Grand Prix-wegrace van de DDR 1962

Vlag van Duitse Democratische Republiek Grand Prix-wegrace van de DDR 1962
Land Vlag van Duitse Democratische Republiek Duitse Democratische Republiek
Datum 19 augustus 1962
Organisator FIM/ADMV
500 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd
Derde Vlag van Oostenrijk Bert Schneider
350 cc
Snelste ronde Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb
250 cc
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Eerste Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol
125 cc
Snelste ronde Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Eerste Vlag van Zwitserland Luigi Taveri
Tweede Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman
Derde Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer
50 cc
Snelste ronde Vlag van Nederland Jan Huberts
Eerste Vlag van Nederland Jan Huberts
Tweede Vlag van Japan Mitsuo Itoh
Derde Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson

De Grand Prix-wegrace van de DDR 1962 was de achtste Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace in het seizoen 1962. De races werden verreden op 19 augustus 1962 op de Sachsenring in Hohenstein-Ernstthal. Alle soloklassen kwamen aan de start, maar de wereldtitels in de 125cc-klasse en de 250cc-klasse waren al beslist.

Algemeen[bewerken | brontekst bewerken]

Voor de 500cc-klasse was dit de honderdste WK-race (de eerste was de Senior TT van 1949). De Grand Prix moest het doen zonder de voormalig DDR-ster Ernst Degner, die met hulp van Suzuki uit de DDR was gevlucht en niet meer terug kon komen. Jim Redman kwam als wereldkampioen 250 cc naar de DDR; hij was definitief wereldkampioen geworden op woensdag 15 augustus toen zijn enige concurrent Bob McIntyre in het ziekenhuis van Chester overleed. Voor het eerst verschenen er motorfietsen uit de Sovjet-Unie aan de start in het WK. Nikolaj Sevast'ânov scoorde met de CKEB-viercilinders punten in de 250- en de 350cc-klasse.

500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

De 500cc-race werd een eenvoudige prooi voor Mike Hailwood. Het was zijn vierde overwinning op rij, maar Alan Shepherd werd voor de derde keer tweede, waardoor hij zijn tweede positie in de WK-stand verstevigde. Bert Schneider werd derde en klom daardoor ook naar de derde plaats in de WK-stand ten koste van de gestopte Gary Hocking en Phil Read, die niet deelnam.

Uitslag 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 51"00'7 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless +1"37'3 6
3 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton +2"09'4 4
4 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa +2"09'9 3
5 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton +2"10'7 2
6 Vlag van Zwitserland Roland Föll Matchless +3"04'9 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton +3"24'1
8 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff Matchless +1 ronde
9 Vlag van Nederland William Van Leeuwen Norton +1 ronde
10 Vlag van Hongarije György Kurucz Norton +1 ronde
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Vernon Cottle Norton +1 ronde
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Graham Smith Norton + 2 ronden
13 Vlag van Zweden Bosse Granath Norton + 2 ronden
14 Vlag van Oostenrijk Alfred Worel BSA + 4 ronden

Niet gefinisht[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Edy Lenz Norton
Vlag van Oostenrijk Ladi Richter Norton
Vlag van Australië Dennis Fry Norton
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Australië Jack Findlay Norton
Vlag van Zwitserland Werner Spinnler Norton
Vlag van Denemarken Vagn Stevnhoved Norton
Vlag van Frankrijk Albert Montagne Norton
Vlag van Frankrijk Jacques Insermini Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Coulter Norton
Vlag van Nederland Joop Vogelzang Norton
Vlag van Nederland Martinus van Son Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland John Gabites Norton

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Argentinië Amleto Pomesano Norton
Vlag van Argentinië Benedicto Caldarella Matchless
Vlag van Argentinië Eduardo Salatino Norton
Vlag van Argentinië Manuel Soler Norton
Vlag van Argentinië Juan Carlos Salatino Norton
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton
Vlag van Chili Pablo Gamberini Matchless
Vlag van Finland Anssi Resko Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Billie Nelson Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Brian Setchell Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Spence Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Langston Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Norton
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta Gestopt[1]
Vlag van Zweden Harald Karlsson Norton
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton

Top tien tussenstand 500cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 32
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Matchless 21
3 Vlag van Oostenrijk Bert Schneider Norton 9
4 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Godfrey Norton 7
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ellis Boyce Norton 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Fred Stevens Norton 5
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver Norton

350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Met zijn derde overwinning in de 350cc-klasse liep Jim Redman weer verder weg van Mike Hailwood, die tweede werd. Tommy Robb reed (als vervanger van Bob McIntyre) pas zijn tweede 350cc-race, maar stond opnieuw op het podium. Nikolaj Sevast'ânov werd met de Russische CKEB S-360 zesde.

