Dafne Schippers – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dafne Schippers
Ilustracja
Dafne Schippers podczas mistrzostw świata w Londynie (2017)
Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1992
Utrecht

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Holandia
Igrzyska olimpijskie
srebro Rio de Janeiro 2016 lekkoatletyka
(bieg na 200 m)
Mistrzostwa świata
złoto Pekin 2015 bieg na 200 m
złoto Londyn 2017 bieg na 200 m
srebro Pekin 2015 bieg na 100 m
brąz Moskwa 2013 siedmiobój
brąz Londyn 2017 bieg na 100 m
Halowe mistrzostwa świata
srebro Portland 2016 bieg na 60 m
Mistrzostwa Europy
złoto Zurych 2014 bieg na 100 m
złoto Zurych 2014 bieg na 200 m
złoto Amsterdam 2016 bieg na 100 m
złoto Amsterdam 2016 sztafeta 4 × 100 m
srebro Helsinki 2012 sztafeta 4 × 100 m
srebro Berlin 2018 bieg na 200 m
brąz Berlin 2018 bieg na 100 m
Halowe mistrzostwa Europy
złoto Praga 2015 bieg na 60 m
srebro Glasgow 2019 bieg na 60 m
Młodzieżowe mistrzostwa Europy
złoto Tampere 2013 bieg na 100 m
brąz Tampere 2013 skok w dal
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Moncton 2010 siedmiobój
brąz Moncton 2010 sztafeta 4 × 100 m
Mistrzostwa Europy juniorów
złoto Tallinn 2011 siedmiobój

Dafne Schippers (ur. 15 czerwca 1992 w Utrechcie) – holenderska lekkoatletka, wieloboistka i sprinterka.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Kilka miesięcy przed swoimi osiemnastymi urodzinami zdobyła złoty medal seniorskich mistrzostw kraju w hali – w biegu na 60 metrów[1]. W 2010 roku została mistrzynią świata juniorów w siedmioboju[2], podczas tych zawodów biegła także na pierwszej zmianie holenderskiej sztafety 4 × 100 metrów, która zdobyła brązowe medale mistrzostw. W 2011 zdobyła mistrzostwo Europy juniorów w siedmioboju. Złota medalistka mistrzostw kraju w różnych konkurencjach[3]. W 2011 zajęła drugie miejsce w plebiscycie na wschodzącą gwiazdą europejskiej lekkoatletyki organizowanym European Athletics[4].

W 2012 została w Helsinkach wicemistrzynią Europy w biegu sztafetowym 4 × 100 metrów. W 2013 zdobyła złoto w biegu na 100 metrów i brąz w skoku w dal podczas młodzieżowych mistrzostw Europy. W tym samym roku sięgnęła po brąz mistrzostw świata w Moskwie oraz zajęła drugie miejsce w plebiscycie na wschodzącą gwiazdą europejskiej lekkoatletyki organizowanym przez European Athletics[5][6][7]. W 2014 zdobyła dwa złote medale w biegach sprinterskich podczas mistrzostw Europy w Zurychu.

Mistrzyni świata w biegu na 200 metrów z 2015 roku, wicemistrzyni świata na 100 metrów. W obu przypadkach ustanowiła rekordy kraju a na dystansie 200 metrów poprawiła rekord Europy należący od 1979 roku do Marity Koch.

W marcu 2016 zdobyła srebro w biegu na 60 metrów podczas halowych mistrzostw świata. W tym samym roku dwukrotnie stawała na najwyższym stopniu podium na mistrzostwach Europy oraz została wicemistrzynią olimpijską na dystansie 200 metrów. W 2017 startowała na mistrzostwach świata w Londynie, podczas których zdobyła złoto w biegu na 200 metrów oraz brąz na dwa razy krótszym dystansie.

Złota medalistka mistrzostw kraju w różnych konkurencjach. Najlepsza lekkoatletka Europy w 2014 i 2015 roku.

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik Strata Zwycięzca
11. 4 sierpnia 2012 Wielka Brytania Londyn Siedmiobój 6324 pkt – 631 pkt Wielka Brytania Jessica Ennis
6. 10 sierpnia 2012 Wielka Brytania Londyn sztafeta 4 × 100 m 42,70 s + 1,88 s  Stany Zjednoczone
5. 13 sierpnia 2016 Brazylia Rio de Janeiro bieg na 100 m 10,90 s + 0,19 s Jamajka Elaine Thompson
srebro 17 sierpnia 2016 Brazylia Rio de Janeiro bieg na 200 m 21,88 s + 0,10 s Jamajka Elaine Thompson
10. 18 sierpnia 2016 Brazylia Rio de Janeiro sztafeta 4 × 100 m 42,78 s  Stany Zjednoczone
17. 2 sierpnia 2021 Japonia Tokio bieg na 200 m 23,03 s Jamajka Elaine Thompson

