Zina Garrison – Wikipedia, wolna encyklopedia

Zina Garrison

Państwo	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	16 listopada 1963 Houston
Wzrost	164 cm
Gra	praworęczna, jednoręczny bekhend
Status profesjonalny	1982
Zakończenie kariery	1997
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	14
Najwyżej w rankingu	4 (20 listopada 1989)
Australian Open	SF (1983)
Roland Garros	QF (1982)
Wimbledon	F (1990)
US Open	SF (1988, 1989)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	20
Najwyżej w rankingu	5 (23 maja 1988)
Australian Open	F (1987, 1992)
Roland Garros	QF (1988, 1989, 1991, 1995)
Wimbledon	SF (1988, 1990, 1991, 1993)
US Open	SF (1985, 1991)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie złoto Seul 1988 tenis ziemny (gra podwójna) brąz Seul 1988 tenis ziemny (gra pojedyncza)

Zina Lynna Garrison, zamężna Jackson (ur. 16 listopada 1963 w Houston) – amerykańska tenisistka, występująca na światowych kortach od 1982 do 1997 roku, finalistka Wimbledonu 1990 w grze pojedynczej, finalistka Australian Open 1987 i Australian Open 1992 w grze podwójnej, mistrzyni Australian Open 1987, Wimbledonu 1988 i Wimbledonu 1990 w grze mieszanej, uczestniczka Mistrzostw WTA w grze pojedynczej (1983–1993) i podwójnej (1987–1995), klasyfikowana w rankingu WTA na 4. miejscu w grze pojedynczej (1989) i na 5. miejscu w grze podwójnej (1988), brązowa medalistka letnich igrzysk olimpijskich w grze pojedynczej (1988) i mistrzyni olimpijska w grze podwójnej (1988), dwukrotna zdobywczyni Pucharu Federacji wraz z drużyną Stanów Zjednoczonych (1989, 1990), reprezentantka Stanów Zjednoczonych w Pucharze Hopmana. Tenisistka praworęczna. Do 2008 kapitan reprezentacji Stanów Zjednoczonych w Pucharze Federacji oraz na letnich igrzyskach olimpijskich 2008.

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Afroamerykanka, mistrzyni gry serwis-wolej, treningi tenisowe rozpoczęła w wieku 10 lat. Jako 14-latka zdobyła mistrzostwo kraju w kategorii do lat 18. Wkrótce zaliczała się do ścisłej czołówki juniorek na świecie, a takie sukcesy jak wygrana juniorskiego Wimbledonu i US Open dały jej pozycję liderki rankingu dziewcząt w 1981. W 1982 rozpoczęła karierę zawodową, już w debiucie osiągając ćwierćfinał wielkoszlemowego French Open (przegrała z Navrátilovą). Kolejnym sukcesom na korcie nie stanęła na przeszkodzie choroba, z którą Garrison zmagała się – bulimia. W 1983 Amerykanka była m.in. w półfinale Australian Open, a sezon zakończyła na 10. miejscu rankingu. Rok później odniosła pierwsze zwycięstwo turniejowe, w hali w Zurychu. W 1985 dotarła do półfinału Wimbledonu, a w 1986 w parze z Argentynką Sabatini wygrała swój pierwszy turniej deblowy (Canadian Open).

Występując w parze ze słynnym deblistą Sherwoodem Stewartem świętowała w 1987 swój pierwszy tytuł wielkoszlemowy; amerykański duet okazał się najlepszy na kortach w Melbourne (Australian Open). W tym samym turnieju Garrison dotarła do finału debla kobiet, razem z inną Afroamerykanką Lori McNeil. Pozostałe zwycięstwa wielkoszlemowe również odniosła w grze mieszanej, oba na turnieju wimbledońskim – ze Stewartem triumfowała w 1988, z Rickiem Leachem w 1990. W 1992 ponownie była w finale debla Australian Open, tym razem z Mary Joe Fernández.

