Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2008 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2008
2006 2010
Data

22–24 lutego 2008

Gospodarz

Oberstdorf

Dyscyplina

skoki narciarskie

Mężczyźni
konkurs indywidualny
na skoczni HS 213

Austria Gregor
Schlierenzauer

konkurs drużynowy
na skoczni HS 213

 Austria

Klasyfikacja medalowa
Zwycięzca

 Austria

20. Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich odbyły się w dniach 22–24 lutego 2008 w niemieckiej miejscowości Oberstdorf. Areną zmagań skoczków była mamucia skocznia narciarska im. Heiniego Klopfera. Konkurs indywidualny (4 serie) rozegrano 22 i 23 lutego, zaś zawody drużynowe odbyły się 24 lutego.

Program mistrzostw[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela przedstawia szczegółowy wykaz serii skoków przeprowadzonych w ramach mistrzostw świata oraz wydarzeń organizacyjnych.

Data Godzina[a] Wydarzenie[1]
20 lutego 2008 20:00 spotkanie kapitanów drużyn
21 lutego 2008 14:00 dwie oficjalne serie treningowe przed kwalifikacjami do zawodów indywidualnych
16:30 seria kwalifikacyjna przed zawodami indywidualnymi
20:00 oficjalna ceremonia otwarcia mistrzostw świata w lotach narciarskich
22 lutego 2008 15:00 seria próbna przed zawodami indywidualnymi
16:30 początek pierwszej serii konkursowej zawodów indywidualnych,
druga seria konkursowa zawodów indywidualnych
23 lutego 2008 15:30 seria próbna przed finałowymi seriami zawodów indywidualnych
16:30 początek trzeciej serii konkursowej zawodów indywidualnych,
czwarta seria konkursowa zawodów indywidualnych
20:00 dekoracja medalistów konkursu indywidualnego
24 lutego 2008 15:00 seria próbna przed zawodami drużynowymi
16:30 początek pierwszej serii konkursowej zawodów drużynowych,
druga seria konkursowa zawodów drużynowych
(po konkursie) dekoracja medalistów konkursu drużynowego
(po konkursie) oficjalna ceremonia zamknięcia mistrzostw świata w lotach narciarskich

Skocznia[edytuj | edytuj kod]

Obiektem zmagań skoczków podczas Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2008 była Heini-Klopfer-Skiflugschanze, skocznia mamucia w niemieckim Oberstdorfie. Punkt konstrukcyjny znajduje się na 185 metrze, a jej rozmiar wynosi 213 metrów. Rekordzistą skoczni jest Harri Olli z Finlandii, który skoczył 225,5 metra[b].

W 2008 roku skocznia w Oberstdorfie gościła mistrzostwa świata w lotach narciarskich po raz piąty. Poprzednie mistrzostwa odbyły się w 1973, 1981, 1988 i 1998 roku[2].

Nazwa skoczni Miasto Punkt konstrukcyjny Rozmiar skoczni Rekord skoczni[c]
Heini-Klopfer-Skiflugschanze Niemcy Oberstdorf K-185 HS 213 223 m, Norwegia Roar Ljøkelsøy (17.02.2004)

Jury[edytuj | edytuj kod]

Dyrektorem konkursów na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2008 był Hans Schmid, oraz z ramienia Międzynarodowej Federacji Narciarskiej, dyrektor zawodów Pucharu Świata, Walter Hofer. Jego asystentem był, podobnie jak w innych oficjalnych zawodach organizowanych przez FIS, Miran Tepeš. Sędzią technicznym był Bertil Palsrud, a jego asystentem – Marko Mlakar.

