Grand Prix-wegrace van Argentinië 1962

Grand Prix-wegrace van Argentinië 1962
Autódromo Oscar Alfredo Gálvez
Officiële naam	GP d'Argentina
Land	Argentinië
Datum	14 oktober 1962
Organisator	FIM
500 cc
Snelste ronde	Benedicto Caldarella
Eerste	Benedicto Caldarella
Tweede	Juan Carlos Salatino
Derde	Eduardo Salatino
250 cc
Snelste ronde	Arthur Wheeler
Eerste	Arthur Wheeler
Tweede	[1] Umberto Masetti
Derde	Raúl Kaiser
125 cc
Snelste ronde	Hugh Anderson
Eerste	Hugh Anderson
Tweede	Raúl Kissling
Derde	Mitsuo Itoh
50 cc
Snelste ronde	Onbekend
Eerste	Hugh Anderson
Tweede	Ernst Degner
Derde	Hans Georg Anscheidt

De Grand Prix-wegrace van Argentinië 1962 was de elfde en laatste race van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1962. De races werden verreden op 14 oktober op het Autódromo Oscar Alfredo Gálvez in Buenos Aires. Aan de start kwamen de 50cc-klasse, de 125cc-klasse, de 250cc-klasse en de 500cc-klasse. Alleen in de 50cc-klasse was de wereldtitel nog niet beslist.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Nadat de Argentijnse Grand Prix in het seizoen 1961 al mager bezet was geweest, was het nu nog erger omdat naast MV Agusta ook Honda er geen belang meer bij had. Omdat de 50cc-titel nog open was namen alleen de fabrieksteams van Suzuki en Kreidler de moeite om naar Argentinië af te reizen. Dat gaf de Zuid-Amerikanen wel de kans om punten te scoren.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Slechts twee Europeanen waren afgereisd om aan de 500cc-race deel te nemen. Arthur Wheeler, die met zijn verouderde Moto Guzzi Monocilindrica 500 kansen zag, en Bert Schneider, in een poging de derde plaats in de WK-stand te heroveren op Phil Read. Beiden vielen echter uit. De Argentijn Benedicto Caldarella (Matchless) won voor zijn landgenoten Juan Carlos- en Eduardo Salatino.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken] Pos Coureur Merk Tijd Pnt 1 Benedicto Caldarella Matchless 1:11"14'6 8 2 Juan Carlos Salatino Norton + 0'2 6 3 Eduardo Salatino Norton +1"09'2 4 4 Pablo Gamberini Matchless + 5 ronden 3 5 Amleto Pomesano Norton + 7 ronden 2 6 Manuel Soler Norton + 7 ronden 1 Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken] Coureur Merk Oorzaak Jorge Kissling Matchless Juan Carlos Perkins Norton Bert Schneider Norton Arthur Wheeler Moto Guzzi Horacio Costa Matchless Raúl Villaveiran Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken] Coureur Merk Oorzaak Jack Ahearn Norton Privérijder[2] Jack Findlay Norton Privérijder[2] Mike Duff Matchless Privérijder[2] Gyula Marsovszky Norton Privérijder[2] Roland Föll Matchless Privérijder[2] František Šťastný Jawa Anssi Resko Matchless Privérijder[2] Alan Shepherd Matchless Privérijder[2] Alistair King Matchless Privérijder[2] Billie Nelson Norton Privérijder[2] Brian Setchell Norton Privérijder[2] Dan Shorey Matchless Privérijder[2] Derek Minter Norton Privérijder[2] Ellis Boyce Norton Privérijder[2] Fred Stevens Norton Privérijder[2] Mike Hailwood MV Agusta Teambeleid[3] Phil Read Norton Privérijder[2] Ray Spence Norton Privérijder[2] Ron Langston Norton Privérijder[2] Roy Ingram Norton Privérijder[2] Tony Godfrey Norton Privérijder[2] Remo Venturi MV Agusta Teambeleid[3] Silvio Grassetti Bianchi Hugh Anderson Norton Privérijder[2] Gary Hocking MV Agusta Gestopt[4] Harald Karlsson Norton Privérijder[2] Sven-Olof Gunnarsson Norton Privérijder[2] Paddy Driver Norton Privérijder[2]