Wielkie sukcesy przyniosły Zinie Garrison igrzyska w Seulu w 1988, na których tenis po wielu latach odzyskał status sportu olimpijskiego (cztery lata wcześniej był dyscypliną pokazową). Amerykanka wygrała turniej deblowy w parze z Pam Shriver, pokonując w finale Czeszki Novotną i Sukovą 4:6, 6:2, 10:8. Zdobyła również medal w grze pojedynczej, tym razem brązowy; w ćwierćfinale pokonała swoją partnerkę deblową Shriver, w półfinale nie sprostała późniejszej zwyciężczyni, Niemce Steffi Graf.

Również w 1988 była w półfinale singla na US Open, pokonując po drodze m.in. Navrátilovą (jedyne w karierze zwycięstwo Garrison nad tą rywalką), a przegrywając z Sabatini. Dalsze udane występy w kolejnym sezonie (m.in. wygrane turnieje w Oakland, Chicago i Newport) zapewniły jej najwyższą pozycję w rankingu w karierze – nr 4. W 1989 dotarła do półfinału US Open (czwarty w karierze półfinał wielkoszlemowy); w ćwierćfinale tego turnieju pokonała Chris Evert 7:6, 6:2, która tym występem zakończyła wieloletnią karierę.

Wimbledon 1990 okazał się szczytowym punktem kariery Ziny Garrison. Oprócz wspomnianego już triumfu w grze mieszanej z Rickiem Leachem dotarła po raz pierwszy (i jedyny) do singlowego finału wielkoszlemowego. Na wimbledońskiej trawie okazała się lepsza kolejno od trzech rywalek z czołowej dziesiątki na świecie – najpierw od Czeszki Sukovej (6:3, 6:3), potem Serbki Seles (nr 3 na świecie, zwyciężczyni French Open miesiąc wcześniej, 3:6, 6:3, 9:7), wreszcie Niemki Graf (liderki rankingu światowego i obrończyni tytułu, 6:3, 3:6, 6:4). W finale Amerykanka nie sprostała jednak weterance Navrátilovej (4:6, 1:6), która sięgnęła tym samym po swój dziewiąty triumf w grze pojedynczej na Wimbledonie (co stanowi niepobity rekord).

Kolejne lata nie przynosiły już tak spektakularnych sukcesów. Aż do 1993 Garrison startowała regularnie w turniejach Masters (łącznie 12 razy w singlu), odpadając jednak zazwyczaj już w I rundzie. Pięć razy grała także w Mastersie deblowym. Wielokrotnie dochodziła do czołowych rund w turniejach wielkoszlemowych (m.in. ćwierćfinały Wimbledonu 1991 i 1994), pokonywała wysoko notowane rywalki (m.in. w 1995 Lindsay Davenport i Mary Pierce), wygrywała także turnieje (ostatni w 1995 w Birmingham, w finale z McNeil). W 1993 na turnieju w Oklahoma City jako dwunasta zawodniczka w historii przekroczyła liczbę 500 zwycięstw w zawodowej karierze. Łącznie wygrała 14 turniejów w singlu i 20 w deblu (oraz 3 w grze mieszanej), a jej zarobki na korcie przekroczyły cztery i pół miliona dolarów.

Widząc spadek w rankingu i coraz słabsze rezultaty zamierzała zakończyć karierę wraz z końcem sezonu 1995, ale ostatecznie (za namową Billie Jean King i męża) występowała jeszcze sporadycznie w kolejnym roku. Pożegnała światowe korty występem w deblu na US Open w 1997, przegrywając w I rundzie (w parze z McNeil) z Davenport i Novotną w trzech setach.

