French
DeutschZadnia Niewcyrska Turnia – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Widok z Kolistej Turni | |
| Państwo | |
|---|---|
| Pasmo | |
| Wysokość | 2362[1] m n.p.m. |
| Wybitność | 11 m |
| Pierwsze wejście | 28 lipca 1908 r. |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°10′18,2″N 20°01′27,0″E/49,171722 20,024167 | |
Zadnia Niewcyrska Turnia (niem. Obere Terianskoscharte, słow. Zadná nefcerská veža, węg. Hátsó-Nefcer-torony[2]) – jedna z wielu turni w Grani Hrubego w słowackiej części Tatr Wysokich. Jest położona między Teriańską Przełęczą Wyżnią na południowym wschodzie, oddzielającą ją od Zadniej Teriańskiej Turni, a Zadnią Niewcyrską Szczerbiną na północnym zachodzie, która oddziela ją od Pośredniej Niewcyrskiej Turni[3]. Ma dwa wierzchołki oddzielone płytko wciętą przełączką. Nieco wyższy jest północno-zachodni. Na północną stronę, do Wielkiego Ogrodu w Dolinie Hlińskiej opada urwistą ścianą o wysokości około 300 m. Na południowy zachód, do Niewcyrki opada równie stromą ścianą, ale trzy razy niższą. Ściana ta przecięta jest rynną opadającą z międzywierzchołkowej przełączki prosto na dół[4].
Zadnia Niewcyrska Turnia jest drugą turnią w grani od strony Hrubego Wierchu, jedną z trzech Niewcyrskich Turni – pozostałe to Pośrednia Niewcyrska Turnia i Skrajna Niewcyrska Turnia, położone dalej na północny zachód[3]. Ich nazwy pochodzą od Niewcyrki, położonej u ich południowych ścian. Nazwy turni utworzył Witold Henryk Paryski w 8. tomie przewodnika wspinaczkowego[4].
Taternictwo[edytuj | edytuj kod]
Pierwszego wejścia na szczyt dokonali Paweł Bester, Walery Goetel i Mieczysław Świerz z jeszcze jednym towarzyszem 28 lipca 1908 r.[3]. Obecnie dla taterników turnia dostępna jest tylko z grani lub od strony północnej (Niewcyrka jest obszarem ochrony ścisłej z zakazem wstępu)[4].
- Południowo-zachodnią rynną; miejsca II w skali tatrzańskiej, czas przejścia 30 min
- Zejście do Niewcyrki; II, 30 min
- Północną ścianą; IV, 3 godz.[4]
-
Widok z Zaworów -
Widok z południowego wschodu -
Widok z Doliny Hlińskiej
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online].
- ↑ Tatry Wysokie. Czterojęzyczny słownik nazw geograficznych [online] [dostęp 2021-02-05] [zarchiwizowane z adresu 2006-09-24].
- ↑ a b c Witold Henryk Paryski. Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część VIII. Młynicka Przełęcz – Krywań. Warszawa: Sport i Turystyka, 1956
- ↑ a b c d Władysław Cywiński, Grań Hrubego. Przewodnik szczegółowy, tom 14, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 978-83-7104-039-9.