Kenneth Gangnes (ur. 15 maja 1989 w Gjøviku) – norweski skoczek narciarski, reprezentant klubu Kolbukameratene IL. Srebrny medalista indywidualnie oraz złoty w drużynie mistrzostw świata w lotach narciarskich z 2016 roku. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Puchar Świata w skokach narciarskich 2015/2016 oraz drugi zawodnik Letniego Grand Prix 2015.
We wrześniu 2005 w swoim debiutanckim starcie zdobył punkty zawodów FIS Cup w Predazzo. W sezonie 2005/2006 zadebiutował również w Pucharze Kontynentalnym[1]. We wrześniu 2007 w Lillehammer zdobył pierwsze punkty Letniego Pucharu Kontynentalnego, a w grudniu w Engelbergu – zimowej edycji tego cyklu. 7 marca 2008 w Lillehammer zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 37. miejsce[2]. W latach 2005–2009 trzykrotnie wystąpił na mistrzostwach świata juniorów w narciarstwie klasycznym. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany został w 2008, na 5. miejscu, a w drużynie dwukrotnie zajmował 4. pozycję[3].
W sierpniu 2008 zadebiutował w Letnim Grand Prix. 29 listopada 2008 w Ruce zajął 5. miejsce w drużynowych zawodach Pucharu Świata. W sezonie 2008/2009 Pucharu Kontynentalnego dwukrotnie zajmował miejsca na podium: 2. w Engelbergu i 3. w Bischofshofen[4]. W ramach Letniego Grand Prix 2009, zajął między innymi 10. miejsce w konkursie w Klingenthal. 5 grudnia 2009 w Lillehammer zajął 30. lokatę w konkursie Pucharu Świata, po raz pierwszy karierze zdobywając punkt cyklu[5].
W maju 2010 w wyniku upadku podczas treningu zerwał więzadło krzyżowe w prawym kolanie[6]. Do startów powrócił w styczniu 2011. W ciągu tygodnia od pierwszego występu zdobył kolejne punkty Pucharu Świata, zajmując 29. miejsce w konkursie w Sapporo[7]. W sezonie 2011/2012 kilkukrotnie zajmował w tym cyklu miejsca w najlepszej trzydziestce, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 11. miejscu, 6 stycznia w Bischofshofen. Startował również w Pucharze Kontynentalnym. Siedmiokrotnie stawał na podium, w tym dwukrotnie na jego najwyższym stopniu w grudniu w Engelbergu[8]. Pozwoliło to Gangnesowi zająć 2. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego 2011/2012[9]. Z kolei przez całą zimową część sezonu 2012/13 nie występował w zawodach międzynarodowych[10].
We wrześniu 2013, w wyniku upadku podczas kwalifikacji do zawodów Letniego Grand Prix w Hinzenbach, u Gangnesa ponownie doszło do zerwania więzadła w prawej nodze[11][12]. Do startów po kontuzji powrócił we wrześniu 2014. W sezonie 2014/2015 ośmiokrotnie zdobywał punkty Pucharu Świata, w swoim najlepszym występie zajmując 7. miejsce na mamuciej skoczni Vikersundbakken w Vikersund[13]. Zajął również drugie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego 2014/2015[9].
Dwukrotnie zwyciężył w konkursach Letniego Grand Prix 2015 rozgrywanych we wrześniu w Czajkowskim. Na podium w konkursach indywidualnych stawał również w Wiśle i Hinzenbach, łącznie sześciokrotnie kończąc zawody w najlepszej dziesiątce[14]. W klasyfikacji generalnej cyklu zajął drugie miejsce[15].
Wystąpił we wszystkich konkursach sezonu 2015/2016 Pucharu Świata. 5 grudnia 2015 w Lillehammer pierwszy raz w karierze stanął na podium konkursu indywidualnego tego cyklu, zajmując drugą pozycję. Dzień później na tej samej skoczni odniósł zwycięstwo. W kolejnych konkursach regularnie zajmował lokaty w najlepszej dziesiątce. W grudniu stanął jeszcze na podium w Engelbergu (3. miejsce), a w styczniu był drugi w Garmisch-Partenkirchen, trzeci w Innsbrucku i drugi w Willingen. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016, gdzie zdobył srebrny medal indywidualnie, a także, wraz z Andersem Fannemelem, Johannem André Forfangiem i Danielem-André Tande, złoto w drużynie. W lutym i marcu kontynuował regularne zajmowanie pozycji w pierwszej dziesiątce zawodów Pucharu Świata. Jeszcze trzykrotnie stawał na podium: był drugi w Vikersund, ponownie drugi w Wiśle i trzeci w Titisee-Neustadt[14]. W klasyfikacji generalnej cyklu sezon zakończył na 3. miejscu z 1348 punktami[16].
