عدالت زیست‌محیطی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

عکسی در راستای عدالت زیست‌محیطی

عدالت زیست‌محیطی یک جنبش اجتماعی برای رسیدگی به تاثیرپذیری ناعادلانه جوامع فقیر و به حاشیه رانده از آسیب‌های مرتبط با استخراج منابع، زباله‌های خطرناک و سایر کاربری‌های زمین است.[۱] این جنبش صدها مطالعه که این الگوی ناعادلانه قرارگیری در معرض آسیب‌های زیست‌محیطی را نشان دهد[۲] و همچنین مجموعه وسیعی از مکتوبات بین‌رشته‌ای علوم اجتماعی که شامل نظریه‌های محیط‌زیست و عدالت، قوانین و سیاست زیست‌محیطی، پایایی، و بوم‌شناسی سیاسی است را تولید کرده‌است.[۱] جنبش عدالت زیست‌محیطی در دهه ۱۹۸۰ در ایالات متحده آغاز شد و به شدت تحت تأثیر جنبش حقوق مدنی آمریکا قرار داشت.

مفهوم اولیه عدالت زیست‌محیطی در دهه ۱۹۸۰ بر آسیب‌های وارده به گروه‌های نژادی به حاشیه رانده شده در کشورهای ثروتمندی مانند ایالات متحده متمرکز بود و به عنوان نژادپرستی زیست‌محیطی در نظر گرفته شد. این جنبش بعداً گسترش یافت تا جنسیت، تبعیض بین‌المللی محیطی و نابرابری در گروه‌های محروم را به‌طور کامل در نظر بگیرد. از آنجایی که جنبش در کشورهای توسعه یافته و ثروتمند به موفقیت‌هایی دست یافت، بار زیست‌محیطی به جنوب جهانی منتقل شد؛ بنابراین جنبش عدالت زیست‌محیطی جهانی تر شده‌است و برخی از اهداف آن اکنون توسط سازمان ملل بیان شده‌است.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Schlosberg, David. (2007) Defining Environmental Justice: Theories, Movements, and Nature. Oxford University Press.
  2. Malin, Stephanie (June 25, 2019). "Environmental justice and natural resource extraction: intersections of power, equity and access". Environmental Sociology. 5 (2): 109–116. doi:10.1080/23251042.2019.1608420 – via Taylor and Francis.

پیوند به بیرون[ویرایش]