|
Data i miejsce urodzenia | 19 czerwca 1995 Ishikari[1] |
Klub | Megmilk Snow Brand Ski Team |
Wzrost | 161 cm[2] |
Debiut w PŚ | 24 stycznia 2015 w Sapporo (39. miejsce) |
Pierwsze punkty w PŚ | 3 lutego 2018 w Willingen (29. miejsce) |
Pierwsze podium w PŚ | 20 stycznia 2019 w Zakopanem (3. miejsce) |
Pierwsze zwycięstwo w PŚ | 7 grudnia 2019 w Niżnym Tagile |
Rekord życiowy | 242,5 m na Letalnicy w Planicy (27 marca 2022) |
Dorobek medalowy |
|
Inne nagrody |
|
|
Yukiya Satō (jap. 佐藤 幸椰 Satō Yukiya; ur. 19 czerwca 1995 w Ishikari) – japoński skoczek narciarski. Drużynowy brązowy medalista Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Indywidualny i drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Azjatyckich 2017, indywidualny brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2012. Drugi zawodnik klasyfikacji generalnej Letniego Grand Prix 2019.
W marcu 2010 w Zaō zadebiutował w FIS Cup, zajmując 15. i 16. miejsce[3]. 2 lipca 2010 po raz pierwszy wystąpił w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego. W odbywających się w słoweńskim Kranju zawodach zajął 54. miejsce[4].
Satō wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2012 w Innsbrucku. W konkursie indywidualnym zdobył brązowy medal[5], a w drużynie zajął 5. miejsce. Podczas Mistrzostw Świata Juniorów 2012 w Erzurum uplasował się na 61. miejscu w konkursie indywidualnym i na 10. w drużynowym[6]. Na MŚJ 2013 był trzynasty w konkursie indywidualnym i szósty w drużynowym[7].
28 września 2013 zajął drugie miejsce w konkursie FIS Cup w rumuńskim Râșnovie. W styczniu 2014 w Sapporo zadebiutował w zimowej edycji Pucharu Kontynentalnego. W pierwszym z konkursów zajął szóste miejsce, tym samym zdobywając pierwsze w karierze punkty zawodów tej rangi, w dwóch następnych nie punktował[8].
24 stycznia 2015 w Sapporo po raz pierwszy wystąpił w konkursie indywidualnym Pucharu Świata, zajmując 39. miejsce. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2015 zajął 4. lokatę indywidualnie oraz 6. w drużynie[9]. W sierpniu 2015 zadebiutował w Letnim Grand Prix. W zawodach w Courchevel i Hakubie zajmował miejsca w trzeciej dziesiątce[10].
W lutym 2017 zdobył złote medale Zimowych Igrzysk Azjatyckich 2017 w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej[11] oraz w zawodach drużynowych[12]. Na skoczni dużej indywidualnie zajął 7. miejsce[13]. 3 lutego 2018 w Willingen zdobył pierwsze w karierze punkty Pucharu Świata, zajmując 29. pozycję. Dzień później zakończył zawody na 11. miejscu. W dalszej części sezonu 2017/2018 jeszcze dwukrotnie zdobywał punkty cyklu[14].
W Letnim Grand Prix 2018 najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu, w rozgrywanych w sierpniu zawodach w Courchevel. W sezonie 2018/2019 Pucharu Świata, w którym starty rozpoczął od 18. miejsca w Engelbergu, regularnie zdobywał punkty. 20 stycznia 2019 po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów PŚ: w konkursie w Zakopanem zajął 3. pozycję. Poza tym jeszcze trzykrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce cyklu[15]. Sezon zakończył na 23. miejscu w klasyfikacji generalnej z 316 punktami[16]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, gdzie wraz z Daiki Itō, Junshirō Kobayashim i Ryōyū Kobayashim zdobył brązowy medal w konkursie drużynowym. Indywidualnie zajął 21. miejsce na skoczni dużej i 7. na normalnej, a w drużynie mieszanej zajął 5. lokatę[15].