Uitslag 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 49"45'7 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta +46'6 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda +1"09'0 4
4 Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa +1"09'4 3
5 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS 2
6 Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre (†) Honda Overleden[3]
Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta Gestopt[1]

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Australië Jack Findlay Norton
Vlag van Zwitserland Gyula Marsovszky Norton
Vlag van Zwitserland Roland Föll AJS
Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa
Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth Norton
Vlag van Finland Taneli Lepo AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King AJS
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Read Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Bryans Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton
Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi
Vlag van Japan Moto Kitano Honda
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson AJS
Vlag van Zweden Sven-Olof Gunnarsson Norton

Top tien tussenstand 350cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 24
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MV Agusta 20
3 Vlag van Tsjechië František Šťastný Jawa 13
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 8
5 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Gary Hocking MV Agusta 6
6 Vlag van Canada 1957-1965 Mike Duff AJS 5
Vlag van Tsjechië Gustav Havel Jawa
8 Vlag van Italië Silvio Grassetti Bianchi 4
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Roy Ingram Norton 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd AJS

250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Mike Hailwood kreeg voor de gelegenheid een fabrieks-MZ RE 250 en dat werkte opmerkelijk goed: hij finishte slechts 0,3 seconde achter winnaar Jim Redman (Honda RC 163) en ruim een minuut voor de officiële MZ-fabrieksrijder Werner Musiol. Nikolaj Sevast'ânov werd met de Russische CKEB S-259 vijfde.

Uitslag 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 46"21'8 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood MZ +0'3 6
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ +1"38'7 4
4 Vlag van Japan Moto Kitano Honda +1 ronde 3
5 Vlag van Sovjet-Unie Nikolaj Sevast'ânov CKEB 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Bultaco 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre (†) Honda Overleden[3]

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Argentinië Enrique Dietrich Aermacchi
Vlag van Argentinië Jorge Terengo Ducati
Vlag van Argentinië Raúl Kaiser NSU
Vlag van België Marcel Toussaint Benelli
Vlag van België Pierrot Vervroegen Aermacchi
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Duitsland Günter Beer Adler
Vlag van Duitsland Hans-Otto Butenuth NSU
Vlag van Duitsland Michael Schneider NSU
Vlag van Frankrijk Benjamin Savoye Mondial
Vlag van Frankrijk Jean-Pierre Beltoise Morini
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Smith Bianchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Campbell Donaghy Ducati
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Stuart Graham Aermacchi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Italië Alberto Pagani Aermacchi
Vlag van Italië Gilberto Milani Aermacchi
Vlag van Italië Paolo Campanelli Benelli
Vlag van Italië Tarquinio Provini Morini
Vlag van Italië Umberto Masetti Morini
Vlag van Japan Kenjiro Tanaka Honda
Vlag van Nederland Cas Swart Honda
Vlag van Uruguay Carlos Marfetan Parilla

Top tien tussenstand 250cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman (wereldkampioen) Honda 46 (58)
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre (†) Honda 32
3 Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda 12
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi 11
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda 8
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Bultaco
9 Vlag van Duitsland Günter Beer Adler 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood Benelli / MZ

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Luigi Taveri was al wereldkampioen, maar dat belette hem niet een hevige strijd te leveren met teamgenoot Jim Redman. Ze finishten vrijwel tegelijk, maar dat deed ook Hans Fischer met zijn MZ RE 125. Hij kwam slechts 0,7 seconde tekort op Taveri.

