyfikowany był w listopadowych zawodach w Ruce, które ukończył na 8. pozycji. Po słabym występie w 71. Turnieju Czterech Skoczni do końca sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, w najlepszych startach w tym cyklu zajmując dwukrotnie 6. miejsce. W kilku występach w Pucharze Świata w drugiej połowie sezonu punkty zdobył raz – w kończących cykl zawodach w Planicy zajął 27. lokatę^[15]. W klasyfikacji generalnej Puchar Świata 2022/2023 ukończył na 34. pozycji ze 168 punktami^[10].

Sezon 2023/2024[edytuj | edytuj kod]

W ramach Letniego Grand Prix 2023 dwukrotnie zajął 6. miejsce w lipcowych zawodach w Courchevel. Cztery razy stawał na podium konkursów Letniego Pucharu Kontynentalnego 2023: był dwukrotnie 3. w Klingenthal oraz 1. i 2. w Lake Placid^[16]. Pozwoliło mu to na zwycięstwo w całym cyklu^[9].

25 listopada 2023 po raz pierwszy stanął na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata, zajmując 2. miejsce w otwierającym sezon 2023/2024 cyklu konkursie w Ruce. W wieku 33 lat i 189 dni został najstarszym w dotychczasowej historii skoczkiem narciarskim z pierwszym podium w karierze, wyprzedzając w tym zestawieniu Jana Maturę^[17]. W początkowej części sezonu zimowego regularnie kończył zawody Pucharu Świata w pierwszej dziesiątce^[16]. 16 grudnia 2023 w Engelbergu odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w cyklu, również w przypadku tego osiągnięcia zostając najstarszym debiutantem w historii^[18]. Dzień później na tej samej skoczni zajął 3. miejsce^[16].

W styczniu 2024 w Pucharze Świata najwyżej klasyfikowany był na 8. pozycji. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2024, na których indywidualnie był 23., a w konkursie drużynowym, startując wraz z Karlem Geigerem, Stephanem Leyhe i Andreasem Wellingerem, zdobył brązowy medal. W lutym i marcu 2024 w Pucharze Świata zajmował głównie miejsca w drugiej i trzeciej dziesiątce, a najwyżej klasyfikowany w tym okresie był na 9. lokacie^[16]. W klasyfikacji generalnej sezon 2023/2024 cyklu ukończył na 10. pozycji z 778 punktami^[10].

Mistrzostwa Niemiec[edytuj | edytuj kod]

Reprezentując Bawarię, zdobywał medale mistrzostw Niemiec w konkursach drużynowych: złoto w 2011^[19], 2020^[20], 2021^[21] i 2023^[22], srebro w 2014^[23], 2015^[24], 2018^[25] i 2022^[26] oraz brąz w 2013^[27].

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2022 Pekin/Zhangjiakou

–

28. miejsce (K-125)

Starty P. Paschke na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
28.	12 lutego	2022	Zhangjiakou	Snow Ruyi	K-125	HS-140	indywid.	131,0 m	127,0 m	243,5 pkt	52,6 pkt	Marius Lindvik

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2021 Oberstdorf

–

11. miejsce (K-95), 18. miejsce (K-120)

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2021 Oberstdorf

–

złoty medal (K-120)[a]

Starty P. Paschke na mistrzostwach świata – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Nota	Strata	Zwycięzca
11.	27 lutego	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-95	HS-106	indywid.	103,0 m	95,0 m	250,9 pkt	17,9 pkt	Piotr Żyła
18.	5 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	indywid.	129,5 m	114,5 m	231,2 pkt	45,3 pkt	Stefan Kraft
1.	6 marca	2021	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	druż.[a]	136,5 m	132,0 m	1046,6 pkt (266,6 pkt)	–

Mistrzostwa świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Indywidualnie[edytuj | edytuj kod]

2020 Planica	–	11. miejsce
2024 Tauplitz	–	23. miejsce

Drużynowo[edytuj | edytuj kod]

2020 Planica	–	srebrny medal[b]
2024 Tauplitz	–	brązowy medal[c]

Starty P. Paschke na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo[edytuj | edytuj kod]

