 Dick Van Dyke (1988) | |
| Imię i nazwisko | Richard Wayne Van Dyke |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 13 grudnia 1925 |
| Zawód | aktor, komik, piosenkarz, producent, pisarz, tancerz |
| Współmałżonek | Margie Willett (1948–1984; rozwód) |
| Lata aktywności | od 1947 |
Richard Wayne „Dick” Van Dyke (ur. 13 grudnia 1925 w West Plains) – amerykański aktor. Laureat nagrody Tony Award (1961)[1], czterech nagród Emmy (1964, 1965, 1966, 1977)[1][2], Grammy (1965)[2], People’s Choice Award (1977)[2], Saturn (2000)[2] i Gildii Aktorów Ekranowych za całokształt twórczości (2012)[1][2].
25 lutego 1993 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 7021 Hollywood Boulevard[3][4].
Urodził się w West Plains[5] w Missouri jako syn Hazel Victorii (z domu McCord; 1896–1992), stenografki, i Lorena Wayne’a „Cookie” Van Dyke’a (1898–1976), sprzedawcy[6][7]. Jego ojciec był z pochodzenia Holendrem[8], a matka potomkinią Petera Browne’a – pasażera płynącego z Anglii na statku Mayflower[6]. Jego młodszy brat Jerry McCord Van Dyke (1931–2018) był także aktorem. Dorastał w Danville w Illinois[9].
Van Dyke opuścił szkołę średnią w 1944, w swoim ostatnim roku nauki, zamierzając dołączyć do United States Army Air Forces na szkolenie pilotów podczas II wojny światowej. Kilkakrotnie odmówiono mu zaciągnięcia się z powodu niedowagi, ale ostatecznie został przyjęty do służby jako spiker radiowy, po czym przeniósł się do służb specjalnych i zebrał żołnierzy w kontynentalnych Stanach Zjednoczonych. Dyplom ukończenia szkoły średniej otrzymał w 2004 w wieku 78.
W 1947 został radiowym DJ w Danville. W 1947 Van Dyke został przekonany przez mima Phila Ericksona do stworzenia z nim duetu komediowego o nazwie „Eric and Van – the Merry Mutes”, który występował w klubie nocnym na Zachodnim Wybrzeżu. Na początku lat 50. przenieśli się Atlanty w stanie Georgia i zagrali lokalny program telewizyjny z oryginalnymi skeczami i muzyką o nazwie „The Merry Mutes”.
W listopadzie 1959 Van Dyke zadebiutował na Broadwayu w Girls Against the Boys. Następnie od 14 kwietnia 1960 do 7 października 1961 grał główną rolę Alberta Petersona w musicalu Bye Bye Birdie, za którą w 1961 otrzymał Tony Award. W 1964 zdobył nagrodę Grammy wraz z Julie Andrews za ścieżkę dźwiękową do Mary Poppins w kategorii najlepszy album – muzyka dla dzieci. W 1980 wystąpił w tytułowej roli Harolda Hilla w The Music Man[10]. Powszechną sławę zyskał jako Robert Simpson „Rob” Petrie w sitcomie CBS The Dick Van Dyke Show (1961–1966)[11], za który w latach 1964–1966 odebrał trzy nagrody Emmy.
12 lutego 1948 poślubił Margorie Willett, koleżankę z liceum. Mieli czworo dzieci: dwóch synów – Barry’ego Wayne’a (ur. 31 lipca 1951) i Christiana oraz dwie córki – Carrie-Beth i Stacy. 4 maja 1984 rozwiedli się. W latach 1976–2009 był związany z Michelle Triolą, która zmarła na raka płuc. 29 lutego 2012 ożenił się z makijażystką Arlene Silver. Jego wnuk Shane to także aktor.
French
Deutsch