Top tien eindstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Pnt
1	Mike Hailwood	MV Agusta	40
2	Alan Shepherd	Matchless	29
3	Phil Read	Norton	11
4	Bert Schneider	Norton	10
5	Gary Hocking	MV Agusta	8
	Benedicto Caldarella	Matchless
7	Tony Godfrey	Norton	7
	Paddy Driver	Norton
	František Šťastný	Jawa
10	Ellis Boyce	Norton	6
	Derek Minter	Norton
	Remo Venturi	MV Agusta
	Sven-Olof Gunnarsson	Norton
	Juan Carlos Salatino	Norton

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Het ontbreken van de topteams gaf Arthur Wheeler de kans om de tweede Grand Prix van zijn lange carrière te winnen. Hij brak daarbij ook een record: met 46 jaar en 70 dagen was hij nu de oudste GP-winnaar. Hij deed het met een zeer verouderde Moto Guzzi 250 Bialbero, die al zeven jaar niet meer gemaakt werd. 2,4 seconde achter Wheeler finishte Umberto Masetti, die naar Chili was geëmigreerd en van Moto Morini het verzoek kreeg om een Moto Morini 250 Bialbero in te zetten. Derde werd Raúl Kaiser met een NSU Sportmax op een ronde achterstand.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken] Pos Coureur Merk Tijd Pnt 1 Arthur Wheeler Moto Guzzi 56'"2'8 8 2 [1] Umberto Masetti Morini + 2'4 6 3 Raúl Kaiser NSU + 1 ronde 4 4 Jorge Terengo Ducati + 4 ronden 3 5 Carlos Marfetan Parilla + 5 ronden 6 Enrique Dietrich Aermacchi + 12 ronden

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken] Coureur Merk Oorzaak Tom Phillis (†) Honda Overleden[5] Luigi Taveri Honda Teambeleid[6] Bob McIntyre (†) Honda Overleden[7] Derek Minter Honda Teambeleid[6] Tommy Robb Honda Teambeleid[6] Tarquinio Provini Morini Kenjiro Tanaka Honda Teambeleid[6] Moto Kitano Honda Teambeleid[6] Jim Redman Honda Teambeleid[6]

Onbekend[8][bewerken | brontekst bewerken] Coureur Merk Marcel Toussaint Benelli Pierrot Vervroegen Aermacchi Frank Perris Suzuki Werner Musiol MZ Günter Beer Adler Hans-Otto Butenuth NSU Michael Schneider NSU Benjamin Savoye Mondial Jean-Pierre Beltoise Morini Alan Shepherd Aermacchi Bill Smith Bianchi Campbell Donaghy Ducati Dan Shorey Bultaco Mike Hailwood Benelli / MZ Stuart Graham Aermacchi Alberto Pagani Aermacchi / Honda Gilberto Milani Aermacchi Paolo Campanelli Benelli Cas Swart Honda Nikolaj Sevast'ânov CKEB

Top tien eindstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Pnt
1	Jim Redman	Honda	48 (66)
2	Bob McIntyre (†)	Honda	32
3	Arthur Wheeler	Moto Guzzi	19
4	Tom Phillis (†)	Honda	12
5	Tarquinio Provini	Morini	10
6	Derek Minter	Honda	8
	Tommy Robb	Honda
8	Luigi Taveri	Honda	8
9	Alberto Pagani	Aermacchi / Honda	8
10	Dan Shorey	Bultaco	8

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken] Pos Coureur Merk Tijd Pnt 1 Hugh Anderson Suzuki 56"25'2 8 2 Raúl Kissling DKW + 1"11'6 6 3 Mitsuo Itoh Suzuki + 1 ronde 4 4 Limburg Moreira Bultaco + 3 ronden 3 5 Marzillo Chizzini Bultaco + 3 ronden 2 6 Pedro Rosenthal Tohatsu + 4 ronden 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken] Coureur Merk Oorzaak Tom Phillis (†) Honda Overleden[5] Luigi Taveri Honda Teambeleid[6] Bob McIntyre (†) Honda Overleden[7] Derek Minter Honda Teambeleid[6] Tommy Robb Honda Teambeleid[6] Alberto Pagani Honda Teambeleid[6] Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[9] Sadao Shimazaki Honda Teambeleid[6] Teisuke Tanaka Honda Teambeleid[6] Jim Redman Honda Teambeleid[6]