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Konkurs	Skok 1	Skok 2	Skok 3	Skok 4	Nota	Strata	Zwycięzca
11.	11–12 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	indywid.	212,5 m	224,5 m	217,0 m	213,5 m	790,9 pkt	86,3 pkt	Karl Geiger
2.	13 grudnia	2020	Planica	Letalnica	K-200	HS-240	druż.[b]	220,0 m		223,5 m		1708,5 pkt (407,9 pkt)	19,2 pkt	Norwegia
23.	26–27 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	indywid.	198,5 m	195,0 m	182,0 m	–[d]	539,7 pkt	107,7 pkt	Stefan Kraft
3.	28 stycznia	2024	Tauplitz	Kulm	K-200	HS-235	druż.[c]	229,5 m		211,5 m		1549,9 pkt (416,1 pkt)	66,5 pkt	Słowenia

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[10]
2014/2015	82.
2015/2016	74.
2017/2018	30.
2018/2019	59.
2019/2020	21.
2020/2021	15.
2021/2022	33.
2022/2023	34.
2023/2024	10.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Przypisy
1.	16 grudnia	2023	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	135,0 m	135,0 m	316,8 pkt	–

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Sezon PŚ	1. miejsce	2. miejsce	3. miejsce	Razem
2013/2014	–	–	–	–
2014/2015	–	–	–	–
2015/2016	–	–	–	–
2016/2017	–	–	–	–
2017/2018	–	–	–	–
2018/2019	–	–	–	–
2019/2020	–	–	–	–
2020/2021	–	–	–	–
2021/2022	–	–	–	–
2022/2023	–	–	–	–
2023/2024	1	1	1	3
Suma	1	1	1	3

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	25 listopada	2023	Ruka	Rukatunturi	K-120	HS-142	142,0 m	142,5 m	315,6 pkt	2.	10,6 pkt	Stefan Kraft
2.	16 grudnia	2023	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	135,0 m	135,0 m	316,8 pkt	1.	–
3.	17 grudnia	2023	Engelberg	Gross-Titlis-Schanze	K-125	HS-140	141,0 m	140,0 m	320,1 pkt	3.	7,8 pkt	Stefan Kraft

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2013/2014
																												punkty
-	-	-	-	-	-	47	41	-	-	-	-	-	-	-	-	41	44	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2014/2015
																															punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	29	35	-	-	-	-	-	q	-	2
Sezon 2015/2016
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	29	33	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	2
Sezon 2016/2017
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	33	33	-	-	-	-	-	-	31	q	q	q	38	q	-	-	-	-	-	0
Sezon 2017/2018
																						punkty
12	14	17	24	24	27	35	35	45	49	38	27	-	-	-	25	-	-	-	-	26	28	90
Sezon 2018/2019
																												punkty
39	-	-	-	-	-	-	21	35	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	q	45	42	39	q	-	10
Sezon 2019/2020
																											punkty
26	20	28	11	19	10	13	12	20	33	28	8	18	32	26	14	10	25	24	18	17	10	21	34	19	14	15	353
Sezon 2020/2021
																									punkty
12	8	21	5	14	6	5	33	16	37	29	17	12	13	10	24	8	7	14	14	30	7	13	20	11	514
Sezon 2021/2022
																												punkty
26	15	7	38	7	11	29	21	9	26	31	46	23	28	46	33	31	31	33	55	37	-	-	-	-	-	-	-	174
Sezon 2022/2023
																																punkty
12	15	18	8	22	13	11	14	41	24	28	45	-	-	-	-	39	q	q	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	34	27	168
Sezon 2023/2024
																																punkty
2	4	6	7	5	8	1	3	11	10	36	8	17	15	26	25	25	35	34	34	21	17	12	9	14	25	17	11	15	24	10	13	778
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Sezon 2017/2018
		-	2	-	-	-	-	-	-
Sezon 2019/2020
					-	-	-	1	2
Sezon 2020/2021
					2	6	3	5	1
Sezon 2021/2022
			2	-	-	-	-	-	-
Sezon 2023/2024
				-	3	-	6	3	6
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8 (Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)  -  – zawodnik nie wystartował

Turniej Czterech Skoczni[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[10]
2015/2016	39.
2016/2017	48.
2017/2018	39.
2018/2019	40.
2019/2020	20.
2020/2021	30.
2021/2022	29.
2022/2023	30.
2023/2024	20.

Raw Air[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[10]
2019	46.
2020	15.
2024	20.

