Data i miejsce urodzenia 22 marca 1917 Świętochłowice
Data i miejsce śmierci 1 lutego 2004 Chorzów
Wzrost 164 cm
Pozycja środkowy napastnik , pomocnik , stoper
Kariera seniorska[a] Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1939–1952 Polska 5 (0)
Kariera trenerska ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Edward Cebula , do 1948 Ewald (ur. 22 marca 1917 w Świętochłowicach , zm. 1 lutego 2004 w Chorzowie ) – polski piłkarz, trener.
Wystąpił w pięciu oficjalnych meczach reprezentacji Polski, a także w jednym meczu reprezentacji olimpijskiej. Był jednym z nielicznych reprezentantów, którzy grali w kadrze przed i po II wojnie światowej ; debiutował w 1939 (w meczu ze Szwajcarią ), tuż przed wybuchem wojny wystąpił jeszcze w zwycięskim meczu z Węgrami (mecz ten jest uznawany za jeden z najlepszych występów drużyny polskiej w okresie międzywojennym).
W 1942 jako Ślązak został przymusowo wcielony do Wehrmachtu [2] .
Kontynuował karierę reprezentacyjną po wojnie – 1948 grał przeciw Czechosłowacji , 1952 przeciw Bułgarom i Węgrom . Również w 1952 wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Helsinkach ; brał udział w wygranym meczu z Francją , nie zagrał z Duńczykami (Polska odpadła po porażce 0:2).
Grał w Śląsku Świętochłowice do 1948 oraz Ruchu Chorzów . Z Ruchem zdobył dwukrotnie mistrzostwo Polski jako piłkarz (1951 i 1952 ); tytuł z roku 1951 został jednak przyznany przez związek piłkarski nie za wygranie ligi, ale za zdobycie Pucharu Polski . W 1952 Cebula poprowadził zespół do tytułu nie tylko jako piłkarz, był również grającym trenerem; jest to, jak na razie, jedyny przypadek zdobycia mistrzostwa Polski przez trenera-piłkarza.
Jako trener Ruchu Chorzów zdobył także mistrzostwo w 1953 , tym razem już nie występując na boisku; przez krótki czas prowadził Ruch ponadto w sezonie mistrzowskim 1960 , w przerwie pracy dwóch Węgrów – Jánosa Steinera i Lajosa Szolara .
Ponadto dwukrotnie zdobył tytuł mistrza Polski jako trener Górnika Zabrze ; w sezonie 1963 , kiedy m.in. wprowadził do zespołu nastoletniego Włodzimierza Lubańskiego i 1964 – tego sezonu nie dokończył; rozpoczynał pracę jako samodzielny trener, następnie współpracował z Feliksem Karolkiem i Hubertem Skolikiem , wreszcie cała trójkę zastąpił Węgier Ferenc Farsang w połowie sezonu.
Jako jeden z trenerów reprezentacji Polski (wraz z T. Forysiem ) przyczynił się do legendarnego zwycięstwa 2:1 nad drużyną ZSRR na Stadionie Śląskim w Chorzowie w 1957 roku.
W 1995 roku otrzymał tytuł honorowego członka PZPN -u .
