Josep Borrell – Wikipedia, wolna encyklopedia

Josep Borrell

Data i miejsce urodzenia	24 kwietnia 1947 La Pobla de Segur
Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa
Okres	od 1 grudnia 2019
Przynależność polityczna	Partia Europejskich Socjalistów
Poprzednik	Federica Mogherini
Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
Okres	od 20 lipca 2004 do 15 stycznia 2007
Przynależność polityczna	Partia Europejskich Socjalistów
Poprzednik	Pat Cox
Następca	Hans-Gert Pöttering
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Josep Borrell Fontelles (ur. 24 kwietnia 1947 w La Pobla de Segur) – hiszpański polityk, ekonomista i inżynier, działacz Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE), przewodniczący Parlamentu Europejskiego w latach 2004–2007, poseł do Kongresu Deputowanych, minister robót publicznych i transportu (1991–1993), minister robót publicznych, transportu i środowiska (1993–1996), minister spraw zagranicznych, europejskich i kooperacji (2018–2019), wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej oraz wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa (od 2019).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia inżynier aeronautyki, ukończył w 1969 studia na Universidad Politécnica de Madrid. Uzyskał doktorat z nauk ekonomicznych na stołecznym Uniwersytecie Complutense w Madrycie. Odbył studia podyplomowe w zakresie matematyki stosowanej (na Uniwersytecie Stanforda w Kalifornii) i gospodarowania energią (w paryskim Institut français du pétrole).

W latach 1969–1982 pracował jako wykładowca akademicki, był m.in. dziekanem wydziału ekonomicznego Uniwersytetu Complutense w Madrycie. W 1987 wszedł w skład władz centralnych Partii Socjalistów Katalonii, a w 1992 do ścisłego kierownictwa PSOE. Był radnym Madrytu i posłem do regionalnego parlamentu (od 1979 do 1982). W latach 1986–2004 zasiadał w Kongresie Deputowanych^[1]. W rządach Felipe Gonzáleza był sekretarzem stanu w resorcie finansów (1984–1991), następnie ministrem robót publicznych i transportu (1991–1993) oraz ministrem robót publicznych, transportu i środowiska (1993–1996). Wchodził później w skład Konwentu Europejskiego.

W wyborach w 2004 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Przystąpił do Grupy Socjalistycznej, od lipca 2004 do stycznia 2007 był przewodniczącym Europarlamentu, w którym zasiadał do 2009. W styczniu 2010 został prezydentem European University Institute we Florencji^[2].

W czerwcu 2018 powrócił do administracji rządowej, obejmując stanowisko ministra spraw zagranicznych, europejskich i kooperacji w nowo utworzonym rządzie Pedra Sáncheza^[3]. W 2019 był liderem listy wyborczej PSOE do Europarlamentu, zrezygnował jednak z objęcia uzyskanego mandatu^[4].

Z hiszpańskiego gabinetu odszedł w związku z objęciem (od 1 grudnia 2019) funkcji wiceprzewodniczącego Komisji Europejskiej kierowanej przez Ursulę von der Leyen (odpowiedzialnego za silniejszą pozycję Europy na świecie) oraz stanowiska wysokiego przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa^[5].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Jego pierwszą żoną była Caroline Mayeur, z którą ma dwoje dzieci. Josep Borrell poznał ją w założonym przez przybyłych z Polski Żydów kibucu Galon w Izraelu, gdzie w 1969 udzielał się jako wolontariusz^[6][7]. Małżeństwo zakończyło się rozwodem^[6].

Od końca lat 90. partner życiowy Cristiny Narbony^[8], z którą zawarł związek małżeński w 2018^[9].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Order „Za zasługi” I klasy (Ukraina, 2022)^[10]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2018-06-07].
• Curriculum vitae na stronie financnici.cz. [dostęp 2018-06-07]. (cz.).