Podczas dwóch pierwszych serii konkursowych zawodów indywidualnych, skład jury, oceniającego startujących zawodników był następujący[3][4]:

  • Norwegia Hans Elvsveen (stanowisko A)
  • Austria Peter Stattmann (stanowisko B)
  • Włochy Leo De Crignis (stanowisko C)
  • Niemcy Jürgen Thomas (stanowisko D)
  • Polska Lech Pochwała (stanowisko E)

Podczas trzeciej i czwartej serii konkursu indywidualnego styl oceniali[5][6]:

  • Norwegia Hans Elvsveen (stanowisko A)
  • Słowenia Jožef Ograjenšek (stanowisko B)
  • Włochy Leo De Crignis (stanowisko C)
  • Niemcy Jürgen Thomas (stanowisko D)
  • Polska Lech Pochwała (stanowisko E)

W konkursie drużynowym w skład jury weszli[7]:

  • Włochy Leo De Crignis (stanowisko A)
  • Polska Lech Pochwała (stanowisko B)
  • Norwegia Hans Elvsveen (stanowisko C)
  • Słowenia Jožef Ograjenšek (stanowisko D)
  • Austria Peter Stattmann (stanowisko E)

Medaliści[edytuj | edytuj kod]

Konkurs indywidualny na skoczni HS 213 (21-23.02.2008)[edytuj | edytuj kod]

Medal Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Noty za styl
NorwegiaAustriaWłochyNiemcyPolska[d]
NorwegiaSłoweniaWłochyNiemcyPolska[e]
Nota łączna Strata
Austria Gregor Schlierenzauer 212 m
207,9 pkt
217,5 m
214,0 pkt
208,5 m
204,2 pkt
211,5 m
209,3 pkt
17,5 • 18,5 • 18,5 • 19,0 • 18,5
17,5 • 18,5 • 18,5 • 19,0 • 18,0
18,5 • 19,0 • 18,5 • 19,0 • 18,5
19,0 • 19,5 • 19,5 • 19,0 • 19,0
835,4 pkt
Austria Martin Koch 215,5 m
207,1 pkt
221,0 m
214,2 pkt
213,0 m
208,6 pkt
201,5 m
194,8 pkt
16,0 • 17,0 • 17,0 • 18,0 • 16,5
16,5• 18,0 • 17,5 • 17,0 • 16,5
17,5 • 18,5 • 18,5 • 19,0 • 18,0
17,5 • 18,5 • 19,0 • 18,5 • 18,0
824,7 pkt 10,7 pkt
Finlandia Janne Ahonen 210,5 m
202,6 pkt
206,5 m
201,3 pkt
209,0 m
202,8 pkt
208,5 m
205,2 pkt
17,5 • 16,518,0 • 17,0 • 17,5
17,5• 18,5 • 19,0 • 18,5 • 18,5
17,5 • 19,0 • 17,5 • 18,0 • 18,5
18,5 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0
811,9 pkt 23,5 pkt

Konkurs drużynowy na skoczni HS 213 (24.02.2008)[edytuj | edytuj kod]