W Letnim Grand Prix 2019 trzykrotnie zajmował miejsca na podium w zawodach indywidualnych: był 3. w Zakopanem oraz 2. i 3. w Hakubie. Poza tym jeszcze dwukrotnie zajął pozycje w pierwszej dziesiątce[17]. Cały cykl zakończył na 2. miejscu w klasyfikacji generalnej z 294 punktami[18]. 7 grudnia 2019 w zawodach Pucharu Świata w Niżnym Tagile odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w tym cyklu. W dalszej części sezonu jeszcze raz stanął na podium zawodów indywidualnych – 1 lutego 2020 w Sapporo po raz drugi zwyciężył. Poza tymi występami najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, a najczęściej zajmował lokaty w drugiej dziesiątce[17]. Sezon 2019/2020 Pucharu Świata zakończył na 13. pozycji w klasyfikacji generalnej z 559 punktami[16].
W Pucharze Świata 2020/2021 najczęściej zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. Najwyżej sklasyfikowany był na 4. pozycji, w listopadowych zawodach w Ruce[19]. Sezon zakończył na 11. miejscu w klasyfikacji generalnej cyklu z 581 punktami[16]. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, zajmując 6. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie. Wystąpił też na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie był 16. na skoczni normalnej i 7. na dużej, w drużynie mieszanej zajął 5. pozycję, a w męskiej – 4. miejsce[19].
W ramach Letniego Grand Prix 2021 zwyciężył w konkursie w Hinzenbach. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata kilkukrotnie kończył zawody indywidualne w najlepszej dziesiątce. Raz stanął na podium – w kończącym sezon konkursie w Planicy 27 marca 2022 zajął 2. pozycję[20]. W klasyfikacji generalnej cyklu znalazł się na 13. miejscu z 530 punktami[16]. Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2022, gdzie indywidualnie zajął 32. lokatę na skoczni normalnej i 15. na dużej, w drużynie mieszanej był 4., a w męskiej 5. Wystartował też na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022, zajmując 9. miejsce indywidualnie i 6. w drużynie[20].
W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata osiągał gorsze wyniki niż w poprzednich latach. Regularnie występował w cyklu, ale punkty zdobył tylko trzykrotnie. Najwyżej sklasyfikowany był 27 listopada 2022 w Ruce, na 19. pozycji[21]. W sezonie 2023/2024 nie wystąpił w Pucharze Świata, a w Pucharze Kontynentalnym najwyżej sklasyfikowany był na 14. miejscu[22].
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
32. | 6 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | indywid. | 95,0 m | – | 118,1 pkt | 156,9 pkt | Ryōyū Kobayashi |
4. | 7 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | druż. mix.[a] | 99,5 m | 100,5 m | 836,3 pkt (245,6 pkt) | 165,2 pkt | Słowenia |
15. | 12 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | indywid. | 133,0 m | 134,5 m | 260,6 pkt | 35,5 pkt | Marius Lindvik |
5. | 14 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-125 | HS-140 | druż.[b] | 126,0 m | 124,0 m | 882,8 pkt (225,7 pkt) | 59,9 pkt | Austria |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
21. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 120,0 m | 124,0 m | 221,4 pkt | 58,0 pkt | Markus Eisenbichler |
3. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[c] | 119,5 m | 125,0 m | 920,2 pkt (230,6 pkt) | 67,3 pkt | Niemcy |
7. | 1 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | indywid. | 92,0 m | 99,0 m | 210,5 pkt | 7,8 pkt | Dawid Kubacki |
5. | 2 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | druż. mix.[d] | 103,5 m | 102,0 m | 928,6 pkt (239,8 pkt) | 83,6 pkt | Niemcy |
16. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 104,0 m | 95,0 m | 244,3 pkt | 24,5 pkt | Piotr Żyła |
5. | 28 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | druż. mix.[d] | 102,5 m | 98,5 m | 940,3 pkt (250,1 pkt) | 60,5 pkt | Niemcy |
7. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 134,0 m | 130,5 m | 256,7 pkt | 19,8 pkt | Stefan Kraft |
4. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[e] | 141,0 m | 137,0 m | 1017,5 pkt (279,5 pkt) | 29,1 pkt | Niemcy |
Starty Y. Satō na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
6. | 11–12 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | indywid. | 222,0 m | 229,0 m | 228,0 m | 229,0 m | 835,1 pkt | 42,1 pkt | Karl Geiger |
5. | 13 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | druż.[f] | 217,5 m | 226,0 m | 1483,5 pkt (430,8 pkt) | 244,2 pkt | Norwegia |
9. | 11–12 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | indywid. | 225,5 m | 210,5 m | 221,0 m | 218,0 m | 764,2 pkt | 90,0 pkt | Marius Lindvik |
6. | 13 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | druż.[g] | 215,5 m | 223,5 m | 1433,9 pkt (410,5 pkt) | 277,6 pkt | Słowenia |
Starty Y.Satō na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
61. | 23 lutego | 2012 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-95 | HS-109 | indywid. | 82,5 m | – | 83,0 pkt | 203,5 pkt | Nejc Dežman |
10. | 25 lutego | 2012 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-95 | HS-109 | druż.[h] | 78,5 m | – | 362,0 pkt (75,0 pkt) | 626,5 pkt | Norwegia |
13. | 24 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | indywid. | 94,0 m | 93,0 m | 238,0 pkt | 45,5 pkt | Jaka Hvala |
6. | 26 stycznia | 2013 | Liberec | Ještěd | K-90 | HS-100 | druż.[i] | 91,5 m | 101,5 m | 965,0 pkt (250,5 pkt) | 121,5 pkt | Słowenia |
4. | 5 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | indywid. | 98,5 m | 99,0 m | 262,6 pkt | 7,3 pkt | Johann André Forfang |
6. | 7 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | druż.[j] | 103,5 m | 97,0 m | 809,9 pkt (227,5 pkt) | 83,4 pkt | Norwegia |
Starty Y. Satō na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
1. | 22 lutego | 2017 | Sapporo | Miyanomori | K-90 | HS-100 | indywid. | 98,5 m | 94,5 m | 254,0 pkt | – |
7. | 24 lutego | 2017 | Sapporo | Ōkurayama | K-123 | HS-137 | indywid. | 133,0 m | 112,0 m | 216,7 pkt | 38,6 pkt | Naoki Nakamura |
1. | 25 lutego | 2017 | Sapporo | Ōkurayama | K-123 | HS-137 | druż.[l] | 126,5 m | 128,5 m | 975,6 pkt (242,7 pkt) | – |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 7 grudnia | 2019 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 126,5 m | 132,0 m | 251,6 pkt |
2. | 1 lutego | 2020 | Sapporo | Ōkurayama | K-123 | HS-137 | 137,5 m | 138,5 m | 244,3 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 20 stycznia | 2019 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 133,0 m | 131,5 m | 273,3 pkt | 3. | 5,0 pkt | Stefan Kraft |
2. | 7 grudnia | 2019 | Niżny Tagił | Aist | K-120 | HS-134 | 126,5 m | 132,0 m | 251,6 pkt | 1. | – |
3. | 1 lutego | 2020 | Sapporo | Ōkurayama | K-123 | HS-137 | 137,5 m | 138,5 m | 244,3 pkt | 1. | – |
4. | 27 marca | 2022 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | 236,5 m | 242,5 m | 446,8 pkt | 2. | 8,3 pkt | Marius Lindvik |
stan po zakończeniu sezonu 2022/2023
stan po zakończeniu sezonu 2021/2022
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 25 września | 2021 | Hinzenbach | Aigner-Schanze | K-85 | HS-90 | 91,0 m | 87,5 m | 246,7 pkt |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 18 sierpnia | 2019 | Zakopane | Wielka Krokiew | K-125 | HS-140 | 145,0 m | 131,0 m | 249,3 pkt | 3. | 1,5 pkt | Kamil Stoch |
2. | 23 sierpnia | 2019 | Hakuba | Olimpijska | K-120 | HS-131 | 131,0 m | 134,0 m | 282,1 pkt | 2. | 12,8 pkt | Ryōyū Kobayashi |
3. | 24 sierpnia | 2019 | Hakuba | Olimpijska | K-120 | HS-131 | 124,5 m | 129,0 m | 281,3 pkt | 3. | 34,2 pkt | Ryōyū Kobayashi |
4. | 25 września | 2021 | Hinzenbach | Aigner-Schanze | K-85 | HS-90 | 91,0 m | 87,5 m | 246,7 pkt | 1. | – |
stan po zakończeniu LGP 2022
stan po zakończeniu LGP 2022
stan po zakończeniu sezonu 2023/2024
stan po zakończeniu LPK 2023