Onbekend[8][bewerken | brontekst bewerken] Coureur Merk Jorge Kissling Bultaco Frank Perris Suzuki Stanislav Malina ČZ Hans Fischer MZ Klaus Enderlein MZ Werner Musiol MZ Ernst Degner Suzuki Jukka Petäjä MZ Alan Shepherd MZ Alistair King Bultaco Mike Hailwood EMC Rex Avery EMC John Grace Bultaco Francesco Villa Mondial Giuseppe Visenzi Ducati Paddy Driver EMC

Top tien eindstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Pnt
1	Luigi Taveri	Honda	48 (67)
2	Jim Redman	Honda	38 (47)
3	Tommy Robb	Honda	30 (33)
4	Kunimitsu Takahashi	Honda	16
5	Mike Hailwood	EMC	12
6	Teisuke Tanaka	Honda	11
7	Hugh Anderson	Suzuki	11
8	Hans Fischer	MZ	7
9	Raúl Kissling	DKW	6
10	Paddy Driver	EMC	6

50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

De opdracht voor het team van Suzuki was duidelijk: Ernst Degner moest één punt meer scoren dan Hans Georg Anscheidt. Daarmee zou hij qua punten op gelijke hoogte komen, maar met meer overwinningen. Dat lukte met moeite. Anderson kreeg de voorloper van de nieuwe Suzuki RM 63, die inderdaad sneller was dan de RM 62. Anderson reed ruim aan de leiding, maar toen bleek dat Degner niet voorbij Anscheidt kon komen kreeg Anderson opdracht om zich terug te laten zakken en Degner in zijn slipstream mee te slepen.

Uitslag 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken] Pos Coureur Merk Tijd Pnt 1 Hugh Anderson Suzuki 8 2 Ernst Degner Suzuki 6 3 Hans Georg Anscheidt Kreidler 4 4 Mitsuo Itoh Suzuki 3 5 Jan Huberts Kreidler 2 6 Günter Beer Kreidler 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken] Coureur Merk Oorzaak Luigi Taveri Honda Teambeleid[6] Tommy Robb Honda Teambeleid[6] Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[9] Teisuke Tanaka Honda Teambeleid[6] Onbekend[8][bewerken | brontekst bewerken] Coureur Merk Wolfgang Gedlich Kreidler José Maria Busquets Derbi Dan Shorey Kreidler Isao Morishita Suzuki Michio Ichino Suzuki Seichi Suzuki Suzuki

Top tien eindstand 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos	Coureur	Merk	Pnt
1	Ernst Degner	Suzuki	41
2	Hans Georg Anscheidt	Kreidler	36 (43)
3	Luigi Taveri	Honda	29 (33)
4	Jan Huberts	Kreidler	29
5	Mitsuo Itoh	Suzuki	23 (24)
6	Tommy Robb	Honda	17
7	Hugh Anderson	Suzuki	16
8	Seichi Suzuki	Suzuki	10
9	Kunimitsu Takahashi	Honda	7
10	José Maria Busquets	Derbi	6

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

Arthur Wheeler[bewerken | brontekst bewerken]

Op 47-jarige leeftijd won Arthur Wheeler pas zijn tweede Grand Prix (de eerste was de 250cc-GP des Nations van 1954). Hij beëindigde zijn WK-carrière, maar bleef nog heel lang aan motorsportwedstrijden deelnemen, eerst in de zijspantrial en later in klassieke races. In 1989 werd hij nog tiende in de Classic Lightweight Race van de Manx Grand Prix. Hij was toen 73 jaar oud en reed nog steeds Moto Guzzi.