Poza igrzyskami olimpijskimi (startowała także w Barcelonie w 1992) Zina Garrison reprezentowała barwy USA w walce o Puchar Federacji; była regularnym członkiem ekipy narodowej w latach 1984-1994, przyczyniając się kilkakrotnie do zdobycia trofeum (m.in. 1989 i 1990). Bilans jej występów to 22 zwycięstwa i 5 porażek (zarówno w singlu, jak i deblu); miała okazję m.in. zmierzyć się z Polkami w I rundzie Pucharu Federacji w 1990 (rywalizacja odbywała się wówczas w ciągu tygodnia, w ramach jednego turnieju) – pokonała w grze pojedynczej Katarzynę Nowak (6:0, 6:1), a w deblu, partnerując Mary Joe Fernández, nie oddała gema Renacie Skrzypczyńskiej i Magdalenie Mróz. Ponadto Garrison reprezentowała USA w Pucharze Wightman (1987-1988).

W latach 1989-1997 była zamężna (za Willardem Jacksonem), ale małżeństwo to zakończyło się rozwodem. Przez znaczną część kariery występowała pod nazwiskiem podwójnym Garrison-Jackson. Po rozwodzie ponownie popadła w bulimię (była leczona szpitalnie), w 1999 przeżyła próbę samobójczą. Na tenisowej emeryturze pozostała związana ze sportem, udzielając się jako komentatorka telewizyjna. Jest również zaangażowana w szereg inicjatyw społecznych, m.in. Zina Garrison Foundation (pomoc bezdomnym) i Zina Garrison All-Court Tennis (program edukacji przez sport). Weszła w skład Prezydenckiej Rady Kultury Fizycznej i Sportu.

Historia występów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie eliminacji

     A, brak startu

     NH, turniej się nie odbył

Turniej Australian Open odbył się dwukrotnie w 1977 roku (styczeń i grudzień), za to nie został rozegrany w 1986.

Występy w grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Występy w grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Występy w grze mieszanej[edytuj | edytuj kod]

