SU-4 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | |
Trakcja | kołowa (6x4) |
Załoga | 4 osoby |
Dane techniczne | |
Silnik | silnik gaźnikowy Ford-A o mocy 40 KM |
Poj. zb. paliwa | ponad 30 l |
Długość | 4,50 m |
Szerokość | 1,70 m |
Wysokość | 1,77 m |
Prześwit | 0,24 m |
Masa | ok. 2 t |
Osiągi | |
Prędkość | 80 km/h |
Zasięg pojazdu | 250 km (po drodze) |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 x działo bezodrzutowe K kalibru 76,2 mm (36 nab.) |
SU-4 – radzieckie prototypowe, bezodrzutowe działo samobieżne, wykorzystujące podwozie samochodu ciężarowego GAZ-TK.
Zakończone niepowodzeniem próby uzbrojenia w działo bezodrzutowe K kalibru 76,2 mm tankietki T-27 (działo samobieżne SU-3) sprawiły, że powstała koncepcja umieszczenia tego działa na podwoziu samochodu ciężarowego. Jako pojazd bazowy wybrano samochód GAZ-TK – odmianę ciężarówki GAZ-A z dodaną drugą osią napędową konstrukcji Kurczewskiego. W latach 1933–1934 wyprodukowano kilka serii ciężarówek GAZ-TK, z których część uzbrojona była w udoskonalone działo bezodrzutowe K (o donośności zwiększonej z 4000 do 6000 m). Poza niewielką tarczą pancerną osłaniającą obsługę armaty pojazd nie posiadał opancerzenia.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Janusz Magnuski. Lekkie działa samobieżne 76 mm dla wsparcia ogniowego sowieckiej piechoty. Cz. I. Przedwojenne eksperymenty. „Nowa Technika Wojskowa”. 2000. nr 9. s. str. 29-32. ISSN 1230-1655.