W czerwcu 2016 Gangnes podczas treningu zerwał więzadła w lewym kolanie oraz uszkodził łąkotkę[17]. Była to najpoważniejsza z odniesionych przez niego do tego czasu kontuzji[12]. Do startów powrócił latem 2017. W siedmiu konkursach Letniego Grand Prix, w których wystąpił, czterokrotnie zajął miejsca w pierwszej dziesiątce, w tym raz na podium – 26 sierpnia w Hakubie był drugi[18].
W listopadzie 2017 po raz kolejny zerwał więzadło krzyżowe w lewym kolanie[19]. Planował powrót do treningów jesienią 2018, doznał jednak kontuzji uda[20][21]. 26 grudnia 2018 roku ogłosił zakończenie kariery sportowej[22].
Starty K. Gangnesa na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
2. | 15-16 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | indywid. | 236,0 m | 216,0 m | 238,5 m | –[b] | 636,8 pkt | 3,3 pkt | Peter Prevc |
1. | 17 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | druż.[a] | 207,0 m | 219,5 m | 1467,7 pkt (369,3 pkt) | – |
Starty K. Gangnesa na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
[edytuj | edytuj kod] Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
59. | 25 marca | 2005 | Rovaniemi | Ounasvaara | K-90 | HS-100 | indywid. | 69,0 m | – | 61,5 pkt | 190,5 pkt | Joonas Ikonen |
5. | 27 lutego | 2008 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-85 | HS-94 | indywid. | 88,5 m | 87,5 m | 240,5 pkt | 11,0 pkt | Andreas Wank |
4. | 29 lutego | 2008 | Zakopane | Średnia Krokiew | K-85 | HS-94 | druż.[c] | 88,0 m | 89,0 m | 938,0 pkt (243,0 pkt) | 33,0 pkt | Niemcy |
20. | 5 lutego | 2009 | Szczyrbskie Jezioro | MS 1970 B | K-90 | HS-100 | indywid. | 89,5 m | 89,0 m | 223,5 pkt | 29,5 pkt | Lukas Müller |
4. | 6 lutego | 2009 | Szczyrbskie Jezioro | MS 1970 B | K-90 | HS-100 | druż.[d] | 94,0 m | 95,0 m | 916,0 pkt (246,5 pkt) | 65,5 pkt | Austria |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 5 grudnia | 2015 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | 95,5 m | – | 129,6 pkt | 2. | 0,1 pkt | Severin Freund |
2. | 6 grudnia | 2015 | Lillehammer | Lysgårdsbakken | K-90 | HS-100 | 98,0 m | 99,0 m | 278,2 pkt | 1. | – |
3. | 20 grudnia | 2015 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 135,0 m | 132,0 m | 279,8 pkt | 3. | 24,4 pkt | Peter Prevc |
4. | 1 stycznia | 2016 | Garmisch-Partenkirchen | Große Olympiaschanze | K-125 | HS-140 | 132,0 m | 134,0 m | 260,1 pkt | 2. | 12,6 pkt | Peter Prevc |
5. | 3 stycznia | 2016 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | 126,5 m | 124,0 m | 251,5 pkt | 3. | 18,0 pkt | Peter Prevc |
6. | 10 stycznia | 2016 | Willingen | Mühlenkopfschanze | K-130 | HS-145 | 139,5 m | 141,0 m | 249,4 pkt | 2. | 15,5 pkt | Peter Prevc |
7. | 12 lutego | 2016 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-225 | 234,5 m | 235,0 m | 428,4 pkt | 2. | 4,4 pkt | Robert Kranjec |
8. | 4 marca | 2016 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 127,5 m | 130,0 m | 268,0 pkt | 2. | 1,0 pkt | Roman Koudelka |
9. | 12 marca | 2016 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 126,0 m | 140,0 m | 235,4 pkt | 3. | 30,5 pkt | Johann André Forfang |
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota |
1. | 5 września | 2015 | Czajkowskij | Snieżynka | K-95 | HS-106 | 103,5 m | 99,5 m | 254,1 pkt |
2. | 6 września | 2015 | Czajkowskij | Snieżynka | K-125 | HS-140 | 128,5 m | 130,0 m | 249,9 pkt |
Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Miejsce | Strata | Zwycięzca |