Uitslag 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 43"58'3 8
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda + 0'3 6
3 Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ + 0'7 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda + 1"06'8 3
5 Vlag van Duitse Democratische Republiek Klaus Enderlein MZ + 1"11'8 2
6 Vlag van Duitse Democratische Republiek Werner Musiol MZ + 1"31'7 1

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda Overleden[2]
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki Politiek[5]
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre (†) Honda Overleden[3]
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[6]

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Argentinië Jorge Kissling Bultaco
Vlag van Argentinië Limburg Moreira Bultaco
Vlag van Argentinië Marzillo Chizzini Bultaco
Vlag van Argentinië Pedro Rosenthal Tohatsu
Vlag van Argentinië Raúl Kissling DKW
Vlag van Canada 1957-1965 Frank Perris Suzuki
Vlag van Tsjechië Stanislav Malina ČZ
Vlag van Finland Jukka Petäjä MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alan Shepherd MZ
Vlag van Verenigd Koninkrijk Alistair King Bultaco
Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Minter Honda
Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Gibraltar John Grace Bultaco
Vlag van Italië Alberto Pagani Honda
Vlag van Italië Francesco Villa Mondial
Vlag van Italië Giuseppe Visenzi Ducati
Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki
Vlag van Japan Sadao Shimazaki Honda
Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda
Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver EMC

Top tien tussenstand 125cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri (wereldkampioen) Honda 48 (55)
2 Vlag van Federatie van Rhodesië en Nyasaland Jim Redman Honda 34 (36)
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 29
4 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 16
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike Hailwood EMC 12
6 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 5
Vlag van Verenigd Koninkrijk Rex Avery EMC
Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Paddy Driver EMC
9 Vlag van Australië Tom Phillis (†) Honda 4
Vlag van Duitse Democratische Republiek Hans Fischer MZ

(Punten (tussen haakjes) zijn inclusief streepresultaten)

50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

WK-leider Ernst Degner kon niet deelnemen aan de Grand Prix in het land dat hij in 1961 ontvlucht was, maar nu zijn grootste tegenstander Hans Georg Anscheidt ook niet scoorde bleef de schade beperkt. Jan Huberts won de race met zijn Kreidler RS voor Mitsuo Itoh en Hugh Anderson (beiden met een Suzuki RM 62).

Uitslag 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler 21"36'1 8
2 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki +4'1 6
3 Vlag van Nieuw-Zeeland Hugh Anderson Suzuki +11'1 4
4 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda +11'3 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dan Shorey Kreidler 1
7 Vlag van Japan Kenjiro Tanaka Honda
8 Vlag van Duitse Democratische Republiek Walter Brehme MZ
9 Vlag van Duitse Democratische Republiek Erhard Krumpholz MZ

Niet deelgenomen[bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki Politiek[5]
Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda Gestopt[6]

Onbekend[4][bewerken | brontekst bewerken]

Coureur Merk
Vlag van Duitsland Günter Beer Kreidler
Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler
Vlag van Duitsland Wolfgang Gedlich Kreidler
Vlag van Spanje José Maria Busquets Derbi
Vlag van Japan Isao Morishita Suzuki
Vlag van Japan Michio Ichino Suzuki
Vlag van Japan Seichi Suzuki Suzuki
Vlag van Japan Teisuke Tanaka Honda

Top tien tussenstand 50cc-klasse[bewerken | brontekst bewerken]

Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland Ernst Degner Suzuki 32
2 Vlag van Duitsland Hans Georg Anscheidt Kreidler 26
3 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri Honda 24
4 Vlag van Nederland Jan Huberts Kreidler 23
5 Vlag van Japan Mitsuo Itoh Suzuki 15
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tommy Robb Honda 11
7 Vlag van Japan Seichi Suzuki Suzuki 10
8 Vlag van Japan Kunimitsu Takahashi Honda 7
9 Vlag van Spanje José Maria Busquets Derbi 6
Vlag van Duitsland Wolfgang Gedlich Kreidler
Vorige race:
Ulster Grand Prix 1962
FIM wereldkampioenschap wegrace
14e seizoen (1962)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace der Naties 1962

Vorige race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1961
Grand Prix-wegrace van de DDR Volgende race:
Grand Prix-wegrace van de DDR 1963