10 Gwardyjska Dywizja Pancerna – Wikipedia, wolna encyklopedia

10 Gwardyjska Dywizja Pancerna

10-я гвардейская танковая дивизия

Historia
Państwo	ZSRR →  Rosja
Organizacja
Dyslokacja	Altengrabow
Rodzaj sił zbrojnych	Wojska lądowe
Rodzaj wojsk	Wojska pancerne
Podległość	3 Armia[1]
Odznaczenia

10 Gwardyjska Uralsko-Lwowska Dywizja Pancerna (ros. 10-я гвардейская танковая Уральско-Львовская ордена Октябрьской Революции, Краснознамённая, орденов Суворова и Кутузова добровольческая дивизия имени Маршала Советского Союза Р. Я. Малиновского) – związek taktyczny Armii Radzieckiej przejęty przez Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej.

W końcowym okresie istnienia Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich dywizja stacjonowała na terenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W tym czasie wchodziła w skład 3 Armii^[1]. Dyslokowana do Rosji, w latach 2005–2006 skadrowana, BSU. Stacjonowała na terenie Moskiewskiego OW we Boguczarzeu^[2].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład w 1990^[3]:

• dowództwo i sztab – Altengrabow
• 61 Gwardyjski Swierdłowsko-Lwowski pułk czołgów;
• 62 Gwardyjski Permsko-Kelecki pułk czołgów;
• 63 Gwardyjski Czelabińsko-Petrukowski pułk czołgów;
• 284 Gwardyjski Uniecki pułk zmotoryzowany;
• 744 Gwardyjski Temopolski pułk artylerii samobieżnej;
• 359 Gwardyjski Lwowski pułk rakiet przeciwlotniczych;
• 112 batalion rozpoznawczy;
• 152 batalion łączności;
• 131 batalion inżynieryjno-saperski;
• 127 batalion obrony przeciwchemicznej;
• 1027 batalion zaopatrzenia;
• 60 batalion remontowy;
• 188 batalion medyczny.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.