Dominium Nowej Fundlandii – Wikipedia, wolna encyklopedia

Dominium Nowej Fundlandii
Dominion of Newfoundland
1907–1949
Flaga
Herb
Flaga Herb
Dewiza: (łac.) Quaerite Prime Regnum Dei
(Starajcie się naprzód o królestwo Boże)
Hymn: Ode to Newfoundland
Język urzędowy

angielski

Stolica

St. John's

Ustrój polityczny

monarchia konstytucyjna

Głowa państwa

król Wielkiej Brytanii Jerzy VI (ostatni)

Szef rządu

premier Gordon Macdonald (ostatni)

Powierzchnia
 • całkowita


405,212 km²

Waluta

dolar nowofundlandzki

Utworzenie

26 września 1907

Akt nowofundlandzki

23 marca 1949

Mapa
Położenie Nowej Fundlandii na mapie Kanady

Dominium Nowej Fundlandii (ang. Dominion of Newfoundland) – brytyjskie dominium w Ameryce Północnej, istniejące w latach 1907–1949, a powstałe z kolonii Nowej Fundlandii. W 1934 roku państwo dobrowolnie zrzekło się całkowitej niezależności, wracając pod władzę brytyjską (zachowało część przywilejów, jak odrębną politykę zagraniczną)[1], zaś w roku 1949 stała się częścią Kanady jako prowincja Nowa Fundlandia i Labrador. Dominium uczestniczyło w II wojnie światowej od 3 września 1939 roku[2].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Peter Neary, Newfoundland in the North Atlantic World, 1929-1949, McGill-Queen's Press - MQUP, 1 grudnia 1988, ISBN 978-0-7735-6180-9 [dostęp 2020-11-14] (ang.).
  2. The History of Newfoundland and Labrador during the Second World War | Dispatches | Learn | Canadian War Museum [online] [dostęp 2020-11-14] (ang.).