7 Gwardyjska Dywizja Pancerna – Wikipedia, wolna encyklopedia

7 Dywizja Pancerna
7-я танковая дивизия
Historia
Państwo

 ZSRR

Rozformowanie

1990

Organizacja
Dyslokacja

Röslau

Rodzaj sił zbrojnych

Wojska lądowe

Rodzaj wojsk

Wojska pancerne

Podległość

3 Armia[1]

7 Gwardyjska Kijowsko-Berlińska Dywizja Pancernazwiązek taktyczny Armii Radzieckiej.

W końcowym okresie istnienia Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich dywizja stacjonowała na terenie Niemieckiej Republiki Demokratycznej. W tym czasie wchodziła w skład 3 Armii[1]. Dyslokowana do Rosji i rozformowana w 1990[2].

Struktura organizacyjna[edytuj | edytuj kod]

Skład w 1990[3]:

  • dowództwo i sztab – Röslau
  • 55 Gwardyjski Wasilkowski pułk czołgów;
  • 56 Gwardyjski Wasilkowsko-Szepietowski pułk czołgów;
  • 79 Gwardyjski Bobrujski pułk czołgów;
  • 40 Berliński pułk zmotoryzowany;
  • 670 Gwardyjski Lwowski pułk artylerii samobieżnej;
  • 287 Gwardyjski Lwowski pułk rakiet przeciwlotniczych;
  • 4 batalion rozpoznawczy;
  • 146 batalion łączności;
  • 121 batalion inżynieryjno-saperski;
  • batalion obrony przeciwchemicznej;
  • 183 batalion zaopatrzenia;
  • 58 batalion remontowy;
  • 89 batalion medyczny

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Depczyński 2015 ↓, s. 355.
  2. Depczyński 2015 ↓, s. 383.
  3. Depczyński 2015 ↓, s. 355–356.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Marek Depczyński: Rosyjskie siły zbrojne: od Milutina do Putina. Warszawa: Bellona SA, 2015. ISBN 978-83-11-13505-5.