French
DeutschStanisław Dąbrowski (pastor) – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Pastor | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Sekretarz i skarbnik Zarządu Centralnego Unii Adwentystów Dnia Siódmego w Polsce | |
| Okres sprawowania | 1954–1965 |
| Przewodniczący Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w PRL | |
| Okres sprawowania | 1965–1988 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Odznaczenia | |
   | |
_02.jpg)
Stanisław Dąbrowski (ur. 3 stycznia 1925, w Dubnie na Wołyniu[1], zm. 30 sierpnia 2016 w Grodzisku Mazowieckim[2]) – polski duchowny adwentystyczny, zwierzchnik Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w PRL, publicysta oraz wykładowca Wyższej Szkoły Teologiczno-Humanistycznej im. Michała Beliny-Czechowskiego w Podkowie Leśnej (WSTH)[1].
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W czasie II wojny światowej był więźniem nazistowskiego obozu z którego zbiegł, a następnie po powtórnym aresztowaniu trafił na roboty przymusowe w III Rzeszy, z których wrócił dopiero po wyzwoleniu przez wojska amerykańskie. Po powrocie do kraju osiadł w Łodzi, gdzie pracował jako urzędnik w tamtejszej Izbie Skarbowej[3].
Był skarbnikiem Diecezji Południowej w latach 1947–1953, a w latach 1954–1965 sekretarzem i skarbnikiem Zarządu Centralnego Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w PRL (do 1966 roku właściwie Unia Adwentystów Dnia Siódmego w Polsce[4]). W 1957 roku doprowadził do reaktywacji powstałego w 1921 roku adwentystycznego wydawnictwa „Znaki Czasu”. Był również wieloletnim prezbiterem warszawskiego zboru[5]. Reprezentował polskich adwentystów na licznych międzynarodowych kongresach. Był także obserwatorem na II, III i IV sesji Soboru Watykańskiego II w Rzymie, oraz zgromadzeniach organów Chrześcijańskiej Konferencji Pokojowej w Pradze w latach 1963 i 1971[3].
W latach 1965–1988 piastował funkcję przewodniczącego Rady (zwierzchnika) Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w PRL[3][1]. W 1972 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Andrews University w USA. Był również starszym prezbiterem zboru w Podkowie Leśnej. W dorobku autorskim miał także kilkadziesiąt publikacji książkowych i blisko tysiąc artykułów publikowanych w prasie krajowej i zagranicznej[1].
1 stycznia 2005 roku odbyły się w Podkowie Leśnej, uroczystości jubileuszu 80-urodzin Stanisława Dąbrowskiego, w których uczestniczyli między innymi rektor WSTH – dr hab. Bernard Koziróg oraz prorektor dr Mieczysław Tarasiuk[3]. Stanisław Dąbrowski zmarł 30 sierpnia 2016 w Grodzisku Mazowieckim. Został pochowany 8 września 2016 na Cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie[2] (kolumbarium CIII-3-15)[6].
Był tajnym współpracownikiem służby bezpieczeństwa, miał pseudonimy „Czas” i „Majewski”. Jego oficerem prowadzącym był mjr. Władysław Setla[7]. Kontakty ze służbą bezpieczeństwa wykorzystywał dla umocnienia swej pozycji w Kościele[8].
Stosunek do Kościoła katolickiego[edytuj | edytuj kod]
Karol Karski zarzucił, że jego stosunek do KRK ma charakter obsesji. W każdej próbie protestantów i prawosławnych zmierzającej do nawiązania kontaktów z katolikami dopatrywał się groźby popadnięcia w niewolę papiestwa. W 1963 roku, gdy PRE wydała dokument, który z rezerwą oceniał przemiany dokonujące się w KRK, Dąbrowski chwalił ją za dokonanie należytej oceny. Jednak w 1967 roku, gdy PRE wydała odmienny dokument, zganił ją za robienie ukłonów w stronę KRK[9].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Jego żoną była Alina Dąbrowska. W 2012 roku para obchodziła jubileusz 65-lecia małżeństwa. Ich synem jest pastor Rajmund Dąbrowski – piastujący w latach 1994–2010 funkcję dyrektora informacji i rzecznika prasowego światowego Kościoła adwentystycznego[5].
Odznaczenia[10][edytuj | edytuj kod]
- Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego[11]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
Publikacje[edytuj | edytuj kod]
- Adwentyzm w akcji 1976
- Ekumenizm znakiem czasu 1976
- Katolicyzm na rozdrożu 1976
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Stanisław Dąbrowski Zasnął w Panu. adwent.pl. [dostęp 2016-09-03]. (pol.).
- ↑ a b Stanisław Dąbrowski. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2016-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-09-03)]. (pol.).
- ↑ a b c d 80-lecie Pastora Stanisława Dąbrowskiego. adwentysci.waw.pl. [dostęp 2016-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
- ↑ Małgorzata Winiarczyk-Kossakowska, Ustawy III Rzeczypospolitej o stosunku państwa do kościołów chrześcijańskich, Dom Wydawniczy Elipsa, Warszawa 2004; ISBN 83-7151-603-7; s. 341.
- ↑ a b Żelazny jubileusz. adwentysci.waw.pl. [dostęp 2016-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (pol.).
- ↑ śp. Stanisław Dąbrowski
- ↑ Jańczuk 2023 ↓, s. 99, 229.
- ↑ Jańczuk 2023 ↓, s. 230.
- ↑ K. Karski. Adwentysta o ekumenii. „Jednota”, s. 12-13, 10 1977.
- ↑ Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 213-214
- ↑ Jańczuk 2023 ↓, s. 246.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Leszek Jańczuk: Stanisław Krakiewicz – wieloletni zwierzchnik Zjednoczonego Kościoła Ewangelicznego. Ostrołęka – Warszawa: OTN, 2023. ISBN 978-83-62775-61-3.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pożegnanie Stanisława Dąbrowskiego, KADS, 11 września 2016.