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza 36 (14–22)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	7 sierpnia 1983	Indianapolis	Ceglana	Andrea Temesvári	2:6, 2:6
Finalistka	2.	8 stycznia 1984	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Hana Mandlíková	1:6, 1:6
Finalistka	3.	30 września 1984	Nowy Orlean	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	1.	4 listopada 1984	Zurych	Dywanowa (hala)	Claudia Kohde-Kilsch	6:1, 0:6, 6:2
Finalistka	4.	20 stycznia 1985	Denver	Dywanowa (hala)	Mareen Louie-Harper	4:6, 6:4, 4:6
Zwyciężczyni	2.	21 kwietnia 1985	Amelia Island	Ceglana	Chris Evert-Lloyd	6:4, 6:3
Finalistka	5.	28 lipca 1985	Indianapolis	Ceglana	Andrea Temesvári	6:7(0), 3:6
Zwyciężczyni	3.	3 listopada 1985	Zurich	Dywanowa (hala)	Hana Mandlíková	6:1, 6:3
Finalistka	6.	21 września 1986	Tampa	Twarda	Lori McNeil	6:2, 5:7, 2:6
Zwyciężczyni	4.	2 listopada 1986	Indianapolis	Twarda	Melissa Gurney	6:3, 6:3
Zwyciężczyni	5.	11 stycznia 1987	Sydney	Trawiasta	Pam Shriver	6:2, 6:4
Zwyciężczyni	6.	15 lutego 1987	San Francisco	Dywanowa (hala)	Sylvia Hanika	7:5, 4:6, 6:3
Finalistka	7.	23 sierpnia 1987	Toronto	Twarda	Pam Shriver	4:6, 1:6
Finalistka	8.	30 października 1988	Indianapolis	Twarda	Katerina Maleewa	3:6, 6:2, 2:6
Finalistka	9.	19 lutego 1989	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Steffi Graf	1:6, 5:7
Zwyciężczyni	7.	26 lutego 1989	Oakland	Dywanowa	Łarysa Sawczenko	6:1, 6:1
Finalistka	10.	18 czerwca 1989	Birmingham	Trawiasta	Martina Navrátilová	6:7(5), 3:6
Zwyciężczyni	8.	23 lipca 1989	Newport	Trawiasta	Pam Shriver	6:0, 6:1
Finalistka	11.	6 sierpnia 1989	San Diego	Twarda	Steffi Graf	4:6, 5:7
Finalistka	12.	5 listopada 1989	Worcester	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	2:6, 3:6
Zwyciężczyni	9.	12 listopada 1989	Chicago	Dywanowa (hala)	Łarysa Sawczenko	6:3, 2:6, 6:4
Finalistka	13.	25 lutego 1990	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	1:6, 0:6
Zwyciężczyni	10.	17 czerwca 1990	Birmingham	Trawiasta	Helena Suková	6:4, 6:1
Finalistka	14.	7 lipca 1990	Wimbledon	Trawiasta	Martina Navrátilová	4:6, 1:6
Finalistka	15.	28 października 1990	Dorado	Twarda	Jennifer Capriati	7:5, 4:6, 2:6
Finalistka	16.	17 lutego 1991	Chicago	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	1:6, 2:6
Finalistka	17.	27 października 1991	Brighton	Dywanowa (hala)	Steffi Graf	7:5, 4:6, 1:6
Zwyciężczyni	11.	23 lutego 1992	Oklahoma City	Twarda (hala)	Lori McNeil	7:5, 3:6, 7:6(10)
Finalistka	18.	19 kwietnia 1992	Houston	Ceglana	Monica Seles	4:6, 3:6
Zwyciężczyni	12.	21 lutego 1993	Oklahoma City	Twarda (hala)	Patty Fendick	6:2, 6:2
Finalistka	19.	13 czerwca 1993	Birmingham	Trawiasta	Lori McNeil	4:6, 6:2, 3:6
Finalistka	20.	1 sierpnia 1993	Stratton Mountain	Twarda	Conchita Martínez	3:6, 2:6
Zwyciężczyni	13.	24 października 1993	Budapeszt	Dywanowa (hala)	Sabine Appelmans	7:5, 6:2
Finalistka	21.	7 listopada 1993	Oakland	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	2:6, 6:7(1)
Finalistka	22.	12 czerwca 1994	Birmingham	Trawiasta	Lori McNeil	2:6, 2:6
Zwyciężczyni	14.	18 czerwca 1995	Birmingham	Trawiasta	Lori McNeil	6:3, 6:3