Willingen Six[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[9]
2020	26.
2021	19.

Planica 7[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[9]
2018	25.
2019	62.
2021	12.
2023	27.
2024	9.

Titisee-Neustadt Five[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[9]
2020	33.

Puchar Świata w lotach[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[10]
2014/2015	51.
2017/2018	36.
2019/2020	16.
2020/2021	13.
2022/2023	42.
2023/2024	18.

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[28]
2014	80.
2015	83.
2016	78.
2017	51.
2018	34.
2019	47.
2021	79.
2022	20.
2023	25.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2023

2014
									punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	30	1
2015
											punkty
-	35	-	-	-	-	33	27	-	-	-	4
2016
										punkty
-	-	-	-	-	-	40	29	-	-	2
2017
									punkty
-	-	-	15	16	-	-	-	31	31
2018
									punkty
32	30	-	15	-	-	11	16	34	56
2019
								punkty
-	-	-	-	13	23	-	29	30
2021
								punkty
-	-	dq	-	-	-	33	25	6
2022
						punkty
11	9	-	-	17	25	73
2023
									punkty
6	6	-	-	-	-	-	-	-	80
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30  dq  – dyskwalifikacja  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych LGP[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu LGP 2023

2018
								-	6
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8  -  – brak startu

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon	Miejsce[9]
2011/2012	93.
2012/2013	29.
2013/2014	6.
2014/2015	28.
2015/2016	14.
2016/2017	18.
2017/2018	21.
2018/2019	5.
2022/2023	22.

Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota
1.	9 lutego	2019	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	128,5 m	139,0 m	265,6 pkt

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr	Dzień	Rok	Miejscowość	Skocznia	Punkt K	HS	Skok 1	Skok 2	Nota	Lok.	Strata	Zwycięzca
1.	11 stycznia	2014	Courchevel	Tremplin Le Praz	K-90	HS-96	97,0 m	92,0 m	266,7 pkt	2.	0,9 pkt	Rok Justin
2.	28 lutego	2015	Titisee-Neustadt	Hochfirstschanze	K-125	HS-142	140,0 m	127,5 m	255,1 pkt	3.	5,4 pkt	Daniel-André Tande
3.	17 stycznia	2016	Willingen	Mühlenkopfschanze	K-130	HS-145	134,5 m	–	107,4 pkt	3.	10,2 pkt	Thomas Hofer
4.	3 lutego	2018	Planica	Bloudkova velikanka	K-125	HS-138	130,5 m	130,0 m	238,4 pkt	3.	26,1 pkt	Anže Lanišek
5.	6 stycznia	2019	Klingenthal	Vogtland Arena	K-125	HS-140	125,5 m	130,5 m	218,9 pkt	3.[e]	14,9 pkt	Tilen Bartol
6.	9 lutego	2019	Iron Mountain	Pine Mountain Jump	K-120	HS-133	128,5 m	139,0 m	265,6 pkt	1.	–
7.	15 lutego	2019	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	133,5 m	131,5 m	279,5 pkt	3.	6,2 pkt	Clemens Aigner
8.	16 lutego	2019	Oberstdorf	Schattenbergschanze	K-120	HS-137	130,5 m	129,0 m	295,9 pkt	3.	4,6 pkt	Clemens Aigner

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego[edytuj | edytuj kod]

stan po zakończeniu sezonu 2022/2023

Sezon 2009/2010
																										punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	38	37	0
Sezon 2010/2011
																													punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	62	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	0
Sezon 2011/2012
																											punkty
-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	14	28	44	52	50	-	-	-	-	21
Sezon 2012/2013
																												punkty
16	24	46	36	45	37	-	-	-	39	41	22	7	29	44	31	12	25	40	26	-	-	26	4	4	20	6	45	258
Sezon 2013/2014
																								punkty
-	-	-	-	5	50	2	4	5	7	49	10	4	26	13	16	21	31	7	4	5	dq	6	17	567
Sezon 2014/2015
																										punkty
36	49	22	22	12	31	24	12	38	40	33	37	-	-	-	-	-	18	34	16	3	24	6	7	18	7	289
Sezon 2015/2016
																											punkty
9	8	4	24	6	-	-	11	25	13	3	29	16	9	-	-	16	20	44	34	21	10	7	17	20	12	32	459
Sezon 2016/2017