Sojuz 13 – Wikipedia, wolna encyklopedia
Dane misji | |
Indeks COSPAR | 1973-103A |
---|---|
Zaangażowani | |
Pojazd | |
Statek kosmiczny | |
Masa pojazdu | 6560 kg |
Rakieta nośna | |
Załoga | |
Dowódca | |
Załoga | Piotr Klimuk (1) |
Start | |
Miejsce startu | |
Początek misji | 18 grudnia 1973 (11:55:00 UTC) |
Orbita okołoziemska | |
Apogeum | 247 km |
Perygeum | 188 km |
Okres orbitalny | 88,8 min |
Inklinacja orbity | 51,6° |
Lądowanie | |
Miejsce lądowania | 200 km na południowy wschód od Karagandy |
Lądowanie | 26 grudnia 1973 (08:50:35 UTC) |
Czas trwania misji | 7 d, 20 h, 55 min, 35 s |
Liczba okrążeń Ziemi | 127 |
Program Sojuz |
Sojuz 13 (kod wywoławczy Кавказ - Kaukaz) był drugim po Sojuzie 12 lotem testowym przeprojektowanej kapsuły Sojuz. Pojazd dodatkowo wyposażony był w dużą kamerę do prowadzenia obserwacji astrofizycznych.
Załoga[edytuj | edytuj kod]
Podstawowa[edytuj | edytuj kod]
- Piotr Klimuk (1)
- Walentin Lebiediew (1)
Rezerwowa[edytuj | edytuj kod]
- Lew Worobjow (1)
- Walerij Jazdowski (1)
Druga rezerwowa[edytuj | edytuj kod]
- Władimir Kowalonok (1)
- Jurij Ponomariow (1)
Przebieg misji[edytuj | edytuj kod]
Sojuz 13 wystartował z kosmodromu Bajkonur 18 grudnia 1973 roku. Kapsuła, odróżnieniu od zasadniczej wersji Sojuza 7K-T, wyposażona była w baterie słoneczne, co pozwoliło na dłuższy lot. Zamiast niepotrzebnego sprzętu dokującego zamontowano obserwatorium astronomiczne Orion. Przy jego pomocy kosmonauci Walentin Lebiediew i Piotr Klimuk wykonali zdjęcia gwiazd w widmie ultrafioletowym, oraz spektroskopowe zdjęcia Ziemi. Przeprowadzono również eksperymenty medyczne. Załoga wylądowała w ciężkiej burzy śnieżnej 26 grudnia 1973 roku, jednak została odzyskana już kilka minut później.
Nowa kapsuła ponownie spisywała się bardzo dobrze podczas testów.