Gra podwójna 46 (20–26)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	10 sierpnia 1986	Montreal	Twarda	Gabriela Sabatini	Pam Shriver Helena Suková	7:6(2), 5:7, 6:4
Finalistka	1.	19 października 1986	Filderstadt	Twarda (hala)	Gabriela Sabatini	Martina Navrátilová Pam Shriver	6:7(5), 4:6
Zwyciężczyni	2.	2 listopada 1986	Indianapolis	Twarda	Lori McNeil	Candy Reynolds Anne Smith	4:5 krecz
Finalistka	2.	24 stycznia 1987	Australian Open	Trawiasta	Lori McNeil	Martina Navrátilová Pam Shriver	1:6, 0:6
Finalistka	3.	15 lutego 1987	San Francisco	Dywanowa (hala)	Gabriela Sabatini	Hana Mandlíková Wendy Turnbull	4:6, 6:7(4)
Finalistka	4.	29 marca 1987	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Lori McNeil	Elise Burgin Pam Shriver	1:6, 6:3, 4:6
Finalistka	5.	12 kwietnia 1987	Hilton Head	Ceglana	Lori McNeil	Mercedes Paz Eva Pfaff	6:7(6), 5:7
Finalistka	6.	26 kwietnia 1987	Houston	Dywanowa (hala)	Lori McNeil	Kathy Jordan Martina Navrátilová	2:6, 4:6
Finalistka	7.	16 sierpnia 1987	Los Angeles	Twarda	Lori McNeil	Martina Navrátilová Pam Shriver	3:6, 4:6
Zwyciężczyni	3.	23 sierpnia 1987	Toronto	Twarda	Lori McNeil	Claudia Kohde-Kilsch Helena Suková	6:1, 6:2
Zwyciężczyni	4.	4 października 1987	Nowy Orlean	Dywanowa (hala)	Lori McNeil	Mareen Louie-Harper Heather Ludloff	6:3, 6:3
Finalistka	8.	18 października 1987	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Lori McNeil	Martina Navrátilová Pam Shriver	1:6, 2:6
Finalistka	9.	15 listopada 1987	Chicago	Dywanowa (hala)	Lori McNeil	Claudia Kohde-Kilsch Helena Suková	4:6, 3:6
Finalistka	10.	14 lutego 1988	Dallas	Twarda	Gigi Fernández	Lori McNeil Eva Pfaff	6:2, 4:6, 5:7
Zwyciężczyni	5.	13 marca 1988	Boca Raton	Twarda	Katrina Adams	Claudia Kohde-Kilsch Helena Suková	4:6, 7:5, 6:4
Finalistka	11.	27 marca 1988	Miami	Twarda	Gigi Fernández	Steffi Graf Gabriela Sabatini	6:7(6), 2:6
Zwyciężczyni	6.	17 kwietnia 1988	Amelia Island	Ceglana	Eva Pfaff	Katrina Adams Penny Barg	4:6, 6:2, 7:6(5)
Zwyciężczyni	7.	24 kwietnia 1988	Houston	Ceglana	Katrina Adams	Lori McNeil Martina Navrátilová	6:7(4), 6:2, 6:4
Finalistka	12.	21 sierpnia 1988	Montreal	Twarda	Pam Shriver	Jana Novotná Helena Suková	6:7(2), 6:7(6)
Zwyciężczyni	8.	30 września 1988	Igrzyska Olimpijskie, Seul	Twarda	Pam Shriver	Jana Novotná Helena Suková	4:6, 6:2, 10:8
Finalistka	13.	30 października 1988	Indianapolis	Twarda	Katrina Adams	Łarysa Sawczenko Natalla Zwierawa	2:6, 1:6
Zwyciężczyni	9.	27 listopada 1988	Tokio, WTA Doubles	Dywanowa (hala)	Katrina Adams	Gigi Fernández Robin White	7:5, 7:5
Zwyciężczyni	10.	5 lutego 1989	Tokio	Dywanowa (hala)	Katrina Adams	Mary Joe Fernández Claudia Kohde-Kilsch	6:3, 3:6, 7:6(5)
Zwyciężczyni	11.	30 kwietnia 1989	Houston	Ceglana	Katrina Adams	Gigi Fernández Lori McNeil	6:3, 6:4
Zwyciężczyni	12.	25 czerwca 1989	Eastbourne	Trawiasta	Katrina Adams	Jana Novotná Helena Suková	6:3, krecz
Zwyciężczyni	13.	25 lutego 1990	Waszyngton	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Ann Henricksson Dianne Van Rensburg	6:0, 6:3
Finalistka	14.	24 czerwca 1990	Eastbourne	Trawiasta	Patty Fendick	Łarysa Sawczenko-Neiland Natalla Zwierawa	6:7(5), 6:4, 5:7
Zwyciężczyni	14.	12 sierpnia 1990	San Diego	Twarda	Patty Fendick	Elise Burgin Rosalyn Fairbank	6:4, 7:6(5)
Zwyciężczyni	15.	21 października 1990	Filderstadt	Dywanowa (hala)	Mary Joe Fernández	Mercedes Paz Arantxa Sánchez Vicario	7:5, 6:3
Zwyciężczyni	16.	24 marca 1991	Miami	Twarda	Mary Joe Fernández	Gigi Fernández Jana Novotná	7:5, 6:2
Finalistka	15.	13 października 1991	Zurych	Dywanowa (hala)	Lori McNeil	Jana Novotná Andrea Strnadová	4:6, 3:6
Finalistka	16.	27 października 1991	Brighton	Dywanowa (hala)	Lori McNeil	Pam Shriver Natalla Zwierawa	1:6, 2:6
Finalistka	17.	17 listopada 1991	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Mary Joe Fernández	Łarysa Neiland Jana Novotná	2:6, 4:6}
Finalistka	18.	12 stycznia 1992	Sydney	Twarda	Mary Joe Fernández	Arantxa Sánchez Vicario Helena Suková	6:7(4), 7:6(4), 2:6
Finalistka	19.	26 stycznia 1992	Australian Open	Twarda	Mary Joe Fernández	Arantxa Sánchez Vicario Helena Suková	4:6, 6:7(3)
Finalistka	20.	16 lutego 1992	Chicago	Dywanowa (hala)	Katrina Adams	Martina Navrátilová Pam Shriver	2:6, 4:6
Finalistka	21.	12 kwietnia 1992	Amelia Island	Ceglana	Jana Novotná	Arantxa Sánchez Vicario Natalla Zwierawa	1:6, 0:6
Finalistka	22.	21 czerwca 1992	Eastbourne	Trawiasta	Mary Joe Fernández	Łarysa Neiland Jana Novotná	0:6, 3:6
Finalistka	23.	16 sierpnia 1992	Los Angeles	Twarda	Pam Shriver	Arantxa Sánchez Vicario Helena Suková	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	17.	14 lutego 1993	Chicago	Dywanowa (hala)	Katrina Adams	Amy Frazier Kimberly Po	7:6(3), 6:3
Zwyciężczyni	18.	21 lutego 1993	Oklahoma City	Twarda (hala)	Patty Fendick	Katrina Adams Manon Bollegraf	6:3, 6:2
Finalistka	24.	9 maja 1993	Rzym	Ceglana	Mary Joe Fernández	Jana Novotná Arantxa Sánchez Vicario	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	19.	10 października 1993	Zurych	Dywanowa (hala)	Martina Navrátilová	Gigi Fernández Natalla Zwierawa	6:3, 5:7, 6:3
Finalistka	25.	27 marca 1994	Houston	Ceglana	Katrina Adams	Manon Bollegraf Martina Navrátilová	4:6, 2:6
Zwyciężczyni	20.	12 czerwca 1994	Birmingham	Trawiasta	Łarysa Neiland	Catherine Barclay Kerry-Anne Guse	6:4, 6:4
Finalistka	26.	5 listopada 1995	Oakland	Dywanowa (hala)	Katrina Adams	Lori McNeil Helena Suková	6:3, 4:6, 3:6

