Sojuz T-7 – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sojuz T-7
Dane misji
Indeks COSPAR

1982-80A

Zaangażowani

 ZSRR

Oznaczenie kodowe

Днепр (Dniepr)

Pojazd
Statek kosmiczny

Sojuz

Masa pojazdu

6850 kg

Rakieta nośna

Sojuz-U

Załoga
Zdjęcie Sojuz T-7
Załoga

Leonid Popow (3)
Aleksandr Sieriebrow (1)
Swietłana Sawicka (1)

Załoga powrotna

Anatolij Bieriezowoj (1)
Walentin Lebiediew (2)

Start
Miejsce startu

Bajkonur kompleks 1

Początek misji

19 sierpnia 1982; 17:11:52 UTC

Orbita okołoziemska
Liczba orbit

~1825

Apogeum

299 km

Perygeum

289 km

Inklinacja orbity

51,6°

Lądowanie
Miejsce lądowania

118 km E od Żezkazganu

Lądowanie

10 grudnia 1982; 19:02:36 UTC

Czas trwania misji

113 d, 1 h, 50 min, 44 s

Program Sojuz

Sojuz T-7radziecka załogowa misja kosmiczna, której celem była stacja kosmiczna Salut 7. Swietłana Sawicka została drugą, po Walentynie Tierieszkowej, kobietą w kosmosie. Tierieszkowa poleciała w kosmos na pokładzie statku Wostok 6 w czerwcu 1963 r.

Przebieg misji

[edytuj | edytuj kod]

Kosmonautka nr 2 jako kosmonauta-badacz wystartowała w kabinie Sojuza T-7 19 sierpnia 1982 r. wraz z dowódcą statku Leonidem Popowem oraz inżynierem pokładowym Aleksandrem Sieriebrowem – debiutantem w kosmosie. 20 sierpnia w sobotę nastąpiło dokowanie Sojuza T-7 z kompleksem orbitalnym Salut 7 i Sojuz T-5. Po sprawdzeniu hermetyczności połączeń załoga Sojuza T-7 przeszła na pokład bazy. Swietłana Sawicka została przywitana bukietem – wiązką trawy arabidopsis, którą stała załoga wyhodowała w czasie swego ponad trzymiesięcznego pobytu na stacji kosmicznej. W niedzielę rozpoczął się roboczy tydzień pracy.
Eksperymenty i badania dotyczyły:

  • Problemów geofizycznych i astrofizycznych
  • Badania parametrów atmosfery Ziemi, przestrzeni międzyplanetarnej oraz źródeł promieniowania galaktycznego i pozagalaktycznego za pomocą aparatury „Peramig“.
  • Badano zawartość warstw aerozolowych pochodzenia kosmicznego w atmosferze Ziemi za pomocą fotometru „EFO 1", sporządzonego w Czechosłowacji.
  • W zakresie badań lekarskich:
    • sprawdzono współdziałanie zestawów komórek organizmu ludzkiego, odpowiedzialnych za orientację przestrzenną i koordynację ruchów w stanie nieważkości.
    • określano parametry funkcjonowania serca za pomocą „Echografu”.
    • badano aktywność bioelektryczną serca podczas wykonywania ćwiczeń fizycznych.

Poza tym na życzenie radzieckich i francuskich naukowców wykonano zdjęcia zjawisk i obiektów, których sfotografowanie przez załogę Sojuza T-6 okazało się niemożliwe. Chodziło o chmurę pyłów, otaczających Słońce oraz warstwy aerozolowe, występujące na wysokości 80-100 km nad powierzchnią Ziemi.
Powtórnie sfotografowano też kometę Austina (oficjalne oznaczenie C/1982 M1 (Austin)), odkrytą w czerwcu i widoczną tylko z południowej półkuli. W czwartek 26 sierpnia 1982 r. załoga Sojuza T-7 przeszła do statku Sojuz T-5 – zabierając materiały uzyskane podczas badań i eksperymentów wykonanych przez siebie, jak również przez podstawową, stałą załogę Saluta 7. 27 sierpnia 1982 r. załoga Sojuza T-5 wylądowała na terenie ZSRR, 70 km na północny wschód od miasta Arkałyk[1].

Ciekawostki

[edytuj | edytuj kod]

W środę, 25 sierpnia, załoga kompleksu "Sojuz T-5, Salut 7, Sojuz T-7", wystąpiła na konferencji prasowej we wnętrzu Saluta 7. Kosmonauci odpowiadali na pytania przesyłane z Ziemi. Stacja dokonywała wtedy 2301 okrążenia Ziemi, na wysokości 291 km i znajdowała się w odległości 10 000 km od ośrodka kierowania lotem.
Podczas pobytu na pokładzie stacji, Sawicka dla prywatności mieszkała na pokładzie modułu orbitalnego Sojuza T-7.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Astronautyka”, s. 14, 1982. Wrocław: Wydawnictwo Ossolineun. ISSN 0004-623X. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]