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik Strata Zwycięzca
9. 1 września 2011 Korea Południowa Daegu bieg na 200 m 22,92 s Jamajka Veronica Campbell-Brown
8.[8] 4 września 2011 Korea Południowa Daegu sztafeta 4 × 100 m 43,44 s  Stany Zjednoczone
brąz 13 sierpnia 2013 Rosja Moskwa Siedmiobój 6477 pkt – 109 pkt Ukraina Hanna Melnyczenko
12. 18 sierpnia 2013 Rosja Moskwa sztafeta 4 × 100 m 43,26 s  Jamajka
srebro 24 sierpnia 2015 Pekin bieg na 100 m 10,81 s + 0,05 s Jamajka Shelly-Ann Fraser
złoto 28 sierpnia 2015 Pekin bieg na 200 m 21,63 s
NF. 29 sierpnia 2015 Pekin sztafeta 4 × 100 m  Jamajka
brąz 6 sierpnia 2017 Wielka Brytania Londyn bieg na 100 m 10,96 s + 0,11 s Stany Zjednoczone Tori Bowie
złoto 11 sierpnia 2017 Wielka Brytania Londyn bieg na 200 m 22,05 s
8. 12 sierpnia 2017 Wielka Brytania Londyn sztafeta 4 × 100 m 43,07 s + 1,25 s  Stany Zjednoczone
NS[9] 29 września 2019 Katar Doha bieg na 100 m Jamajka Shelly-Ann Fraser

Mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik Strata Zwycięzca
5. 30 czerwca 2012 Finlandia Helsinki bieg na 200 m 23,53 s + 0,48 s Ukraina Marija Riemień
srebro 1 lipca 2012 Finlandia Helsinki sztafeta 4 × 100 m 42,80 s + 0,29 s  Niemcy
złoto 13 sierpnia 2014 Szwajcaria Zurych bieg na 100 m 11,12 s
złoto 15 sierpnia 2014 Szwajcaria Zurych bieg na 200 m 22,03 s
NF. 17 sierpnia 2015 Szwajcaria Zurych sztafeta 4 × 100 m  Wielka Brytania
złoto 8 lipca 2016 Holandia Amsterdam bieg na 100 m 10,90 s
złoto 10 lipca 2016 Holandia Amsterdam sztafeta 4 × 100 m 42,04 s
brąz 7 sierpnia 2018 Niemcy Berlin bieg na 100 m 10,99 s + 0,14 s Wielka Brytania Dina Asher-Smith
srebro 11 sierpnia 2018 Niemcy Berlin bieg na 200 m 22,14 s + 0,25 s Wielka Brytania Dina Asher-Smith
srebro 12 sierpnia 2018 Niemcy Berlin sztafeta 4 × 100 m 42,15 s + 0,27 s  Wielka Brytania

Halowe mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik Strata Zwycięzca
10. 11 marca 2012 Turcja Stambuł bieg na 60 m 7,25 s Jamajka Veronica Campbell-Brown
10. 9 marca 2014 Polska Sopot bieg na 60 m 7,18 s Jamajka Shelly-Ann Fraser
srebro 19 marca 2016 Stany Zjednoczone Portland bieg na 60 m 7,04 s + 0,02 s Stany Zjednoczone Barbara Pierre
5. 2 marca 2018 Wielka Brytania Birmingham bieg na 60 m 7,10 s + 0,13 s Wybrzeże Kości Słoniowej Murielle Ahouré

Halowe mistrzostwa Europy[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik Strata Zwycięzca
11. 5 marca 2011 Francja Paryż bieg na 60 m 7,30 s Ukraina Ołesia Powch
4. 3 marca 2013 Szwecja Göteborg bieg na 60 m 7,14 s + 0,04 s Ukraina Marija Riemień
złoto 8 marca 2015 Czechy Praga bieg na 60 m 7,05 s
srebro 2 marca 2019 Wielka Brytania Glasgow bieg na 60 m 7,14 s + 0,05 s Polska Ewa Swoboda

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

10 lipca 2016 w Amsterdamie Schippers, razem z koleżankami z reprezentacji, ustanowiła aktualny rekord kraju w sztafecie 4 × 100 metrów – 42,04.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. NC Apeldoorn NED 6-7 February 2010 Indoor. tilastopaja.org. [dostęp 2010-05-29]. (ang.).
  2. 2010 IAAF World Junior Championships – Women’s Heptathlon [online], iaaf.org [dostęp 2010-07-24] (ang.).
  3. NC Apeldoorn NED 12-13 February 2011 Indoor [online], tilastopaja.org [dostęp 2011-02-13] (ang.).
  4. Jodie Williams voted women’s 2011 European Athletics Rising Star [online], European Athletics [dostęp 2011-09-30] [zarchiwizowane z adresu 2012-07-30] (ang.).
  5. BOHDAN BONDARENKO AND ZUZANA HEJNOVA NAMED 2013 EUROPEAN ATHLETES OF THE YEAR [online], IAAF [dostęp 2013-10-13] (ang.).
  6. Maciej Jałoszyński, Paweł Fajdek trzeci w plebiscycie European Athletics [online], Polski Związek Lekkiej Atletyki [dostęp 2013-10-13] (pol.).
  7. Bondarenko, Hejnová, Bekrić, Hinriksdottir crowned at European Athletics Awards Night [online], European Athletics [dostęp 2013-10-13] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-12] (ang.).
  8. Holenderska sztafeta, nie awansowała do finału. Jednak po dyskwalifikacji za doping, reprezentantek Trynidad i Tobago Trynidadu i Tobago, które zajęły w nim 4 miejsce, Holenderki przesunięto w klasyfikacji końcowej na 8 miejsce. Jako najszybszą drużynę, która nie awansowała.
  9. Schippers zakwalifikowała się do finału, jednak w nim nie wystartowała

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]