Gra mieszana 6 (3–3)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwyciężczyni	1.	25 stycznia 1987	Australian Open	Trawiasta	Sherwood Stewart	Anne Hobbs Andrew Castle	3:6, 7:6(5), 6:3
Zwyciężczyni	2.	3 lipca 1988	Wimbledon	Trawiasta	Sherwood Stewart	Gretchen Magers Kelly Jones	6:1, 7:6(3)
Finalistka	1.	28 stycznia 1989	Australian Open	Twarda	Sherwood Stewart	Jana Novotná Jim Pugh	3:6, 4:6
Finalistka	2.	27 stycznia 1990	Australian Open	Twarda	Rick Leach	Natalla Zwierawa Jim Pugh	6:4, 2:6, 3:6
Zwyciężczyni	3.	8 lipca 1990	Wimbledon	Trawiasta	Rick Leach	Elizabeth Smylie John Fitzgerald	7:5, 6:2
Finalistka	4.	30 stycznia 1993	Australian Open	Twarda	Rick Leach	Arantxa Sánchez Vicario Todd Woodbridge	5:7, 4:6

Występy w Turnieju Mistrzyń[edytuj | edytuj kod]

W grze pojedynczej[edytuj | edytuj kod]

Rok	Rezultat	Rywalka	Wynik
1983	I runda	Chris Evert	3:6, 0:6
1984	I runda	Carling Bassett	4:6, 4:6
1985	Ćwierćfinał	Hana Mandlíková	3:6, 4:6
1986 (marzec)	I runda	Hana Mandlíková	6:2, 3:6, 2:6
1986 (listopad)	I runda	Claudia Kohde-Kilsch	3:6, 5:7
1987	I runda	Steffi Graf	0:6, 3:6
1988	I runda	Helena Suková	6:2, 3:6, 3:6
1989	Ćwierćfinał	Gabriela Sabatini	3:6, 7:5, 3:6
1990	I runda	Conchita Martínez	3:6, 0:6
1991	I runda	Arantxa Sánchez Vicario	6:4, 1:6, 0:6
1992	I runda	Arantxa Sánchez Vicario	6:7, 1:6
1993	I runda	Jana Novotná	4:6, 7:6(5), 3:6

W grze podwójnej[edytuj | edytuj kod]

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
1987	Ćwierćfinał	Lori McNeil	Elise Burgin Rosalyn Fairbank	6:2, 2:6, 1:6
1989	Ćwierćfinał	Katrina Adams	Elizabeth Smylie Wendy Turnbull	3:6, 6:7
1991	Półfinał	Mary Joe Fernández	Gigi Fernández Jana Novotná	3:6, 6:3, 1:6
1992	Ćwierćfinał	Mary Joe Fernández	Martina Navrátilová Pam Shriver	1:6, 4:6
1995	Ćwierćfinał	Katrina Adams	Gigi Fernández Natalla Zwierawa	6:7(4), 1:6

Występy w turnieju WTA Doubles Championships[edytuj | edytuj kod]

Rok	Rezultat	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
1988	Zwycięstwo	Katrina Adams	Gigi Fernández Robin White	7:5, 7:5
1995	Półfinał	Katrina Adams	Meredith McGrath Łarysa Neiland	5:7, 1:6
1996	Ćwierćfinał	Kathy Rinaldi-Stunkel	Katrina Adams Mariaan de Swardt	2:6, 4:6

Występy w igrzyskach olimpijskich[edytuj | edytuj kod]

Gra pojedyncza[edytuj | edytuj kod]

Runda	Przeciwniczka	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Seulu 1988, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone [8]
I runda	wolny los
II runda	Meksyk: Claudia Hernández	6:1, 6:4
III runda	Austria: Barbara Paulus	7:5, 6:2
Ćwierćfinał	Stany Zjednoczone: Pam Shriver [4]	6:2, 6:3
Półfinał	RFN: Steffi Graf [1]	2:6, 0:6
O brązowy medal	Bułgaria: Manuela Maleewa [7]	nierozgrywany
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie 1992, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone [12] (WC)
I runda	Południowa Afryka: Amanda Coetzer	5:7, 1:6

Gra podwójna[edytuj | edytuj kod]

Runda	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Seulu 1988, reprezentując państwo  Stany Zjednoczone
I runda	Pam Shriver [1]	wolny los
Ćwierćfinał		Francja Isabelle Demongeot / Nathalie Tauziat	7:5, 6:2
Półfinał		Australia Elizabeth Smylie / Wendy Turnbull	7:6(5), 6:4
O złoty medal		Czechosłowacja Jana Novotná / Helena Suková [3]	4:6, 6:2, 10:8

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie WTA [online], Women’s Tennis Association [dostęp 2017-08-05]  (ang.).
• Profil na stronie ITF [online], International Tennis Federation [dostęp 2017-08-05]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King [online], Billie Jean King Cup [dostęp 2017-08-05]  (ang.).