T-19 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | |
Trakcja | gąsienicowa |
Załoga | 3 |
Historia | |
Prototypy | 1931 |
Egzemplarze | 2 |
Dane techniczne | |
Silnik | 6-cylindrowy silnik gaźnikowy GAZ-M1 o mocy 100 KM |
Pancerz | 8-16 mm |
Długość | 4,50 m |
Szerokość | 2,30 m |
Wysokość | 2,18 m |
Masa | 8,05 t |
Osiągi | |
Prędkość | 27 km/h |
Zasięg pojazdu | 192 km (na drodze) |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) | 0,62 m |
Rowy (szer.) | 2,00 m |
Ściany (wys.) | 1,20 m |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1× armata B-3 lub Hotchkiss kalibru 37 mm, 2× karabin maszynowy DT kalibru 7,62 mm |
T-19 – radziecki prototypowy czołg średni z okresu międzywojennego. Pojazd wyposażony był w armatę B-3 lub Hotchkiss kalibru 37 mm oraz dwa karabiny maszynowe DT kalibru 7,62 mm. Zawieszenie czołgu zostało skopiowane z francuskiego pojazdu Renault NC-27.
Prace nad pojazdem, mającym zastąpić przestarzałe czołgi T-18, trwały w latach 1929-1931 i zaowocowały wyprodukowaniem dwóch prototypów. Niezadowalające wyniki testów poligonowych oraz wysokie koszty produkcji T-19 spowodowały zarzucenie projektu na rzecz czołgu T-26.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T-19. Aviarmor. [dostęp 2011-09-23]. (ros.).