1980 | |
---|---|
1981 | |
1982 | |
1983 | |
1984 | |
1985 | |
1986 | |
1987 | |
1988 | |
1989 |
1990 | |
---|---|
1991 | |
1992 | |
1993 | |
1994 | |
1995 | |
1996 | |
1997 | |
1998 |
|
1999 |
2000 | |
---|---|
2001 | |
2002 | |
2003 | |
2004 | |
2005 | |
2006 | |
2007 | |
2008 | |
2009 |
2010 | |
---|---|
2011 | |
2012 | |
2013 | |
2014 | |
2015 | |
2016 | |
2017 | |
2018 | |
2019 |
Smokey Robinson (2018) | |
Imię i nazwisko | William Robinson |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 19 lutego 1940 |
Instrumenty | |
Typ głosu | |
Gatunki | |
Zawód | piosenkarz, autor tekstów, producent |
Aktywność | 1955–1972 (w zespole) |
Wydawnictwo | |
Powiązania | |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Smokey Robinson, właśc. William Robinson (ur. 19 lutego 1940 w Detroit[1]) – amerykański piosenkarz popowy, jeden z pionierów gatunków rytm and blues, soul i urban, jeden z najwybitniejszych artystów, kompozytorów i producentów firmy Motown.
Przez magazyn Rolling Stone został umieszczony na 5. miejscu listy najwybitniejszych twórców muzyki rozrywkowej[2]. Jego utwór, The Tracks of My Tears znalazł się na 50. miejscu listy 500 utworów wszech czasów tego samego magazynu.
Robinson obdarzony bardzo czystym, wysokim tenorem, rozpoczął swą karierę śpiewając w grupie wokalnej Matadores, by wkrótce rozpocząć solową karierę.
Robinson śpiewał przy akompaniamencie własnej grupy wokalnej The Miracles.
W 1987 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[3], a w 2002 odznaczony Narodowym Medalem Sztuk.