1. | 1 sierpnia | 2015 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 127,5 m | 130,5 m | 267,0 pkt | 3. | 7,9 pkt | Dawid Kubacki |
2. | 5 września | 2015 | Czajkowskij | Snieżynka | K-95 | HS-106 | 103,5 m | 99,5 m | 254,1 pkt | 1. | – |
3. | 6 września | 2015 | Czajkowskij | Snieżynka | K-125 | HS-140 | 128,5 m | 130,0 m | 249,9 pkt | 1. | – |
4. | 27 września | 2015 | Hinzenbach | Aigner-Schanze | K-85 | HS-94 | 91,0 m | 86,0 m | 231,3 pkt | 3. | 11,5 pkt | Gregor Schlierenzauer |
5. | 26 sierpnia | 2017 | Hakuba | Olimpijska | K-120 | HS-131 | 128,0 m | 128,5 m | 269,6 pkt | 2. | 2,8 pkt | Junshirō Kobayashi |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Lp. | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 27 grudnia | 2008 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 132,0 m | 129,0 m | 248,3 pkt | 2. | 1,5 pkt | Sigurd Pettersen |
2. | 17 stycznia | 2009 | Bischofshofen | im. Paula Ausserleitnera | K-125 | HS-140 | 136,5 m | 136,0 m | 271,5 pkt | 3. | 7,4 pkt | Christian Ulmer |
3. | 28 listopada | 2011 | Rovaniemi | Ounasvaara | K-90 | HS-100 | 95,0 m | 93,5 m | 242,0 pkt | 2. | 4,0 pkt | Michael Hayböck |
4. | 27 grudnia | 2011 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 137,0 m | 136,5 m | 276,3 pkt | 1. | – |
5. | 28 grudnia | 2011 | Engelberg | Gross-Titlis-Schanze | K-125 | HS-137 | 131,5 m | 126,5 m | 242,9 pkt | 1.[e] | – |
6. | 17 lutego | 2012 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | 101,0 m | 100,5 m | 254,0 pkt | 2. | 14,0 pkt | Andreas Stjernen |
7. | 18 lutego | 2012 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | 92,5 m | 94,5 m | 219,5 pkt | 2. | 1,0 pkt | Andreas Stjernen |
8. | 26 lutego | 2012 | Wisła | im. Adama Małysza | K-120 | HS-134 | 130,0 m | – | 134,5 pkt | 3. | 4,4 pkt | Marco Grigoli |
9. | 11 marca | 2012 | Kuopio | Puijo | K-120 | HS-127 | 122,5 m | 121,5 m | 236,2 pkt | 2. | 0,7 pkt | Robert Johansson |
10. | 16 stycznia | 2015 | Sapporo | Miyanomori | K-90 | HS-100 | 98,5 m | 91,0 m | 248,5 pkt | 2. | 2,5 pkt | Miran Zupančič |
11. | 17 stycznia | 2015 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | 125,0 m | 132,0 m | 260,1 pkt | 3. | 25,3 pkt | Phillip Sjøen |
12. | 28 lutego | 2015 | Titisee-Neustadt | Hochfirstschanze | K-125 | HS-142 | 128,5 m | 137,0 m | 254,4 pkt | 1. | – |
13. | 8 marca | 2015 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | 104,0 m | 104,0 m | 251,1 pkt | 2. | 3,0 pkt | Daniel-André Tande |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Miejsce | Strata | Zwycięzca |
1. | 27 września | 2014 | Trondheim | Granåsen | K-124 | HS-140 | 133,5 m | 134,0 m | 251,5 pkt | 3. | 16,2 pkt | Anže Lanišek |
Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Przypisy |
1. | 9 września | 2007 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-98 | 92,5 m | 100,0 m | 256,5 pkt | – |
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie
[edytuj | edytuj kod] Nr | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Lok. | Strata | Zwycięzca |
1. | 8 września | 2007 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-98 | 91,0 m | 94,0 m | 239,5 pkt | 2. | 5,0 pkt | Johan Erikson |
2. | 9 września | 2007 | Falun | Lugnet | K-90 | HS-98 | 92,5 m | 100,0 m | 256,5 pkt | 1. | – |
3. | 11 grudnia | 2007 | Notodden | Tveitanbakken | K-90 | HS-100 | 95,0 m | 97,0 m | 254,0 pkt | 3. | 13,0 pkt | Terje Hilde |
4. | 12 grudnia | 2007 | Notodden | Tveitanbakken | K-90 | HS-100 | 96,0 m | 97,0 m | 257,0 pkt | 3. | 8,0 pkt | Terje Hilde |