7 Armia Pancerna (ZSRR) – Wikipedia, wolna encyklopedia

7 Armia Pancerna

7-я танковая краснознаменная армия

Historia
Państwo	ZSRR →  Białoruś
Sformowanie	1946
Rozformowanie	1993
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojska lądowe
Rodzaj wojsk	wojska pancerne
Podległość	Białoruski Okręg Wojskowy
Odznaczenia

7 Armia Pancerna odznaczona Orderem Czerwonego Sztandaru (ros. 7-я танковая краснознаменная армия) – związek operacyjny Armii Radzieckiej.

W 1957 7 Armia Zmechanizowana została przemianowana na 7 Armię Pancerną. Po rozpadzie ZSRR 7 Armia Pancerna weszła w skład Sił Zbrojnych Republiki Białorusi i została przeformowana w 65 Korpus Armijny.

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Wojenny

• 3 Gwardyjska Dywizja Pancerna;
• 34 Dywizja Czołgów Ciężkich;
• 39 Gwardyjska Dywizja Pancerna;
• 47 Gwardyjska Dywizja Pancerna;

Pod koniec lat 80. w skład Armii wchodziły^[1][2]

• 3 Gwardyjska Dywizja Pancerna^[a]
• 34 Dywizja Pancerna^[b]
• 37 Gwardyjska Dywizja Pancerna^[b]
• 43 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych;
• 76 Brygada Rakiet Operacyjno-Taktycznych;
• 29 Brygada Rakiet Przeciwlotniczych;
• 231 Brygada Artylerii
• 110 Brygada Zaopatrzenia
• 1152 pułk artylerii rakietowej
• 40 pułk łączności
• 279 eskadra BSR
• 60 pułk łączności;
• 7 batalion pontonowo-mostowy.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.