Medal Kraj Imię i nazwisko Skok 1 Skok 2 Noty za styl
WłochyPolskaNorwegiaSłoweniaAustria
Nota łączna zawodnika Nota łączna drużyny Strata
Austria Austria Martin Koch 214,5 m
210,9 pkt
210,5 m
206,6 pkt
18,5 • 18,5 • 18,0 • 18,5 • 18,5
18,5 • 18,5 • 18,0 • 19,0 • 19,0
417,5 pkt 1553,3 pkt
Thomas Morgenstern 192,0 m
184,9 pkt
190,5 m
181,6 pkt
18,5 • 19,0 • 19,0 • 18,5 • 19,0
18,5 • 18,0 • 18,5 • 18,0 • 19,0
366,5 pkt
Andreas Kofler 181,0 m
169,2 pkt
197,0 m
190,4 pkt
18,0 • 18,0 • 18,0 • 18,0 • 18,5
18,5 • 18,5 • 19,0 • 19,0 • 18,5
359,6 pkt
Gregor Schlierenzauer 206,5 m
200,3 pkt
217,0 m
209,4 pkt
19,0 • 18,5 • 17,5 • 18,0 • 18,0
16,5 • 17,0 • 18,0 • 17,0 • 17,0
409,7 pkt
Finlandia Finlandia Janne Happonen 202,5 m
200,6 pkt
201,5 m
195,8 pkt
18,5 • 19,0 • 19,0 • 18,5 • 18,5
19,0 • 18,5 • 19,0 • 18,5 • 18,5
396,4 pkt 1477,0 pkt 76,3 pkt
Harri Olli 176,0 m
160,2 pkt
196,0 m
188,2 pkt
17,0 • 17,5 • 17,0 • 17,0 • 16,5
18,0 • 18,5 • 18,0 • 18,5 • 18,5
348,4 pkt
Matti Hautamäki 177,5 m
164,5 pkt
201,5 m
195,3 pkt
17,5 • 18,0 • 18,0 • 17,5 • 18,0
18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5
359,8 pkt
Janne Ahonen 195,5 m
187,1 pkt
194,0 m
185,3 pkt
18,5 • 18,5 • 17,5 • 18,0 • 18,0
18,0 • 18,0 • 18,0 • 18,5 • 18,5
372,4 pkt
Norwegia Norwegia Bjørn Einar Romøren 198,5 m
191,7 pkt
196,0 m
188,7 pkt
19,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5
18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5 • 18,5
380,4 pkt 1453,2 pkt 100,1 pkt
Anders Bardal 177,0 m
163,4 pkt
183,5 m
172,2 pkt
17,5 • 17,5 • 18,0 • 17,5 • 18,0
18,0 • 17,5 • 18,0 • 18,0 • 18,0
335,6 pkt
Tom Hilde 184,0 m
171,8 pkt
206,0 m
202,2 pkt
18,0 • 18,0 • 17,5 • 17,5 • 17,5
19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0 • 19,0
374,0 pkt
Anders Jacobsen 196,5 m
189,8 pkt
184,5 m
173,4 pkt
19,0 • 19,0 • 18,5 • 18,5 • 18,5
17,5 • 18,0 • 18,0 • 18,0 • 18,0
363,2 pkt

Klasyfikacja medalowa[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Państwo Złoto Srebro Brąz Razem
1.  Austria 2 1 0 3
2.  Finlandia 0 1 1 2
3.  Norwegia 0 0 1 1

Wyniki szczegółowe[edytuj | edytuj kod]

Konkurs indywidualny[edytuj | edytuj kod]

Zwycięzcą konkursu indywidualnego został Gregor Schlierenzauer z Austrii, który wyprzedził o 10,7 punktu Martina Kocha. Brązowy medal wywalczył zawodnik Finlandii Janne Ahonen. Najlepszym zawodnikiem reprezentacji Polski okazał się Adam Małysz, który zajął 9 miejsce. Kamil Stoch uplasował się na 34 pozycji.