Grób Ewalda Cebuli na cmentarzu przy ul. Szpitalnej w Świętochłowicach ↑ Bilans dotyczy tylko sezonów 1935–1936. Andrzej Gowarzewski : MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918-1939). 100 lat prawdziwej historii (1) , Wydawnictwo GiA, Katowice 2017 Składy reprezentacji Polski
Kariera trenerska
Szkolnikowski (1921) Lustgarten , Obrubański i Ziemiański (1922) Cetnarowski , Jentys i Lustgarten (1922) Glabisz , Kuchar i Obrubański (1923) Obrubański (1924) Orzelski [A] (1924) Rosenstock [A] (1924) Kuchar (1925) Synowiec (1925–27) Kuchar (1928) Loth (1929–31) Przeworski [A] (1931) Kałuża [A] (1931) Kałuża (1932–39) Loth [A] (1932, 1934) Przeworski [A] (1935) Otto [A] (1936) Przeworski [A] (1937) Kossok [A] (1937) Spoida [A] (1938) Reyman (1945–47) Bergtal , Krug i Przeworski (1947–48) Alfus (1948) Krug (1948) Krug , J. Nowak i Przeworski (1948) Szymkowiak , Izdebski , Kisieliński , Krug i Śmiglak (1949–50) Szymkowiak , Kaczanowski , Kisieliński i Krug (1950) Koncewicz [A] (1950) Koncewicz , Kaczanowski i Szymkowiak (1951) Koncewicz [A] (1951) Koncewicz (1951–52) Matyas [A] (1952) Matyas (1952) Foryś (1952) Koncewicz (1953) Hájdu i Cebula (1954) Jesionka i Matyas (1954) Koncewicz (1955–56) Nowakowski , Sitko i Woźniak (1956) Krug , Dyrda i Reyman (1956–57) Reyman , Dyrda i Ziemian (1957) Reyman i Dyrda (1957) Reyman , Dyrda i Szymaniak (1958–59) Krug (1959–62) Motoczyński , Foryś i Pegza (1963–64) Motoczyński , Koncewicz i Krawczyk (1964–66) Koncewicz [A] (1966) Brzeżańczyk (1966) K. Nowak , Brzeżańczyk i Górski (1966) Matyas (1966–67) Koncewicz (1968–70) Górski (1970–76) Strejlau [A] (1974) Gmoch (1976–78) Kulesza (1978–80) Piechniczek (1981–86) Obrębski [A] (1981) Blaut [A] (1985) Łazarek (1986–89) Strejlau (1989–93) Ćmikiewicz [A] (1991) Ćmikiewicz (1993) Apostel (1993–95) Stachurski (1995–96) Piechniczek (1996–97) Pawlak (1997) Wójcik (1997–99) Engel (2000–02) Boniek (2002) Janas (2002–06) Beenhakker (2006–09) Majewski (2009) Smuda (2009–12) Fornalik (2012–13) Nawałka (2013–18) Brzęczek (2018–21) Sousa (2021) Michniewicz (2022) Santos (2023) Probierz (od 2023)
↑ trener zastępczy ↑ a b c trener tymczasowy ↑ a b c trener zastępczy ↑ a b c d e f trener tymczasowy Mistrzostwa Polski Ekstraklasa polska Mistrzostwa Polski Ekstraklasa polska 1948 : Průha , Malczyk 1949 : Kuchynka 1950 : Kuchynka 1951 : Koncewicz 1952 : Cebula 1953 : Cebula 1954 : Koncewicz 1955 : Steiner 1956 : Koncewicz 1957 : Opata 1958 : Król 1959 : Steiner 1960 : Steiner , Cebula , Szolar 1961 : Dziwisz 1962 : Skolik 1963 : Cebula 1964 : Cebula , Farsang 1965 : Farsang 1966 : Farsang , Giergiel 1967 : Kalocsay 1968 : Wieczorek 1969 : Vejvoda 1970 : Zientara 1971 : Szusza 1972 : Brzeżańczyk , Kowalski 1973 : Kontha 1974 : Vičan 1975 : Vičan 1976 : Zientara 1977 : Żmuda 1978 : Lenczyk 1979 : Jezierski 1980 : Kostka 1981 : Machciński 1982 : Żmuda 1983 : Łazarek 1984 : Łazarek 1985 : Kostka 1986 : Kostka 1987 : Piechniczek 1988 : Bochynek 1989 : Wyrobek 1990 : Kopa i Strugarek 1991 : Świerk , Putyra 1992 : Apostel 1993 : Apostel , Jakóbczak 1994 : Wójcik , Janas 1995 : Janas 1996 : Smuda 1997 : Smuda 1998 : Dziuba , Polak 1999 : Smuda 2000 : Engel , Wdowczyk 2001 : Nawałka 2002 : Okuka 2003 : Kasperczak 2004 : Kasperczak 2005 : Lička 2006 : Wdowczyk 2007 : Michniewicz 2008 : Skorża 2009 : Skorża 2010 : J.B. Zieliński 2011 : Maaskant 2012 : Lenczyk 2013 : Urban 2014 : Berg 2015 : Skorża 2016 : Czerczesow 2017 : Magiera 2018 : Klafurić 2019 : Fornalik 2020 : Vuković 2021 : Michniewicz 2022 : Skorża 2023 : Papszun 2024 : Siemieniec
Identyfikatory zewnętrzne: