غفار حسینی - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

غفّار حسینی
زادهٔ	۱۳ فروردین ۱۳۱۳ الیگودرز
درگذشت	۲۰ آبان ۱۳۷۵ در منزل مسکونی خود
آرامگاه	روستای فرج آباد الیگودرز
محل زندگی	تهران، لندن، پاریس
ملیت	ایرانی
پیشه	استاد دانشگاه
کارهای برجسته	از فعالان کانون نویسندگان
همسر(ها)	فرنگیس فروتن
فرزندان	مانلی، مزدک

غفّار حسینی شاعر، مترجم، استاد دانشگاه و از فعالان کانون نویسندگان ایران و یکی دیگر از قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای است که در ۲۰ آبان ۱۳۷۵ در منزل مسکونی خود در تهران به قتل رسید.

زندگی[ویرایش]

وی در ۱۳ فروردین ۱۳۱۳ در الیگودرز زاده شد. در تهران، کارشناسی ادبیات انگلیسی خواند و سپس در رشتهٔ جامعه‌شناسی به درجهٔ کارشناسی ارشد و دکترا دست یافت. در دوران ریاست بهرام بیضایی در دپارتمان تئاتر دانشکدهٔ هنرهای زیبا، مدتی استاد رشتهٔ جامعه‌شناسی هنر بود. پس از مدتی، به لندن و از آنجا به پاریس مهاجرت کرد.^[۱]

غفار حسینی قبل از ماجرای اتوبوس ارمنستان در جلسه جمع مشورتی کانون نویسندگان برای سفر به ارمنستان با اتوبوس، ضمن خودداری از پذیرش دعوت برای حضور در این سفر به دیگر اعضا به صراحت هشدار داده بود که «همه‌تان را می‌اندازند به ته دره».^[۲] فرج سرکوهی بعدها در نامه‌ای به پیام امروز نوشته‌است: «خبر را آقای هاشمی (مهرداد عالیخانی)، در یک جلسه بازجویی به من داد و گفت «غفار را هم حذف کردیم.» شبی را به یاد آوردم که غفار در جلسهٔ مشورتی کانون نویسندگان گزارش داد که او را در یکی از هتل‌های تهران، تحت فشار قرار داده‌اند و تهدید به مرگ کرده‌اند.»

آثار[ویرایش]

• خون سفید شمشیر (مجموعه شعر)
• تاریخ ترکان آسیای میانه اثر واسیلی بارتلد
• هنر و جامعه اثر رژه باستید
• جامعه‌شناسی رمان اثر گلدمن

پانویس[ویرایش]

• کمیته دفاع از حقوق بشر در ایران - سوئد