Pozycja Skoczek Kraj Skok 1 Skok 2 Skok 3 Skok 4 Wynik punktowy
1 Gregor Schlierenzauer  Austria 212,0 217,5 208,5 211,5 835,4
2 Martin Koch  Austria 215,5 221,0 213,0 201,5 824,7
3 Janne Ahonen  Finlandia 210,5 206,5 209,0 208,5 811,9
4 Bjørn Einar Romøren  Norwegia 214,5 213,5 198,5 196,5 804,6
5 Janne Happonen  Finlandia 202,5 210,5 201,0 207,0 801,7
6 Harri Olli  Finlandia 200,5 204,5 200,5 206,5 787,4
7 Thomas Morgenstern  Austria 205,0 213,5 194,5 193,5 784,3
8 Simon Ammann  Szwajcaria 208,5 195,5 205,5 199,5 782,8
9 Adam Małysz  Polska 207,5 211,5 192,5 196,0 778,0
10 Anders Jacobsen  Norwegia 194,5 202,5 203,0 201,5 775,3
11 Tom Hilde  Norwegia 203,0 200,0 197,0 200,0 773,5
12 Jernej Damjan  Słowenia 198,0 199,5 201,5 199,5 772,7
13 Andreas Küttel  Szwajcaria 199,5 211,5 189,0 195,5 768,6
14 Matti Hautamäki  Finlandia 189,5 197,5 193,5 202,5 754,6
15 Martin Schmitt  Niemcy 201,0 200,0 192,5 187,0 747,6
16 Andreas Kofler  Austria 198,0 197,5 195,5 186,0 745,4
17 Robert Kranjec  Słowenia 194,5 201,0 189,0 191,0 740,1
18 Anders Bardal  Norwegia 178,5 194,0 193,5 192,5 717,7
19 Michael Uhrmann  Niemcy 183,0 195,5 190,0 184,0 709,0
20 Antonín Hájek  Czechy 178,0 198,5 188,5 184,5 704,4
21 Michael Neumayer  Niemcy 188,5 189,0 179,0 196,5 698,6
22 Pawieł Karielin  Rosja 204,5[8] 198,5 183,0 177,5 694,7
23 Guido Landert  Szwajcaria 187,0 190,5 181,0 179,5 685,1
24 Emmanuel Chedal  Francja 186,5 182,5 179,5 178,5 670,9
25 Shōhei Tochimoto  Japonia 183,5 174,5 185,0 180,5 669,2
26 Dienis Korniłow  Rosja 185,0 180,5 175,5 179,5 666,1
27 Daiki Itō  Japonia 187,0 180,5 176,0 168,0 650,3
28 Primož Peterka  Słowenia 179,5 176,0 169,5 183,5 649,2
29 David Lazzaroni  Francja 188,5 170,0 184,5 169,5 648,0
30 Georg Späth  Niemcy 178,5 177,5 173,0 174,0 643,6
31 Borek Sedlák  Czechy 177,5 162,0
32 Roar Ljøkelsøy  Norwegia 176,0 161,2
33 Jan Matura  Czechy 175,5 161,1
34 Kamil Stoch  Polska 174,0 158,3
35 Noriaki Kasai  Japonia 174,5 155,9
36 Sebastian Colloredo  Włochy 171,5 154,8
37 Dmitrij Ipatow  Rosja 165,0 145,5
38 Ołeksandr Łazarowycz  Ukraina 165,0 142,0
39 Taku Takeuchi  Japonia 162,5 141,5
40 Nikołaj Karpienko  Kazachstan 161,0 135,7

Konkurs drużynowy[edytuj | edytuj kod]

Konkurs drużynowy wygrała reprezentacja Austrii w składzie: Martin Koch, Thomas Morgenstern, Andreas Kofler i Gregor Schlierenzauer. Srebrny medal wywalczył zespół Finlandii. W jego skład wchodzili: Janne Happonen, Harri Olli, Matti Hautamäki oraz Janne Ahonen. Na miejscu trzecim uplasowała się reprezentacja Norwegii, którą reprezentowali: Bjørn Einar Romøren, Anders Bardal, Tom Hilde i Anders Jacobsen. Reprezentacja Polski zajęła 10. miejsce i nie awansowała do drugiej serii.

M Państwo Zawodnik Skok 1 Skok 2 Punkty Nota zespołu
1  Austria Martin Koch 214,5 210,5 417,5 1553,3
Thomas Morgenstern 192,0 190,5 366,5
Andreas Kofler 181,0 197,0 359,6
Gregor Schlierenzauer 206,5 217,0 409,7
2  Finlandia Janne Happonen 205,5 201,5 396,4 1477,0
Harri Olli 176,0 196,0 348,4
Matti Hautamäki 177,5 201,5 359,8
Janne Ahonen 195,5 194,0 372,4
3  Norwegia Bjørn Einar Romøren 198,5 196,0 380,4 1453,2
Anders Bardal 177,0 183,5 335,6
Tom Hilde 184,0 206,0 374,0
Anders Jacobsen 196,5 184,5 363,2
4  Niemcy Georg Späth 171,0 175,5 314,8 1361,7
Michael Uhrmann 178,0 195,0 349,1
Martin Schmitt 183,5 203,0 368,3
Michael Neumayer 175,5 184,5 329,5
5  Rosja Dmitrij Wasiljew 165,5 179,5 312,0 1308,1
Ilja Roslakow 176,5 175,5 322,9
Pawieł Karielin 182,5 197,5 357,0
Dienis Korniłow 169,0 179,5 316,2
6  Czechy Antonín Hájek 189,5 180,0 347,4 1298,9
Roman Koudelka 189,5 187,0 355,8
Jan Matura 173,5 182,0 326,6
Borek Sedlák 155,0[8] 173,0 269,1
7  Japonia Daiki Itō 182,0 174,5 328,8 1241,2
Noriaki Kasai 168,5 150,5 277,8
Taku Takeuchi 169,0 180,0 316,8
Shōhei Tochimoto 167,5 181,5 317,8
8  Francja Vincent Descombes Sevoie 170,5 160,0 294,1 1196,2
David Lazzaroni 190,5 164,5 320,5
Pierre Emmanuel Robe 131,0 156,0 238,9
Emmanuel Chedal 181,5 187,0 342,7
9  Szwajcaria Simon Ammann 188,0 176,1 602,9
Andreas Küttel 167,5 150,5
Antoine Guignard 143,0 119,1
Guido Landert 173,5 157,2
10  Polska Kamil Stoch 167,0 148,9 573,8
Piotr Żyła 168,0 150,1
Stefan Hula 120,0 84,0
Adam Małysz 199,0 190,8
11  Szwecja Carl Nordin 155,0 132,5 527,9
Isak Grimholm 154,0 130,8
Johan Erikson 143,0 114,6
Andreas Arén 167,5 150,0
12  Słowenia Robert Kranjec 85,0 39,0 509,3
Jurij Tepeš 160,5 140,1
Primož Peterka 171,5 155,3
Jernej Damjan 189,5 174,9
13  Kazachstan Asan Tachtachunow 146,0 121,2 508,5
Aleksiej Korolow 132,5 102,0
Radik Żaparow 166,5 148,8
Nikołaj Karpienko 157,5 136,5

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Godziny podane zgodnie z czasem lokalnym.
  2. Podczas Mistrzostw rekordzistą był Roar Ljøkelsøy ze skokiem 223 metrów (7 lutego 2004). Po mistrzostwach (14 lutego 2009), dalej skoczył Harri Olli osiągając 225,5 metra.
  3. W tabeli podano oficjalny rekord skoczni obowiązujący przed rozpoczęciem mistrzostw świata.
  4. Sędziowie oceniający pierwszą i drugą serię konkursową.
  5. Sędziowie oceniający trzecią i czwartą serię konkursową.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. FIS Ski Flying World Championships, Oberstdorf 2008, Invitation 22.-24. February 2008. fis-ski.com. s. 12. (ang.).
  2. FIS-Ski – Results – Place: Oberstdorf; Sector: Ski Jumping; Category: FIS Ski-Flying World Championships. fis-ski.com. [dostęp 2016-10-07]. (ang.).
  3. FIS Ski Flying World Championships 2008, Oberstdorf (GER), Flying Hill Individual, Unofficial Results 1st Round. fis-ski.com, 22 lutego 2008. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-19)]. (ang.).
  4. FIS Ski Flying World Championships 2008, Oberstdorf (GER), Flying Hill Individual, Unofficial Results 2nd Round. fis-ski.com, 22 lutego 2008. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-19)]. (ang.).
  5. FIS Ski Flying World Championships 2008, Oberstdorf (GER), Flying Hill Individual, Unofficial Results 3rd Round. fis-ski.com, 23 lutego 2008. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-19)]. (ang.).
  6. FIS Ski Flying World Championships 2008, Oberstdorf (GER), Flying Hill Individual, Official Results Final Round. fis-ski.com, 23 lutego 2008. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-09)]. (ang.).
  7. FIS Ski Flying World Championships 2010, Oberstdorf (GER), Flying Hill Team, Official Results. fis-ski.com, 24 lutego 2008. [dostęp 2016-01-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-07-09)]. (ang.).
  8. a b Skok zakończony upadkiem.